Vanuit Nederland maken velen die Suriname liefhebben zich enorm bezorgd over de (nabije) toekomst van het land. Beseffen we dat het gegoede (bonafide), rechtschapen deel van democratisch Suriname zeer te lijden heeft onder de politieke en economische crisis, samengevat de vertrouwenscrisis in de Surinaamse politiek meer speciaal in het huidige leiderschap?
Zullen we om de hete brei heen draaien en niet durven deze crisis duidelijk en vooral eerlijk te benoemen? Zouden we niet moeten stoppen met de hinderlijke en niet geheel juiste noemer te gebruiken dat de crisis enkel te wijten is aan keldering van internationale prijzen van goud en aardolie? En de tragische dooddoener dat corruptie er altijd was en overal in de wereld. Maar ja, zo funest in toegenomen mate voor een kleine economie als van Suriname, was het nooit eerder.
Laten we het debat aangaan, nadat we objectief de analyses van de oorzaken hebben gemaakt van de crisis in Venezuela, Argentinië en Brazilië. We komen elke keer tot de slotsom dat wanbestuur verstrengeld met corrupt en crimineel bestuur, benevens het feit dat minister Gillmore Hoefdraad een maand of twee geleden in het parlement heeft toegegeven dat ruim een miljard Amerikaanse dollar is verdampt, onder leiderschap van Bouterse. Daarbij niet opgeteld hoeveel honderden miljoenen SRD’s gestolen werden uit de staatskas en bij diverse staatsbedrijven. Het duo Bouterse-Simons vindt nog steeds dat “neks no fout” (resulterend in een cultuur van straffeloosheid). Want weersproken hebben ze dat niet, maar ze zijn niet eerlijk om de historische roof en het wanbestuur niet toe te geven.
Elk kind van zes zal ook tot de conclusie komen dat ze hardnekkig liegen, in eigen leugens geloven en ook nog propageren. Hoeveel goeds kunnen we van zulke leiders verwachten, die terecht vaker machtsmisbruik is verweten? En wil men nu ook nog het volk bedreigen met geweld of de noodtoestand, om machtsbehoud? Laten we maar kijken wat de contraproductieve gevolgen kunnen zijn voor de wanbestuurders en ondersteuners als die maar zouden pogen enige criticus of een demonstrant een haar te krenken? Het volk gaat immers gebukt onder tirannie. Hoe lang nog zal deze kruik te water gaan, terwijl het schip van de staat op de klippen is gestrand? Intussen is misleiding nog steeds troef en laat Bouterse zien dat zijn hardliners de weg van hardnekkige machtswellustigheid moeten vasthouden. Misleidt Bouta het volk niet keer op keer met “in dialoog treden en consultatierondes” die uiteindelijk niks opleveren? Rappa heeft in zijn vorige “Politieke Borrelpraat” de spijker op zijn kop geslagen, dat verdeel en heers troef is van Bouterse, die niet vies is om land en volk tot op het bot te verdelen zolang hij en zijn elite aan de vleespotten kunnen blijven of berechting kunnen ontlopen. Maar ook omkoping is zijn wapen. Kortom, beslist geen schoonheidsprijs voor dat soort zeer immoreel leiderschap. Ligt Bouta daar wakker van? Hoe eerlijk zijn de Surinaamse geschiedschrijvers om de politieke cultuurgedragingen zo goed mogelijk op te tekenen?
Persoonlijk: “Hoe bezint de Surinaamse christen bij Pasen? Willen ze zowel Jezus Christus als Bouta liefhebben en aanbidden? Christus heeft geofferd en geleden. Christus is de weg, de waarheid en het leven. Christus en leugen, discriminatie en onderhuids racisme gaan niet samen. Wie niet van de waarheid houdt en toepast, moet zich geen christen noemen. Beseffen we dat wel goed genoeg? Een heleboel christenen die niet eens weten wat Pasen werkelijk betekent. Jezus werd verraden en gedood. Is het christendom zo verheven gesteld worden boven andere godsdiensten? Echt niet!”
Een toenemend aantal Surinamers is ook nog zwaar racistisch, doen anderen ernstig tekort, willen kennelijk totale heerschappij over anderen maar noemen zich ook nog christen. Dat brengt ook veel onvrede en onrechtvaardigheid.
Intussen is door de politicus Jim Hok terechtgesteld dat het volk op ongekende wijze verscheurd is zoals het vroeger niet was (in het werkelijke Switi Sranan, tot 1980. Hoe is de afbraak allemaal begonnen met de onvrede en agressie uit de linkse partijen?)
Suriname, een land nu zonder innerlijke vrede en onderling vertrouwen, feitelijk gegijzeld door ene wrokkige kapitalistische tiran, die zegt van u en van het volk te houden, maar zonder respect voor de grievende gevoelens van dat volk? Hij houdt ook van de wakamans, de stratiemans, de leeglopers, de schoften en schooiers. Zijn daar ook draaideur-criminelen bij? Waarom durven we onze verontwaardiging niet kenbaar te maken over de liefdevolle en belonende aandacht die men plotseling heeft voor de leeglopers? Tel maar op wat immoreel en obscuur leiderschap aan zegeningen voor Suriname heeft gebracht. Geven we niet toe? Blijven we leugen en onrecht in stand houden binnen ons eigen leven en in de samenleving? Hoe maken we ons dan ontvankelijk voor Gods zegeningen? Onze kwalijke karaktereigenschappen van onze christenen moeten op de brandstapel. De zegen van God is zeker niet vanzelfsprekend. Niet voor de mens en niet voor het land.
Drs. Willemien Venemans
Nederland