Voor zolang als ik het mij kan herinneren zijn Surinamers bezig met het vraagstuk dubbele salarissen. Krishna Hussainali Mathoera, lid van De Nationale Assemblée (DNA), heeft hier recent een nieuw hoofdstuk aan toegevoegd.
Alhoewel ik in mijn bijdrage tijdens de behandeling van de begrotingen een aanzet heb gegeven om korte metten te maken met allen die meerdere salarissen toucheren, zonder hiervoor daadwerkelijk te werken, kruip ik thans niet in de pen met de bedoeling om dit nationaal probleem te ontrafelen. Ik wil met name de wijze waarop hiermee eenzijdige politiek wordt bedreven aan de orde stellen.
Ik breng u als lezer in herinnering dat het assembleelid Mathoera ons meerdere malen heeft voorgehouden dat zijzelf proactief een verzoek zou hebben ingediend ter beëindiging van haar bezoldiging via het Ministerie van Justitie en Politie. Dit poneerde zij telkens zo stellig dat wij ervan uitgingen dat wij deze volksvertegenwoordiger op haar woord zouden kunnen geloven. Afgelopen week bleek dat haar salaris nooit is stopgezet. Het assembleelid is nu door de mand gevallen. Zij geniet immers nog steeds van een dubbel salaris. Let wel, zonder daarvoor te werken.
Overigens zeg ik niet dat zij heeft gelogen, enkel dat zij oneerlijk is geweest. Het verzoek ter beëindiging van haar salaris is namelijk daadwerkelijk gedaan. Echter, is het moedwillig aangeven van een halve waarheid in mijn optiek minstens zo erg (zo niet erger!) als het verkondigen van leugens.
Vragen waarmee u wellicht zit, zijn:
1. Indien zij toen wel het verzoek heeft gedaan, maar het ministerie heeft nagelaten hier opvolging aan te geven, waarom kost het haar nu dan zoveel moeite om alsnog zelf afstand te doen van het ‘gratis’ salaris?
2. Waarom zegt zij ‘alleen’ bereid te zijn dit tweede extra salaris stop te zetten, ‘indien’ anderen het ook zullen doen? Heeft zij het handelen van derden nodig om zelf te doen wat juist is? Om te doen wat zij naar eigen zeggen al vrijwillig wilde doen?
Het antwoord op deze vragen mijns inziens is: “politieke show”. Het was vanaf het begin nooit de bedoeling het salaris dat zij ontvangt van de overheid stop te zetten. Overigens komt dat geld van diezelfde overheid die zij in haar nieuwe functie in DNA zou moeten controleren. Dat terzijde. Was dit alles dus schone schijn om zich voor te doen als ‘die’ politica die het juiste voorbeeld geeft?
Niet lang geleden neusde ik in een boek dat mijn vrouw aan het lezen is. In hoofdstuk 14 kwam ik de volgende woorden tegen:
“Integriteit is niet wie je lijkt te zijn, wanneer alle ogen op je gericht zijn. Het gaat om wie je bent wanneer niemand kijkt. Het gaat om het morele niveau waar je nooit van afwijkt, wat er ook om je heen gebeurt. Het is een hoge vorm van oprechtheid, waarheidsliefde, beschaving en waardigheid waaraan je altijd voldoet. Een integer mens meent wat hij zegt. Hij speelt niet op zo een manier met zijn woorden dat u nooit zeker bent van zijn standpunt. Als hij ‘ja’ zegt, bedoelt hij ook ‘ja’ en als hij ‘nee’ zegt bedoelt hij ook ‘nee’. Wat daar boven uitgaat is uit den boze. Hij waait niet met alle winden mee om iedereen tevreden te stellen. Het is zijn doel om te doen wat goed is. Als een integer mens ‘tot schade gezworen heeft’, ‘verandert hij het niet’. Hij houdt zijn woord, ook al kost het hem wat. Als hij in een compromitterende situatie terechtkomt, blijft hij staan voor wat hij gelooft. Hij is bovenal een mens van waarheid; u kunt erop vertrouwen dat hij volkomen eerlijk is.” Dat is een integer mens. Maar wat voor een mens is mevrouw Mathoera dan?
Roché R. Hopkinson
Lid van De Nationale Assemblée
NDP-fractie