In Suriname zowel in Nederland, in het laatste geval betreft het sommige PSA´ers, doet zich een vreemd verschijnsel voor. Geleid door blinde en dove politici in Suriname die behoren tot de oude politiek en de meerderheid van de Nederlandse pers en media en vooral politiek den Haag, leeft men ten opzichte van Suriname, in een roes van waan en welhaast achterlijkheid c.q. bekrompenheid. Met een aan hoogmoed grenzende arrogantie, neemt men namelijk stelling tegen alles wat met Desiré Bouterse als persoon en dat wat met hem verbonden is, te maken heeft.
Dat slag mens, verbeeldt zich, meer te zijn dan de geest, de ideologie en filosofie die Desiré Delano Bouterse aan zijn volk overdraagt. Die geest, ideologie en filosofie die ten diensten staan van het armste deel van de Surinaamse bevolking, is een doorn in het oog van diegenen die ten behoeve van dat proces enigszins materieel moeten inleveren. De in een waan van elite denken verkerende parvenu´s, voelen zich aldus meer en verheven boven de doelgroepen waar Desiré Delano Bouterse en zijn partij zich beleidsmatig op richten. Dit slag mens, omhelst de meest kwaadaardige, demonisch tegen Bouterse gehanteerde criminalisering en stigmata.
Want terwijl een ieder onderhand beseft dat de huidige president van de Republiek Suriname door een politiek drugsproces in Nederland werd getroffen, blijft dat slag Surinamer en PSA´ers er heilig van overtuigd dat het drugsvonnis legitiem is. De talloze feiten die dit logenstraffen zijn er te over en inmiddels voldoende bekend. En juist dit bewuste en tegen beter weten in ontkennen, is aan misdadigheid grenzend.
De 8 december 1982 gebeurtenissen worden als bewezen geacht te zijn, moorden die door of op instigatie van Desiré Bouterse zouden zijn gepleegd. Er is tot op heden geen enkele aanwijzing dat zulks wettig en bewezen, een feit is. En toch wordt er grof, volk misleidend, gepraat en geschreven, als zouden die gebeurtenissen vaststaand bewezen, op het conto van meergenoemde geplaagde Bouterse mogen worden bijgeschreven.
Dit gedrag van de zogenaamde elite, mag inmiddels als zeer belachelijk worden weggezet en veroordeeld. Er zijn onder dit soort Surinamers en PSA´ers die slechts geïnteresseerd zijn in hun luxe en overvloed, de rest van de Surinamers mag wat hun betreft creperen, mensen die elke realiteit voor wat Suriname betreft, kwijt zijn. Zij zijn Hollands in hun denken, hun voelen, praten en handelen. Die laatste groep, het merendeel daarvan, heeft elke binding met Suriname verloren, althans, zij ontbeert ten enenmale het juiste empathisch gevoel met datgene wat er in Suriname plaatsvindt. Zij bedienen zich van de papegaaien circuits, de zogeheten “hear say story tellers”.
Het gros van dat gilde leeft in een variant op de Oost-Indische Tempo Doeloe gedachte. Het land Suriname is voor hen, een compensatie voor de grote heimwee die zij als eertijdse heersers in Suriname erop na houden en dat om er in een zweem van nostalgie periodiek neer te strijken voor vakanties.
Dit slag mens dat voorts denkt het in Suriname voor het zeggen te mogen en kunnen hebben, vergist zich deerlijk in de hedendaagse Surinaamse mens dat zich niet langer betweterigheid wenst te laten aanleunen.
Er worden juist in deze periode van de verkiezingscampagnes, abjecte spotprenten gemaakt en rondgestuurd, die door sommigen even grif worden overgenomen en verder rondgestuurd.
Bij het zien en lezen hiervan kan er slechts meewarig het hoofd worden geschud. Immers, zij die beter weten, kunnen op generlei wijze deze stroom van negativiteit die er over Suriname wordt uitgestrooid als realistisch herkennen. Maar de grootste boosdoeners in deze, zijn de politieke gifmengers, die niets nalaten om de tegenstanders te demoniseren en criminaliseren. Dat daarmede het belang van de meerderheid van het Surinaamse volk ernstig wordt aangetast en geschaad, deert de ware misdadigers op generlei wijze.
Roy Raymond de Miranda