Minister Antoine Elias van Volksgezondheid heeft voor verschillende ziekenhuizen apparatuur besteld bij Siemens. Hier zou niks mis mee zijn als alles volgens de regels van goed bestuur is gegaan. Met grote mate van zekerheid kan gesteld worden dat de regels zijn overtreden getuige de aard van het bezoek van de minister. Hij is op reis gegaan vanwege een gepland bezoek dat het Medisch Mungra Ziekenhuis had met instellingen in Nederland.
Eenmaal in Nederland gaat deze minister op solo-tour. Doet links en rechts aankopen en maakt afspraken met wie hij wil ongeacht regels van goed bestuur in acht te nemen. Hij is een koopman van een kledingwinkel geweest en doet precies hoe hij zijn vak heeft uitgeoefend. Gaat naar een markt en als er iets interessant is dan pakt hij het. Dat is juist, maar onjuist als je minister bent.
Je kunt niet in Nederland komen en op een feestje iemand ontmoeten en dan geef je een beurs voor een diëtiek-opleiding weg aan een student die hier in Nederland woont. Het is deze student gegund, maar zo heeft elke andere student in Suriname er ook recht op en dus zijn de regels voor toekenning van beurzen overschreden en riekt naar vriendjespolitiek.
Je kunt niet zomaar apparaten kopen bij Siemens, terwijl deze aankopen niet op de begroting waren geplaatst. De minister gaat op bezoek bij Siemens vanwege eerdere contacten die hij had en besluit gewoon domweg een paar echo-apparaten te kopen en duidelijk ingefluisterd door Siemens’ sales-department, want er wordt gekocht light duty echo-apparaten en heavy duty apparaten.
Waarom dit verschil voor ziekenhuizen? Wat was de doorslag om verschillende soorten apparaten te kopen? Hebben medische specialisten bijgedragen aan dit besluit? Of zat Siemens opgescheept met deze apparaten en kon het bedrijf het niet kwijt uit zijn magazijn en heeft het een koopman gevonden en dit aangesmeerd? Het zou toch veel verstandiger zijn om direct heavy duty en niet light duty of juist een soort en niet verschillende soorten te kopen, want dat zal straks gaan spelen in het onderhoud.
Ook hier zijn dus de comptabele regels duidelijk overschreden als je als koopman te werk gaat. Wat zal De Nationale Assemblee (DNA) hierover zeggen? Spullen voor de staat kopen zonder openbare inschrijvingen en zonder presentatie van het kostenplaatje? Is Siemens het enige bedrijf en het goedkoopste geweest? Het riekt ook hier naar vriendjespolitiek en ongetwijfeld zal later komen vast te staan dat verschillende actoren een slag hebben geslagen. Dan zal de president wederom komen en zeggen dat er een justitieel onderzoek moet komen net als bij de naschoolse opvang. Waarom altijd de mensen eerst een gelegenheid geven om te plunderen en dan later komen met een onderzoek. Zaken horen tijdens de uitvoering goed te worden begeleid. En dat gebeurt nu net niet op het Ministerie van Volksgezondheid. Hebben de voorgaande ministers dan gefaald in zo een ‘unieke’ koopmansactie? Neen, die hebben hun functie uitgevoerd hoe het moet.
Siemens is bovendien niet gek. Het bedrijf geeft de spullen weg onder mom van voorfinanciering en heeft er zeker voor gezorgd dat het dienstreizen zal maken voor uitleg en trainingen, onderhoud en materiaal en dit alles mag de Surinaamse staat betalen. Zie daar weer het kostenplaatje. Siemens weet dat het geld al binnen is. Ja, want als Suriname dit alles niet kan betalen dan zullen er beslagleggingen plaatsvinden op de ziekenhuizen en dan zitten de Surinamers weer zonder een dienstverlening. Het lijkt nu inderdaad dat sinterklaas Siemens even de Surinamers tegemoet komt en dat wij op de knieën moeten gaan uit dankbaarheid. Weer een slimmigheid van het kapitalisme en de stommiteit van een land in ontwikkeling dat weigert om zich te laten misbruiken. En hier is minister Elias en de Surinaamse regering alsook het parlement debet aan.
Tot slot is het aan alle burgers om te oordelen of dit soort zaken vallen onder verkiezingspropaganda met staatsmiddelen of verrijking via vriendjespolitiek of ondeskundigheid.
Hein Taus