Na de staatsgreep van 25 februari 1980 ontstond de “25 februari beweging”. Het waarom ervan, wie de aandrijfmotoren en prominente activisten erin waren, is bekend. Ook de rol van de bewapende Volksmilitie die het volk moest helpen onderdrukken en bezitnam van de Universiteit van Suriname. Van een revolutie die men “ineens” wilde hebben na ideologieloze machtsgreep op 25.02.1980, is binnen paar jaar vrijwel niks goeds overgebleven. Maar de dictatuur bleef overeind.
“De revolutie” van paar militairen avonturiers en de Surinaamse marxisten, flopte totaal omdat de meeste “revolutionairen” niets meer dan corruptelingen en ordinaire staatskasrovers waren en eigen belang (zelfverrijking) vooropstelden, maar het gros van het volk met een paar overgenomen marxistische en populistische kreten bezighielden (dus voor de gek hielden). Tide Tamara, we fufuru go moro fara! Hoeveel van die “revolutionairen” al snel niet-transparante grootkapitalisten werden ten koste van het vermogen van het volk, is bekend en onder andere door vakbondsleider Ronald Hooghart eens op vele fora omstandig genoemd en bekritiseerd.
Was de Revo de facto dood, de leiders daarvan en meeste coupplegers ontspoord, de (s)linkse ideologische aanzetters trokken zich terug in de schaduw om vooral hun bijdrage aan de ontzettend gruwelijke politieke moorden op 8 december 1982, te maskeren. Zo schiet je zelfs je eigen jankende zieke hond niet dood, doorzeefd met vele kogels, nadat je de hond eerst vreselijk hebt getrapt. De schutters werden door een columnist helaas als “rasechte Surinamers” getypeerd. Maar waren de schutters stomdronken of opzettelijk gedrogeerd? Het mag bewezen worden geacht dat met een moordscenario werd gewerkt dat op vele mislukte alibi’s zou moeten rusten.
Met die moorden begon de onderdrukking en gijzeling van het volk middels het succesvol hanteren van het angstwapen. Het volk werd zwaar verdeeld en tot op heden opzettelijk verdeeld gehouden en onderdrukt om machtsbehoud. De door zijn trawanten, hielenlikkers en een stel aanbidders, verraders tot volksleider gebombardeerde hoofdverdachte van de moorden grijnsde. Van niks had hij een greintje spijt en hij voerde uit wat hem opgedragen zou zijn door een groep bloeddorstige Surinaams-Marxistische “Cubanisten” om aan de hand van een lijst een opruiming te doen houden onder de tegenstanders van de onderdrukkende antidemocratische dictatuur. Hij had een nieuwe vrij grote economische elite om zich heen verzameld. Juist dat wat hij eens constateerde bij de oude democratische regeerders en veroordeelde, zoekend naar een kapstok.
Na de moorden werden duizenden uit het volk die de moorden veroordeelden, opgejaagd en bedreigd waaronder vele juristen, medici en zelfs de populaire dominee Rudy Polanen, pater Bas Mulder, de meeste nabestaanden enz. Critici werden verdreven uit het land. Moeten we dat ook vergeten? Waarom was dat nodig na de vermeende “CIA- invasie”, die er niet was? Laten we gedegen terugblikken en concluderen. Wie durft nog die Revo te laten herleven? Wat een aantal medeplichtige aanzetters graag willen is dat we hun corrupt, zelfverrijkend en zeer bloedig verleden of bijdrage daaraan vergeten. Ontslagen van rechtsvervolging wegens onvoldoende bewijs wil helemaal niet zeggen dat je echt volledig onschuldig bent.
Wat ze ook nog willen is dat het grootste deel van het volk hen zonder berechting in strafproces ook nog gratis vergeeft en ook nog met hen verzoent. En dat is net wat tegen de morele orde indruist. Dat is net een vloek die op Suriname is gaan rusten want de demonische machthebber en linkse aanzetters wilden machtsbehoud om te voorkomen dat het volk eens met hen afrekent. Ze willen dat het volk de moorden van 8 december 1982 vergeet, maar de dood van Abaisa houden ze wel levend.
We zien dat Suriname dezelfde symptomen van het doodzieke Venezuela vertoont die het niet heeft kunnen rooien ondanks zoveel natuurlijke hulpbronnen dankzij het “Chavezme” en het marionettenregime van linkse antidemocraat Nicolás Maduro. Het Cubaanse socialisme faalde ook daar alweer grandioos. Maar Surinamers leren heel slecht en helpen het zeer verfoeilijke rampzalige Boutisme al decennia in stand te houden. De gelijkenissen met het regime Maduro, ontgaan velen evenwel niet. Maar men ontkent de realiteit en het dreigende economisch bankroet. Maduro is een verachtelijke satelliet van Cuba, de wortel van het kwaad en bloedvergieten in vele delen van Zuid-Amerika en elders als exporteur van bloedige revoluties. Wat is er van die landen geworden? De linkse dictatuur is Suriname fataal geworden.
Wat is het Boutisme?
a. Dat is de zelfverrijkingsideologie langs populistische lijnen van een aanzienlijk grote politieke groep die de schrijnende kloof tussen rijk en arm heeft vergroot en de verarming des te meer heeft vergoot. Het uitknijpen van het volk met lastenverzwarende maatregelen.
b. Het toepassen van het angstwapen onder tegenstanders van het regime, het bedreigen van politieke tegenstanders en hun hun privacy en burgervrijheden schenden, kortom het democratisch, rechtgeaarde kritische deel volk onderdrukken, toen en tot op heden. Wie niet pro was/ is, is contra. We herinneren ons nog het etiket “contrarevolutionair ” dat velen al heel snel werd opgeplakt zelfs door ineens omhooggevallen non-valeurs.
c. De hardnekkigheid om machtsbehoud, eigen en kliekbehoud, ten koste van bijna alles. Waarom voelen vele democratische politici, mediawerkers enz. zich in hun bewegingen en kritieken onveilig, anno heden. Het Boutisme steunt en daarop gebaseerde paarse politieke partij op de geweldsdreiging waarmee de politiek ten dienste van machtsbehoud van een overwegend criminele kliek wordt bevestigd. De machthebber grijnst weer dodelijk onberekenbaar en gewetenloos. Onveranderd en onbetrouwbaar. Want “neks no fout”.
d. De opmars van de alom verlammende corruptie, de drugshandel, vreemde kapitaalstromen, moreel verval, waaronder het belonen van verraders en overlopers. De cultuur van straffeloosheid van onmiskenbare staatkasrovers werd gaandeweg manifest. Wie is de godfather van dit kwaad? Hoe goed meen je het dan met het land en volk als moorddadig criminele volksleider? Sommige slijmende columnisten verkondigen ook onzin! Schaam je maar heel diep om je “vader des vaderlands” of “volksleider” te laten noemen.
e. Antikoloniale en anti-Amerikaanse stellingname en het kiezen voor een nieuwe kolonisator, met de nationale soevereiniteit en groot deel van de handel en houtvoorraden als onderpand en accepteren dat Suriname een dumpmarkt wordt en het eigen volk en toekomstkansen verpest raakt, is een ware aanfluiting, een diepe schande. Verworden tot bedelende of alsmaar lenende entiteit. Hoe a-nationalistisch en catastrofaal dat wel is voor ons land en het internationale imago, daar ligt kennelijk geen enkele linkse nationalist meer wakker van. Want ze waren nooit echte nationalisten. Hun ideologie was zelfverrijking ten koste van volk en staatskas, en met behulp van stromannen. Ook nog “de Sleutel van Paramaribo” afgeven aan een moorddadige dictator uit Afrika. Laat baas en naaste dik bevriende handlangers nu eens een revolutionaire daad stellen en hun inkomstenbronnen openbaren.
Intussen is ons land grandioos gestrand op velerlei gebieden. En het volk is opzettelijk bijna tot op het bot verdeeld. Het moreel verval is in vrije val. Normen en waarden zijn geen prioriteit, deugden als geduld en fatsoen, zijn schaars. Wantrouwen leugen en bedrog overheersen. De nationale mentaliteit is voor een groot deel ontzettend verpest. Hoe dragen we dan de ontwikkeling naar beter?
Het politiek leiderschap, ook in de coalitie faalt, terwijl vele zo drukke ouders ernstig tekortschieten in de juiste vorming van hun kinderen. Alhoewel vele van die onbetamelijke ouders ook dringend heropgevoed zouden moeten worden. Zij hebben nauwelijks opvoeding en vorming gehad, hoe geef je dat dan aan je kinderen? De politie, vele instituten en controleorganen zijn opzettelijk ontregeld of ontwricht.
Ons land snakt naar snelle bevrijding uit de gijzeling door een corrupte criminele kliek en de verscholen linkse ideologische of socialistische rovers achter de “volksleider” die van Suriname een ware puinhoop hebben gemaakt. Het Boutisme is heeft als bijzondere kenmerken de overheersende misleiding, de hardnekkige leugen en of de ontkenning. De Revo geboortedag heet liever “Dag van de Bevrijding”. Dat men in 2019 zal afzien die dag in blijdschap nationaal te herdenken.
Mr. Mitchell Klaverweide
jurist internationaal recht
Nederland