Inmiddels zult u vernomen hebben over de tirade die president Desi Bouterse gaf, naar aanleiding van het vraaggesprek tussen Chan Santokhi en BNR Nieuwsradio, waarin gesproken werd over mogelijke uitlevering van Bouterse aan Nederland. De hele heisa van Bouterse is stemmingmakerij en bermpolitiek.
President Bouterse heeft alleen een beetje geruchten over uitlevering gehoord en hij begint al te janken. Ook het vraaggesprek tussen Santokhi en BNR Nieuwsradio, dat Bouterse meerdere malen heeft beluisterd, heeft hem niet tot rust en kalmte kunnen brengen, hoewel er helemaal niets verontrustend gezegd werd. Hij lijkt helemaal paranoia te worden, als hij maar even iets over uitlevering of gevangenis hoort.
In het vraaggesprek zegt Santokhi niks anders dan wat iedereen al weet of hoort te weten. Santokhi zei dat hij uitkijkt naar het rechtshulpverzoek van Nederland (uitleveringsverzoek bedoelde hij). In het interstatelijk verkeer tussen landen, dient men elk verzoek van een bevriende natie serieus te nemen. Vervolgens dien je dat verzoek te toetsen aan de wetten en regels van je eigen land. Zo hoort dat, dat zijn de procedures.
Santokhi heeft het toen ook gezegd dat hij, na ontvangst van het uitleveringsverzoek, gaat handelen op basis van het advies van de justitiële autoriteiten. Dit is de gangbare procedure. En iedere koe weet wat het advies van de justitiële autoriteiten zal of zou zijn: “Eigen onderdanen, waaronder Bouterse, mogen op basis van de Surinaamse wetgeving niet uitgeleverd worden aan een vreemde natie (Nederland)”. Ook Bouterse weet dit, maar hij laat zich graag opgaan in stemmingmakerij en wil de zaak opblazen. Het was een moment voor hem om zijn frustraties van de politieke en electorale afranseling te uiten.
De justitiële autoriteiten en de Surinaamse wetten bepalen wie wel of niet uitgeleverd worden, niet een regering en ook niet Chan Santokhi. Dat had Bouterse toch ook moeten kunnen weten na zoveel jaren presidentschap? Hier kun je zien dat Bouterse nog steeds in de waan leeft dat een zittende regering alles kan bepalen zonder rekening te houden met bestaande wetten, regels en procedures. Tijdens zijn regeertermijn probeerde hij dat wel, vooral met de gelegenheidswetgevingen. Iets wat strafbaar was, werd gewoon niet strafbaar gemaakt met de Abdoel/Simons-gelegenheidswetgevingen.
Bouterse zei in zijn frustratie dat hij geen enkele confrontatie uit de weg gaat en daarmee wilde hij provoceren en intimideren. Hoezo gaat Bouterse geen enkele confrontatie uit de weg?
Hij vreesde het parlement en de rechtszaal als de pest. De plek waar hij weerwoord en kritische vragen kan krijgen, vermijd hij. Het verbaast ons niet dat hij zijn gal gespuugd heeft via Bakana Tori, de plek waar hij geen kritische vragen krijgt, de plek waar naar zijn mond gepraat wordt. Een persconferentie waar journalisten vragen kunnen stellen, durft hij niet aan. En als hij die aandurft, moet hij eerst wat moed indrinken. Hij komt dan in een zichtbaar beschonken toestand, zoals bijvoorbeeld tijdens de persconferentie inzake de gestolen kasreserves. Toen hij de vragen niet kon beantwoorden en met een mond vol tanden zat, ontketende hij een nieuw fenomeen: “Tralala”.
Tijdens regering-Venetiaan heeft Bouterse zoveel tamtam gemaakt over het Tigri-gebied, het Surinaams grondgebied dat in de jaren zestig door Guyana werd veroverd op Suriname. Toen Bouterse zelf aan de macht kwam, zweeg hij als het graf. Met de staart tussen de benen, vertrok hij tijdens gesprekken met de Guyanese autoriteiten en tot nu toe is het nog steeds stil.
Bouterse deed een beroep op Santokhi om een gewone man te worden. Kijk nou wie praat over ‘gewoon’ zijn. Bouterse is in ieder geval geen gewone man, want hij heeft zich ongewoon gedragen.
President! Om een land te regeren hebben wij niet alleen een “gewone man” nodig, maar ook een moedige, wijze en eerlijke. U behoort tot geen van deze!
Sunil Sookhlall & Kries Mahabier