Persisteren in standpunten, ook als deze worden weerlegd. Dat is kort samengevat wat Sandew Hira zo typeert. Het houden van inhoudsloze monologen waar maar weinig mensen een boodschap aan hebben, zelfs wanneer deze op verschillende podia met wel onderbouwde statements worden gepareerd. Monologen die van generlei waarde zijn voor de Surinaamse rechtstaat, om vervolgens mensen weg te zetten met “het circus van de 8-decembergroep”.
Sandew Hira vindt dat hij de Internationale Commissie van Juristen (ICJ) een Commissie van Jokers kan noemen, omdat deze commissie volgens hem niet in staat is om antwoord te geven op de “juridische” vraag waarom een strafproces de enige manier is om – wat hij noemt – politiek geweld op te lossen en waarom andere manieren zijn uitgesloten. Het antwoord is natuurlijk heel simpel. Het is ook helemaal geen juridische vraag, maar eerder een maatschappelijke. Voorstellen buiten het recht om zijn immers ook geen rechtsvragen. Waarom zou het ICJ dan ook een antwoord op die vraag moeten geven? En vervolgens trekt Hira de conclusie dat de commissie zich heeft ingegraven in een “politiek standpunt, namelijk Bouterse moet hangen”.
We weten inmiddels wel dat Sandew Hira een felle tegenstander is van het 8-decemberstrafproces. Hij noemt de slachtoffers immers slachtoffers van politiek geweld dat dus ook politiek moet worden opgelost en niet in een strafprocedure, het enige middel waarin de wet voorziet. Zo heeft hij eerder gepleit voor een waarheidscommissie, zonder daaraan sancties te verbinden en heeft hij een geldverslindend “Getuigenisproject” op touw gezet dat helemaal niets heeft opgeleverd. Heeft de samenleving nu een beeld van wat zich daadwerkelijk heeft afgespeeld op en rond 8 december 1982? Dat antwoord zal hij ons voor altijd schuldig moeten blijven.
Wat Sandew Hira zich kennelijk niet realiseert met zijn voorstel om wat hij noemt “politiek geweld”, politiek op te lossen is de vrijbrief die hij daarmee geeft aan toekomstige regimes. Als folteringen en moorden toch niet worden gesanctioneerd, dan is de drempel om over te gaan tot geweld wel heel erg laag, niet waar? Even verschijnen voor een waarheidscommissie of een gezellig onderonsje met een hapje en een drankje op een buitenverblijf met draaiende camera’s en that’s it.
Op het visumbeleid van het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken zal ik maar niet te uitvoerig ingaan. Natuurlijk wordt er bij het verstrekken van visa gekeken naar wie men het land binnen wenst te laten, maar om te suggereren dat een aanklager die in eigen land weigert te rekwireren weleens een visum kan worden geweigerd gaat mij wat ver.
En dan komen we op het punt van de machtenscheiding, een gegeven waar Sandew Hira eerder over had aangegeven tegen te zijn. De geestesvader van de trias politica, de Franse filosoof Charles de Montesquieu, heeft immers ooit een racistische uitspraak gedaan en dus mag volgens Hira een streep worden getrokken door deze vorm van staatsinrichting. Vreemd genoeg verwijst hij in z’n column: Positieve benadering nu wel naar de machtenscheiding. Maar goed, beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald!
Echter, hij suggereert dat ik vind dat de rechters van de Krijgsraad zich niet hoeven te houden aan de scheiding der machten. Ik vraag me af waar hij dat heeft gelezen, want nergens in mijn stuk: Schoenmaker, blijf bij je leest, heb ik daarvoor gepleit. Lees het stuk nog een keer door en geef aan waar ik de indruk zou hebben gewekt dat rechters zich niet aan de machtenscheiding hoeven te houden.
Over twee dagen zullen we het weten, dan zal de auditeur-militair z’n requisitoir houden en z’n strafvordering neerleggen bij de Krijgsraad. En gelet op het overweldigende bewijs tegen de hoofdverdachte verwacht ik niets minder dan, volledig naar internationale maatstaven bij meervoudige moord, een eis tot levenslange gevangenisstraf. En natuurlijk kan de aanklager in theorie ook vrijspraak vorderen of ontslag van alle rechtsvervolging. Hij zal z’n mening moeten geven over de feiten al dan niet gepleegd door de verdachte(n) en de bewijsvoering of er zijn mogelijk instructies van hogere hand. Het laatste woord zal uiteindelijk aan de Krijgsraad zijn in haar eindoordeel.
Gino de Robles