Het leidende motief moet altijd de reden volgen en de redelijkheid zijn, is mijn adagium. Waarom is er tegenstand tegen een onhoudbaar standpunt. Waarom wil de ene groep geen verzoening, maar de andere wel? Wordt er gekozen voor vrede en vredelievendheid, zonder voorbij te gaan aan het leed en lijden van de gevallenen van de nabestaanden? Waarover ik het wil hebben, zijn de gevallenen als slachtoffers van de 8 december moorden, te Moi Wana en in de rest van Suriname. Is het ene leed te vergelijken met het andere? In dit geval zou ik denken van wel, want het waren allen gevallen slachtoffers in een periode van een machtsconflict.
Wat mij bevreemd van de gehele Surinaamse bevolking is, dat over het slavernijleed gepleegd in het verleden, nooit één woord werd gerept, of een ophef gemaakt over de verschrikkingen uit het koloniaalverleden.
Dat Surinamers mondiger zijn geworden, is een pre daarvoor te noemen om hun beklag te doen over het oneigenlijke. Van huiselijk geweld, kindermishandeling, intoleranties binnen de samenleving, discriminaties en ga zo maar door. Alles wordt met de mantel der liefde bedekt. Maar nooit is de kolonisator openlijk hard aangepakt voor de wijze hoe zij onze voorouders hebben bejegend. Ik geef alle Surinamers mee om de gedachteconstructie op te roepen en om stil te blijven staan om het feit dat inheemsen en slaven in de bossen waren gevlucht en bejegend werden. Wat wij als Surinamers elkaar aangedaan hebben tijdens en in de nasleep van de machtsovername moet daardoor temeer bespreekbaar zijn en blijven, opdat dit zich te nimmer mag herhalen. Alle wonden moeten zo goed als mogelijk geheeld worden, want we moeten met het leven kunnen doorgaan. Wie geen verzoening wil, zoekt geen toenadering tot helen van de wonden. Ik sluit mij aan bij de initiatiefnemers inclusief de onderzoeker Baboeram, die met hun gedrevenheid streven om een nationale rouw voor alle gevallen slachtoffers en nabestaanden daarvan af te kondigen. Een dag om stil te staan bij een gebeurtenis, die zich nooit meer mag herhalen in de Surinaamse geschiedenis.
De Surinaamse grondwet moet in een wetsproduct voorzien, een regeling die behandelt hoe een machtsvacuüm het ontstaan opheft.
Met vriendelijke groeten,
AH.TjAH