Zoals vernomen uit diverse media zijn er weer skalians waargenomen op het stuwmeer. De verantwoordelijke minister hiervoor Regillio Dodson van Natuurlijke Hulpbronnen werd hiermee geconfronteerd door de pers en hij gaf in de eerste instantie aan dat er geen skalians werkzaam zijn op het stuwmeer.
Toen de minister werd geconfronteerd met beelden, gaf hij als verklaring dat deze skalians bezig waren met het opruimen van kwik. Ook deze verklaring wordt in twijfel getrokken en heeft tot gevolg enorme gezondheidsrisico’s. Het water dat als gevolg van de werkzaamheden van de skalians enorm is verontreinigd, wordt door de bevolking gebruikt voor vele doeleinden zoals consumptie, koken en wassen.
Al worden heel veel “royalties” betaald aan de dorpen zoals gesteld wordt, voor het mogen ploeteren en zoeken naar het edelmetaal, worden de bewoners aan grote gevaren blootgesteld. In geval van besmetting wordt dit pas na een aantal jaren ontdekt. Basisgezondheidszorg is al een probleem voor het achterland, nu worden de mensen blootgesteld aan ziekten waarvan de genezing, vooral gezien de financiële positie van deze groep, bijna onmogelijk is.
De WHO schat dat in sommige landen, waar de bevolking werkzaam is in de visserij, vijftien tot zeventien kinderen per duizend lijden aan cognitieve stoornissen. Allen veroorzaakt door het consumeren van kwikhoudende vis. Deze stof komt in het milieu terecht door verbranding van steenkool in kolengestookte thuisverwarmingssystemen, in een verbrandingsinstallatie en als gevolg kwikgebruik in de mijnbouw, het goud en andere metalen. Eenmaal in het milieu, is elementair kwik vanzelf omgezet in methylkwik, dat zich ophoopt in vis en schaaldieren die de voeding is van deze groep.
Heel triest om te zien, maar triester is het gesteld als de verantwoordelijke hiervoor ook nog leugens verkondigt zonder in ogenschouw te nemen de rampzalige gevolgen hiervan.
Een beetje empathie zou er ook moeten zijn voor Surinamers die in het binnenland woonachtig zijn, die in het verleden reeds hun vertrouwde omgeving hebben moeten verlaten, zodat het stuwmeer kon worden aangelegd en bepaalde zelf nog zonder stroom zitten en nu wederom het slachtoffer worden van het gevoerde beleid vanuit de stad afkomstig.
Stichting Royal Fiiman Paansu