Bij de op 15 maart 2017 in Nederland gehouden parlementsverkiezingen zijn geen enkele zwarte politici gekozen. De schuld daarvan ligt bij negrofobie, wordt er beweerd. Kwesties als Zwarte Piet, het slavernijverleden en herstelbetalingen schijnen de Nederlanders niet te interesseren.
Ik citeer enkele passages uit het artikel ‘Nul zwarte politici in de nieuwe Tweede Kamer: hoe pijnlijk is dat?’ op Volkskrant nl d.d. 30 maart 2017.
“Voor de eerste keer sinds 1994 telt de Tweede Kamer nul zwarte politici. Dat wordt als een gemis ervaren in de zwarte gemeenschap. Veel politiek-culturele discussies raken deze groep, maar afgevaardigden van deze groep discussiëren nu zelf niet meer mee.
‘Ik neem het vooral de grote gevestigde partijen kwalijk dat ze geen zwarte Nederlanders op een verkiesbare plek op hun kandidatenlijst hadden staan’ zegt Kiza Magendane (Congolees-Nederlandse publicist en PvdA-lid). ‘Bij deze partijen ligt de echte macht. Er moeten zwarte Nederlanders zijn op de plekken waar de belangrijke beslissingen worden genomen.’
Magendane heeft wel een idee over het ontbreken van zwarte Nederlanders op verkiesbare plekken: dat ligt volgens hem aan historisch bepaalde ‘negrofobie’. De koloniale geschiedenis belemmert de politiek om zwarte mensen voor vol aan te zien, zegt Magendane.
Een partij die het ontbreken van het zwarte geluid zou kunnen opvangen is DENK. In hun partijprogramma eisen zij onder meer formele excuses en herstelbetalingen voor het slavernijverleden.
Hoe kunnen Turkse en Marokkaanse Nederlanders voor zwarte Nederlanders praten als er in hun eigen gemeenschappen veel negrofobie heerst?’
Ik wil de volgende zin uit het geciteerde uitlichten: “Hoe kunnen Turkse en Marokkaanse Nederlanders voor zwarte Nederlanders praten als er in hun eigen gemeenschappen veel negrofobie heerst?”
Er zijn onderzoekers die beweren dat racisme nog groter is bij allochtonen dan bij autochtonen.
Ahmad Jhawnie