Ik citeer uit het artikel ‘Jaloezie en hebzucht leiden tot de dood’ van Bert Eersteling op Suriname Herald van 24 februari 2017: https://www.srherald.com/ingezonden/2017/02/24/jaloezie-en-hebzucht-leiden-tot-de-dood/
“Vaak zie ik in alle lagen van de maatschappij een steeds groter wordende hebzucht naar macht, materieel- en financieel bezit etc. Dit alles met volledige negatie van anderen in de maatschappij. Enkele mensen willen steeds meer en meer bezittingen hebben. Dit, ook ten koste van grote delen van de bevolking. Vaak staan deze mensen er niet bij stil, dat jaloezie en hebzucht uiteindelijk tot de dood kan leiden en dat je niets meeneemt. Ik heb in de vijfde klas eens een gedicht uit het leesboek āWij en de wereldā geleerd, dat ik vooral met de jongeren wil delen. Dit gedicht geeft heel duidelijk aan dat het fataal kan aflopen als je wilt doen wat de ander doet, zonder rekening te houden met je gesteldheid in diverse opzichten. Voorts heeft in dit gedicht als moraal gegolden, dat hebzucht/gierigheid niet goed is en derhalve afgestraft is geworden.”
De volgende anekdote over Jezus is populair in de moslimwereld: Jezus ging met drie van zijn discipelen ergens toen ze langs de weg twee goudklompen zagen liggen. āHo jongens, pas op, kom niet aan dat spul, houd afstand. Dat is de wereld!,ā zei hij vermanend tot zijn metgezellen en ze gingen verder. Bij een kruispunt aangekomen, ging Jezus alleen verder en de discipelen namen een andere weg. Toen Jezus uit hun oog was verdwenen, maakten ze een plan om bezit te nemen van de goudklompen en die onderling te verdelen. Zo gezegd, zo gedaan.
Bij de goudklompen aangekomen, bleven ze zitten van vermoeidheid en honger. Eentje werd gevraagd om voedsel te gaan zoeken. Onderweg maakte deze een plan om die twee anderen te vergiftigen met eten, zodat de goudklompen alleen van hem zouden zijn. De andere twee beraamden ook een plan om bij terugkeer van hun kameraad deze te doden en daarna de goudklompen Ć©Ć©n om Ć©Ć©n te verdelen. Zo gedacht, zo gedaan.
Toen de ene discipel terugkwam met eten werd hij gedood door de twee andere discipelen; deze twee op hun beurt stierven door het vergiftigde voedsel te eten. Toen Jezus later huiswaarts terugkeerde, zag hij de lijken van die discipelen naast de goudklompen en zei. āHad ik jullie niet gewaarschuwd? Dat is de wereld!ā
De moraal van het verhaal: hongeren naar het gele edele metaal, naar macht enzovoorts maakt de mens blind voor God en alles, waarbij sommigen er niet voor schromen over lijken te gaan, of een pact te sluiten met de duivel. Zie ook de Koran 3:14 inzake begeerte naar vrouwen, sieraden, auto’s enzovoorts. Alles is vluchtig, slechts het eeuwige gewichtig.
Ahmad Jhawnie