Terwijl er op zondagavond 17 mei jongstleden te Brownsweg in het district Brokopondo een grote geestdriftige menigte van ongeveer 2000 personen de vergadering van de NDP bijwoonde, hierbij was de voorzitter van de NDP en tevens president van de Republiek Suriname de hoofdspreker, voltrok zich voor V 5,5 te Onverwacht in het district Para, het politieke doodvonnis.
Waar het V 5,5 grote moeite kost om de lokale bevolking voor haar massameetings te mobiliseren, zij harkt haar achterban uit alle windstreken van Suriname bij elkaar, lukte het de NDP dus tegelijkertijd opnieuw om op een andere locatie in Suriname, een waarachtige massameeting bij elkaar te organiseren. Een uitzinnige menigte van meer dan 3500 personen bewezen eens te meer hoe de machtsverhoudingen in de beide districten liggen.
Verschillende sprekers lieten de verworvenheden van de regering Bouterse de revue passeren, terwijl het tegenwoordig V 5,5 geheten Nieuw Front, in historisch perspectief politieke incompetentie en dito impotentie werd verweten. De lange reeks jaren van Frontbestuur in Suriname dat zich kenmerkte door een politiek van stabiliteit, niet achteruit, maar ook niet vooruit, werd als een verlammende factor in de ontwikkeling van dit land neergezet. Daarbij werden talrijke casuïstieken in onderlinge samenhang naar voren gebracht.
Het meest treffende waren nog wel de voorbeelden van jonge kinderen die bij gebrek aan adequate huisvesting, schoolopleiding en daaruit voortvloeiende totaal sociaal maatschappelijke ontwrichting, logischerwijs de weg naar de criminaliteit moesten opgaan.
Immers, zonder goede huisvesting is studeren een illusie. Zonder goede opleiding is het verwerven van betaald werk een onbereikbaar hooggoed. Onder deze omstandigheden kan het dan zomaar gebeuren dat door de beïnvloeding van lotgenoten, de weg naar sociaal maatschappelijk wangedrag een feit wordt.Sprekers van de NDP benadrukten, dat deze situatie door de Frontpartijen niet alleen beleidsmatig niet werd aangepakt, maar sterker nog, werd gedoogd. De stijgende en steeds meer verruwende criminaliteit was daarmee geboren.
Treffend werd uitgebeeld hoe onder de regering Venetiaan III en met name onder het regiem van de toenmalige minister van Justitie en Politie, de zware criminaliteit een dermate hoge piek bereikte, dat er werd geroepen om de wederinvoering van de doodstraf. Deze oproep kwam prominent uit de mond van de voorzitter van De Nationale Assemblée, mevrouw Marijke Djawalapersad.
Van een samenhangend beleid ter voorkoming van escalaties binnen de toen heersende criminaliteit was er geen sprake. Anders dan thans het geval is, werd namelijk in repressieve sfeer beleid ontwikkeld en geïmplementeerd.Er was beleidsmatig geen aandacht voor een adequaat huisvestingsbeleid en al veel minder voor het ontwikkelen van modern onderwijs waarbij ook drop-outs en kinderen van sociaal zwakkeren, kansen kregen op onderwijs dat op hun talenten en geestesvermogen aansloot.
De toenmalige minister van Justitie en Politie was slechts geïnteresseerd, in het bouwen van meer gevangenissen en/of het uitbreiden van het cellenaantal. Van preventief beleid was derhalve in het geheel geen sprake..
Zo rekenden de NDP-sprekers ook resoluut af met het disfunctioneren van de Frontpartijen in DNA. Evenzeer was dat het geval met de aangekondigde maatregelen van V 5,5, die bij gehoopte regeringsovername, aan de sociale wetten zouden willen sleutelen. Enkele sprekers, maar met name André Misiekaba, hekelden de houding van het Nieuw Front, toen de wetten in het kader van de sociale zekerheid in DNA werden behandeld en aangenomen.
De oppositie werd verweten die aangenomen sociale wetten te hebben geboycot. Dat gilde verliet namelijk de vergaderzaal toen er hierover moest worden gestemd. Zij liep de vergaderzaal uit en werkte dus niet mee aan de totstandkoming van de Wet minimumloon, die van de Pensioenen en die van de Basiszorgverzekering.
Zo ook werden er voorbeelden aangehaald waaruit blijkt dat de heersende corruptie geen uitvinding van de regering Bouterse is, maar dat dat fenomeen een zonde van alle tijden betreft en overal in de wereld voorkomt. Dat deze vorm van misdaad voor wat Suriname betreft onwenselijk is, werd ook ruim onderstreept en erkend.
Maar dan de groei van de NDP in het district Para! Waar de NDP in de jaren 1987, 2000 en 2005 met 1 parlementszetel genoegen moest nemen, keerde het tij. In 2010 werden namelijk 2 van de 3 zetels veroverd. Maar met de spontane groei van het ledenbestand in Para, de toetreding van vele NPS´ers en VHP´ers tot de NDP is het pleit duidelijk in het voordeel van de NDP beslist.
Immers, de opkomst van aanhangers van V 5,5 gaven slechts enkele dagen voor de massameeting van de NDP te Onverwacht, slechts een bezoekersaantal van nog geen 600 personen te zien. De ruim 3500 bij de NDP spreken boekdelen.
V 5,5 is niet alleen in het district Para politiek morsdood, maar ook in de andere districten, waar de achterban in de afgelopen jaren, steeds verder afkalft.
Roy Raymond de Miranda