“Na so Gado mek mi!,” is een veel gebezigde uitspraak wanneer wij als mens proberen ons wangedrag of onze verkeerde handelingen goed te praten. Zelf degenen die kinderen of minderjarigen seksueel misbruiken, gebruiken deze uitspraak als dekmantel om hun geaardheid te verdedigingen. Maar is het terecht om God de schuld te geven van al deze handelingen? Ik meen geenszins een pastoor of evangelist te zijn, maar ik ben wel vertrouwd met Gods woord. Ik zal dan ook aan de hand van bijbelteksten dit vraagstuk verduidelijken. Genesis 1:26-28
“God zei: ‘Laten wij mensen maken die ons evenbeeld zijn, die op ons lijken; zij moeten heerschappij voeren over de vissen van de zee en de vogels van de hemel, over het vee, over de hele aarde en over alles wat daarop rondkruipt.’ God schiep de mens als zijn evenbeeld, als evenbeeld van God schiep hij hem, mannelijk en vrouwelijk schiep hij de mensen. Hij zegende hen en zei tegen hen: ‘Wees vruchtbaar en word talrijk, bevolk de aarde en breng haar onder je gezag: heers over de vissen van de zee, over de vogels van de hemel en over alle dieren die op de aarde rondkruipen.”
Genesis 3:20
“En de man noemde zijn vrouw Eva, moeder van alle levenden, omdat uit haar alle mensen zouden worden geboren.”
Volgens de bijbel heeft God u en ik niet geschapen. Het klink vreemd, maar de bijbel is op dit stuk duidelijk. We zijn wél nakomelingen van de man Adam en de vrouw Eva die door God zijn geschapen. Ook vertelt het boek Genesis uit de bijbel hoe de zonde zijn intrede deed, toen de vrouw at van de vrucht van de boom van kennis van goed en kwaad, die in het Paradijs stond. Vanaf dat moment begon al het mooie dat God gemaakt had in verval te geraken; de zonde nam toe en ziekten deden hun intrede. Als gevolg van die zonde in het Paradijs is het ook mogelijk geworden dat tijdens het proces van de bevruchting van de eicel van de vrouw met de zaadcel van de man tot aan de bevalling het fout kan lopen.
Om slechts enkele voorbeelden te noemen:
– kinderen worden geboren met een handicap, zonder leden, Siamese tweelingen, kinderen met waterhoofden, doofstommen en kinderen met een spraakgebrek;
– kinderen worden geboren met verschillende kwalen zoals: diabetes mellitus, hoge bloeddruk, epilepsie, sikkelcel, ADHD, stoornissen in de hersenen of kanker;
– kinderen worden geboren met seksuele voorkeur van hetzelfde geslacht en soms zelfs meerdere kinderen uit hetzelfde gezin.
Zijn deze aandoeningen gegeven door onze lieve Heer? Het antwoord is neen. De mensheid heeft een dikke vinger in de pap. Als een vrouw bijvoorbeeld tijdens haar zwangerschap te veel alcohol gebruikt, is de kans groot dat zo een kind hersenbeschadiging oploopt. Als één van de ouders of beide ouders aan een erfelijke ziekte lijdt, zoals sikkelcellen is bijna zeker dat één of meer van de kinderen uit dat gezin ook de ziekte krijgt. En zo kunnen we verder gaan. Dit is niet Gods werk, want wat God eigenhandig maakt, is perfect en volmaakt.
Op ouders rust een grote verantwoordelijkheid. Wat wij als ouders of verzorgers behoren te doen, is proberen om in een vroeg stadium onze kinderen te vormen en niet over te laten aan allerlei beïnvloedingen. Waar nodig moeten ouders proberen om afwijkend gedrag bij onze kinderen te ontdekken en proberen te corrigeren. De richtlijnen in de Bijbel zijn hierbij en goede leidraad. Als nuchter denkend mens doe je dat met de wetenschap dat het niet altijd lukt om het gedrag te veranderen. Gebeurt dat niet, dan is er altijd nog ruimte voor academische discussie of God de schuldige is, of niet.
De profeet Hosea zegt: “Mijn volk gaat te gronde door het gebrek aan kennis” (Hosea 4:6). Pak de bijbel, lees, bestudeer en probeer het te antwoord te vinden op de vraag: “Na so Gado mek mi?”
Robby Amain