Politiek is interessant en leerrijk, wanneer je het op de juiste manier gebruikt: je kan hierdoor veel voor je medemens betekenen. Als je voor de politiek kiest en je het ermee meent, zal je moeten weten dat je een dienaar van het volk bent: je kiest voor een dienende leiderschapsstijl, waarbij je vooral het algemeen belang boven het persoonlijke belang plaatst.
Om politiek gewin mag je goed doordachte stappen ondernemen, maar niet ten koste van alles: vooral niet door eigen principes over boord te gooien, waardoor je vergeet wat je eigen waarde inhoudt. Hoe laag kan je dan niet vallen!
Echter, het moet ons niet verbazen dat juist ook om eigen gewin, of zelfs om af te rekenen met politieke opponenten principes over boord gegooid worden. Er zijn altijd politieke profiteurs geweest, die nog altijd zullen blijven bestaan: “de overlopers”. Het doet deze profiteurs niets, indien je juist stelt dat het persoonlijk belang voortvloeit uit het algemeen belang: is het algemeen belang gediend, dan is het persoonlijk belang automatisch gediend.
Een goed voorbeeld hiervan is iemand die altijd mediageil is geweest, altijd van zich wil laten horen en zo wil blijven meetellen in de maatschappij. Kennelijk vreest zij terrein te verliezen of moet zij bij haar “nieuwe baas” indruk maken door aandacht te trekken en te krijgen.
Het kan haar niet kwalijk genomen worden, daar zij haar verleden niet kan verwerken of loslaten. Alles wat ze kan pakken om tegen haar oude huis, de VHP, te richten, grijpt ze met beide handen vast! Ze kan haar oude huis niet vergeten en werpt steeds een steen richting deze in plaats van verder te kijken en zich te bezigen met haar nieuw huis. Wat haar oude huis haar niet kan aandoen…wat een liefde! Ze moet in haar nieuw huis tonen dat ze presteert, dat ze aanhang heeft en dat ze ook goed is in het smijten met woorden. Soort hoort dan zeker bij soort thuis!
Een functie die van haar afgepakt en afgestaan is aan een ander kan ze moeilijk verwerken, dus is het haar aangeraden om indruk te maken bij haar huidige partij, waar ze mogelijk wat te pakken krijgt. Presteer en je sollicitatie wordt dan ingewilligd, Sharmila. Niet als minister van Juspol, dan maar belanden bij het Constitutioneel Hof!
Maak wat van jezelf als er nu wat te maken valt, want het zal je goed moeten doen dat je niet zomaar overgelopen bent. De regering ondersteunen, uitnodiging van de president, die je toentertijd keihard bestreed op je verjaardag en deze wereldkundig maken om aandacht te krijgen en het verschijnen in een welbekend radioprogramma bij je boezemvriend, die je eerder als één van je rivalen beschouwde, tonen je aard aan en geven ook aan hoe een mens met de dag kan veranderen! Dit moet je zeker hebben van “echte politici”. Maak wat van je waar als dat kan, al zal je daarvoor je morele waarden, normen en principes maar overboord moeten gooien!
Dit is nogal het bewijs waarom het arme volk geen vertrouwen in politiek en politici heeft. Zolang je persoonlijke belangen niet bij de ene partij gediend zijn, vertrek je zelfs naar de partij die je eerder bestreed. Hoe geloofwaardig, maar bovenal hoe betrouwbaar zijn zulke figuren? Vandaag sta je samen een steen van de vijand tegen te gaan, maar morgen sta je aan de andere zijde om zelf een steen op je eigen huis te werpen. Dit moet je van personen hebben in wie men ooit durf, geloof en hoop had. Jammer dat men dan nog voor zulke personen kiest, hen opvolgt en met hen meegaat.
Je hebt dan niets over om te doen dan in de media te verschijnen of door berichten op eigen titel te schrijven. Hiermee interesseer je de lezers, maar ontkom je niet aan je gebrek aan eigen waarde. Zo denk je politiek terrein te behouden of te winnen? Wanneer je niet aan de ene partij trouw bent geweest, wie geeft de garantie dat je dat elders wel bent? Eenmaal verraad, altijd verraad. Je hoort vaak personen zeggen dat politiek vies is, maar ik zeg altijd: “Politiek is niet vies; er zijn viezeriken in de politiek!”
Omriesh Badal