De huidige president van Suriname, Desi Bouterse, heeft het vanaf zijn aantreden in 2010 tot heden steeds over de armoedebestrijding waarbij hij vaker had aangegeven een sociaal contract oftewel een volksakkoord te hebben gesloten met het volk. Vóór de verkiezing van 2015 was er zelfs sprake van een enorm begrotingstekort. Dit gaf al aan dat er geen geld was. De gevolgen hiervan zijn tot nu toe merkbaar. In 2015 kreeg de president een tweede kans om zijn onvoltooide beloftes waar te maken. Twee weken geleden zei hij nog dat hij de kleine man wil helpen. Echter merken wij daar niets van. Integendeel wordt er armoede gekweekt door de massa steeds een worst voor te houden.
Een van de beruchtste gevallen is het verbrassen van onze staatsgelden door deze regering zonder prioriteiten te stellen en de weigering om daarover verantwoording af te leggen in het parlement. Kort na de verkiezing in 2015 is de Surinaamse munt voor de tweede keer gedevalueerd. De eerste keer was toen Bouterse aan de macht kwam in 2010. De koers ging toen van SRD 2,80 naar SRD 3,35 en vervolgens naar SRD 5,00. Na de verkiezing van 2015 werd de Surinaamse munt gedevalueerd onder het mom van een wereldcrisis, maar sindsdien is de SRD-koers nooit meer stabiel geweest. Nog nooit waren er zoveel volksprotesten en stakingen in de afgelopen vijf jaar geweest tegen deze zittende regering en de coalitieleden van het parlement. De toenemende onrust en onvrede die werden geuit over het wanbeleid en onbehoorlijk bestuur, worden met een korreltje zout genomen. Is dit een volksakkoord?
De president geeft zelf toe dat er armoede is, want hij moet zoveel geld lenen (miljarden Amerikaanse dollars) om het probleem ‘armoede’ te bestrijden door selectief gratis voedselpakketten te distribueren, waar overigens zelfs gesjoemeld wordt door zijn eigen partijleden en de pakketten verder worden verkocht aan derden. Ook de peperdure showprojecten zijn mislukt zoals de woningbouw door Broadway Homes uit China en het landbouwproject van de LR Group uit Israël zijn halverwege wegens geldgebrek en wanbetaling gestopt, omdat diverse schuldeisers hun geld plus hoge rente elke keer moesten opeisen. Het gevolg is dat de staatskasreserves op is en dat Suriname in feite failliet is. De vraag die wederom gesteld kan worden: Is dit een volksakkoord?
De president heeft het volk jarenlang misleid en verarmd, de rechterlijke macht beledigd, het parlement tot een poppenkast gemaakt, de uitvoerende macht misbruikt, het bedrijfsleven kapotgemaakt, de media selectief gemuilkorfd en mensenrechtenactivisten met geweld bedreigd. Zijn wil is wet en wie tegen is, wordt tot vijand verklaard. Onze bodemschatten worden weggedragen, zijn verpand en verkocht aan buitenlanders. Ons milieu waar onze binnenlandse bewoners, onze dieren, flora en fauna in moeten leven, is vernietigd. Suriname is uitgehold en tot een maffiastaat gemaakt. Valt dit onder het volksakkoord?
De president is 29 november 2019 door de Krijgsraad tot twintig jaar cel veroordeeld voor zijn aandeel in de moorden van 8 december 1982 in Fort Zeelandia. In het vonnis staat dat hij vijftien onschuldige weerloze Surinaamse burgers midden in de nacht zonder valide reden thuis heeft opgepakt en daarna heeft gemarteld en vermoord. De burgers waren onze ondernemers, advocaten, artsen, journalisten, vakbondsleiders en intellectuelen. Sterker nog, ze waren ook vaders en zonen die op een gewelddadige manier met voorbedachte rade om het leven zijn gebracht. De omstreden Amnestiewet rondom de 8 decembermoorden die op 4 april 2012 door het parlement was doorgedrukt, heeft niet mogen baten. Maakt dit ook deel uit van een volksakkoord?
De president praat over stabiliteit die overigens alleen is bedoeld om zichzelf, zijn familie en zijn kliek te verrijken, wat zeer betreurenswaardig is. Het zoveelste schandaal zoals de Naschoolse opvang, Carifesta, de verdwenen gelden bij de Surinaamse Postspaarbank, de megafraude van de verdwenen spaartegoeden van het volk van bijkans US$ 200 miljoen die als staatskasreserve diende bij de Centrale Bank van Suriname is tot heden niet opgelost door de procureur-generaal en het Openbaar Ministerie. Suriname verkeerd nu in een grote financiële crisis en het zogenaamde volkscontract is mislukt door de corruptie binnen zijn eigen gelederen, waartegen hij zelfs een kruistocht tegen had verklaard.
De jarenlange gemaakte puinhopen en de financiële miserie van de huidige regering worden toegeschreven aan de coronacrisis. Het coronavirus wordt misbruikt om gelegenheidswetgeving te maken. De omstreden Valutawet die vorige maand was doorgedrukt en zogenaamd voor stabiliteit moest zorgen, heeft onze Surinaamse munt alleen maar verder verzwakt in plaats van versterkt. In de praktijk hanteert men vandaag verschillende wisselkoersen tot SRD 15,00 voor US$ 1,00 in plaats van SRD 7,52 de Centrale Bankkoers volgens de Valutawet.
De nieuwe Wet uitzonderingstoestand is het openlijke bewijs om de overtreden Bankwet te legaliseren om vervolgens op een slinkse manier nog 400 miljoen extra bij te kunnen lenen. Alle waarschuwingen van economen en het bedrijfsleven zijn in de wind geslagen, waardoor er momenteel een economische chaos heerst. Dit heeft ertoe geleidt dat Suriname nu een negatieve kredietwaardigheid heeft gekregen CCC van Standard and Poor’s en BB2 van Moody’s. Dit betekent een zorgwekkende schuldenlast en een ongunstig investeringsklimaat voor ons land. Ik vraag mij af of de jaknikkers in het parlement en de beleidmakers bij zichzelf te rade zijn gegaan bij elk besluit en wat voor consequenties dit allemaal heeft voor Suriname? Het is niets anders dan puur handelen in eigen belang. Hoe kunnen zij gewetenloos verder leven met zichzelf, nadat ze het hele volk openlijk voor de gek hebben gehouden? Was dit het laatste volksakkoord?
Nu de verkiezing voor de deur staat, kunt u zichzelf als burger afvragen of u nu juist armer of rijker bent geworden na tien jaar NDP-regering. Het is duidelijk dat wij als volk allemaal ongevraagd opgescheept zijn geworden met miljarden Amerikaanse dollars aan schulden die met rente terugbetaald moeten worden. De prijzen in de winkels vliegen de pan uit en sommige winkelschappen zijn halfleeg. Onze Surinaamse munt is in tien jaar tijd enorm gedevalueerd ten opzichte van de Amerikaanse dollar. In 2010 kon u met SRD 1,00 een belegd broodje kopen. Vandaag de dag moet SRD 20,00 worden neergeteld voor hetzelfde belegde broodje. Het volksakkoord dat aan elke Surinamer werd beloofd, was al die tijd een camouflage voor een sluipende volksmoord. Op 25 mei 2020 heeft u de keus om voorgoed af te rekenen met deze volksmoordenaars.
Noreen Cheung
Gewezen assembleelid