Er zijn van die momenten in het leven die je weer ‘in touch’ brengen met jezelf en je jeugd. Een van deze momenten zijn de trainingsweekenden in het kader van het stimuleren van meer vrouwelijk leiderschap, waarvan ik een paar achter de rug heb. Het afgelopen weekend was weer zo een trainingsweekend met “power” vrouwen zoals ik.
Ik voel me tijdens die bijeenkomsten met vrouwen uit zowat alle politieke partijen in ons land, weer als een tiener en gesterkt om te blijven geloven in de dromen die ik van jongs af aan heb gehad. Wanneer we bij elkaar zijn, zie ik een heleboel vrouwen die op zijn minst een deuk hebben veroorzaakt en vaker zelfs verantwoordelijk zijn voor een breuk in dat glazen plafond binnen hun omgeving, hun partij en binnenkort in Suriname. En het mooie is …we zijn nog niet klaar! Soms vraag ik me af, wat was de formule, wat heeft ons zo geraakt dat we zo gemotiveerd zijn geraakt om al onze talenten te ontwikkelen? Onze leerkrachten, onze omgeving, de wereld toen en nu?
Tijdens deze weekenden voeren we vele, vaak diepgaande gesprekken met elkaar over hoe wij de ontwikkeling van ons land gezamenlijk willen vormgeven. Een heel belangrijk aspect welke in mijn gesprekken vaker aan de orde komt, vanwege het feit dat ik ambassadeur ben geweest, is die van het buitenlands beleid. Hoe kunnen we nu eindelijk op waardige, respectvolle en professionele wijze op de wereldkaart geplaatst worden?
Diplomaat worden in Suriname lijkt te vaak als een functie waar geen functievereisten aan verbonden zijn behalve dat je waarschijnlijk alleen lid hoeft te zijn van een partij in de regering. Prestaties zijn geen vast onderdeel van je aanstelling. Als je geen instructies krijgt op je standplaats, moet je ook niet naar ze vragen, gewoon niets doen! Je bent daar nu eenmaal om te sparen voor je nieuwe auto als je terugkomt of om de studie van je kinderen door de Staat te laten betalen.
Ik ben van oordeel dat we ons een dergelijke ‘luxe’ niet kunnen permitteren. Niet alleen om de schade die we dagelijks als land en samenleving lijden hierdoor, niet alleen omdat onze zuurverdiende belastinggelden gewoon verkwanseld worden met de betaling van deze salarissen, maar meer nog omdat ik weet dat we beter kunnen en beter moeten! Een sterk, modern en kundig buitenlands beleid is van het hoogste belang voor landen zoals Suriname.
Er zijn voldoende jonge Surinamers die kunnen en willen voldoen aan de eisen van een goede diplomaat zoals talenkennis, een sterk adaptatievermogen, leiderschapsvaardigheden en management, ervaring met verschillende internationale culturen, om slechts een paar te noemen.
Zou ik het voor het zeggen hebben op het ministerie van Buitenlandse Zaken, Buza, dan zou dat de standaard moeten zijn: professionele diplomaten en een professioneel buitenlands beleid. Elke Surinamer die voldoet aan de internationaal geldende normen en eisen zal uitgenodigd moeten worden om haar/zijn kunnen te tonen, om zo na selectie “the best of the best” eruit te halen, te trainen en in te zetten. De Surinaamse diplomatie zal gekenmerkt worden door getalenteerde, vaardige diplomaten die van hun vak houden, het begrijpen en kundig uitvoering eraan geven in het belang van ons allen!
Dit is één van de manieren om te voldoen aan de aspiraties van onze jongeren die ik dagelijks ontmoet. Jongeren die samen met ouderen verandering willen brengen ten goede van de totale samenleving. Ze voelen zich mede verantwoordelijk voor de verbetering van Suriname en de wereld.
In mijn discussies met jonge vrouwen en studenten, die ik begeleid bij het schrijven van hun thesis, die dromen van een beleid dat gebaseerd is op eerlijkheid en rechtvaardigheid en inzet naar capaciteit, blijkt steeds weer die behoefte aanwezig te zijn. Zij doen onderzoek naar allerhande zaken waarmee ze hopen een bijdrage te leveren aan die broodnodige verandering.
En dan heel recentelijk de gedachtewisseling met Surinaamse meisjes tussen de 13 en 18 jaar die allemaal ongeacht wat hun individuele droom, de wens te kennen geven om ondersteuning en verbetering te brengen voor die delen van onze samenleving die lijden. Ze willen president worden, forensisch onderzoeker, notaris, advocaat, rechter, accountant, modeontwerpster en actrice, maar ook leerkracht en arts. Ze willen reizen naar verre landen, oude culturen bestuderen en zo bijdragen aan de kennis over zichzelf en allen die hier wonen om zo bij te dragen aan de realisatie van niet alleen hun droom, maar de droom van ons allen: welvaart en welzijn voor ons allen, nu en in de toekomst! Aan ons allen de opdracht hen die mogelijkheden op duurzame wijze te bieden! Ik ga aan de slag daarmee, en ik hoop u ook!
Angelic Alihusain-del Castilho, MA. BSc.
Ondervoorzitter DA91