In plaats van de kleurloze slogan “Alleen sterk, Samen sterker”, had de president net zo goed kunnen kiezen voor “Meer Chan”, want van objectieve standpunten en visies wil hij het schijnbaar niet veel weten. Wij hebben diverse analyses gelezen over een jaar regering-Santokhi. Het fenomeen “Family & Friends” is in haast elke analyse terug te vinden, dus dit fenomeen laten wij voor wat het is; er is meer dan genoeg erover geschreven.
In één jaar regering-Santokhi hebben wij zo veel commissies benoemd zien worden door de president, dat wij de telling kwijt zijn. Wat het resultaat is van het werk van die commissies, weet ook niemand. Wordt het even moeilijk voor de president, dan benoemt hij een commissie en verschuilt hij zich vervolgens achter die commissie. Keer op keer weer.
Over spraakmakende zaken heeft hij ook commissies benoemd. Je zou denken dat hij het resultaat van het werk van die commissies zou delen met de samenleving, maar niets is minder waar. Het moment dat president Chan Santokhi een commissie benoemt, dan is dat een voorbode van doofpot.
Tot nu toe is er nooit een verslag van de verrichtingen van een commissie gedeeld met de samenleving. Wij geven drie recente voorbeelden van spraakmakende zaken. Over de Haïtiaanse luchtbrug, is er nimmer terugkoppeling gegeven aan de samenleving. Over de smokkel van de houtblokken, ook niet. En zeer recentelijk zijn twee commissies benoemd met betrekking tot ex-minister Diana Pokie. Zelfs binnen regeringskringen is men niet op de hoogte van de inhoud van de verrichtingen van deze commissies. Sterker nog, het parlement dat een controlerende taak heeft, krijgt niet eens inzage in de rapporten.
Van presidentiële naar onafhankelijke commissies
Wat een onafhankelijke/objectieve en goede zoektocht had moeten zijn, draaide al snel uit op een poppenkast. Benoemingen van presidentiële commissies kunnen heel gauw een speelbal worden van persoonlijke en politieke belangen. Door slechts presidentiële commissies te benoemen kannibaliseert de president de objectiviteit van de onderzoeken.
Hij doet er beter aan, om zich te bedienen van onafhankelijke commissies. Vooral in spraakmakende zaken waarbij partijleden een scheve schaats hebben gereden, zou onderzocht moeten worden via een onafhankelijke commissie, waarbij oppositieleden ook zitting moeten nemen in een dergelijke commissie. Vooral indien oppositieleden zitting nemen in een commissie, dan ben je min of meer ervan verzekerd dat niks onder de pet gehouden zal worden. De transparantie is het beste gediend op die manier.
Indien de president zijn werk goed wil doen, zal hij vaak moeten strijden tegen een groeiende groep (verongelijkte) loyalisten en of coalitiepartners die niet wensen te worden tegengesproken. Daarom stellen wij onafhankelijke commissies voor met vastomlijnde duidelijke onderzoeksvragen.
Een zeer arrogante president
Wat wij zien is dat de vele presidentiële commissies nooit tekst en uitleg geven aan de samenleving. Dat hoeft ook niet, zolang hun rapporten openbaar gemaakt worden. Dan kan de samenleving zelf een oordeel vellen, hetgeen de democratische controle op de regering ten goede komt.
De president weet dondersgoed dat de samenleving antwoorden wil over zaken als Haïtiaanse luchtbrug, houtsmokkel, etc. Desondanks verschuilt hij zich achter zijn commissies en laat hij de samenleving in het ongewisse. Zijn arrogantie maakt dat hij niet inziet dat de samenleving op antwoorden zit te wachten over veel zaken die zich afgespeeld hebben in de afgelopen periode.
Het moet maar eens afgelopen zijn met al die presidentiële commissies, want transparantie zou altijd het uitgangspunt moeten zijn. Transparantie is de beste verdediging.
In ieder geval zijn de presidentiële commissies tot nu toe geen daverend succes geweest. Het zal ons niet verbazen, indien de president weer een commissie benoemt om het aantal ingestelde commissies en hun doelen te achterhalen.
Sunil Sookhlall & Kries Mahabier