De openlijke bedreigingen die Erney Landveld via de media uit aan het adres van regeringsfunctionarissen en de Saamaka-granman, in sommige gevallen in niet mis te verstane doodsbedreigingen, roepen grote vraagtekens op.
Eerst en vooral de vraag of dit kan in onze rechtstaat. Mag men iemand, al dan niet via de pers, bedreigen? Maar vooral roept het vraagtekens op over de persoon Landveld. Wat is zijn motivatie om zich in publiek zo te gedragen? Laten we de feiten even op een rijtje zetten.
In de kwestie Saamaka-granman is er slechts een groep die bij De Nationale Assemblee officiële documenten heeft neergelegd en deze ook aan de pers heeft overhandigd. Die documenten getuigen van de installatie in het binnenland van de nieuwe granman, zijnde Albert Aboikoni. De stukken zijn ondertekend door negen hoofdkapiteins en de waarnemend granman waardoor wordt aangegeven dat de installatie volkomen legaal en volgens traditie is verlopen. Dat was op 16 januari 2018. Elke democratie zou dit feit ten volle erkennen en accepteren.
Er bestaat echter ook een geluidsopname van wijlen gaama Belfon waarin hij aangeeft dat Albert zijn opvolger moet worden. Dat bewijsstuk is in handen van de regering. Ook het orakel heeft Albert Aboikoni aangewezen als opvolger. Bewijs daarvan zijn de ondertekening door de hoofdkapiteins en de waarnemend granman. Het lijkt er dus heel sterk op dat president Bouterse de enige rechtvaardige keuze heeft gemaakt.
Trouwens, hoe kan Erney Landveld beweren dat Albert Aboikoni door het orakel is afgewezen als hij niet eens aan de rituelen heeft deelgenomen? En gaat het werkelijk om gaama Albert? Want was het niet de groep Landveld die jaren geleden gaama Belfon in de nacht ontvoerde en mishandelde? Wat was er toen mis in de opvolging die ook door bijna alle hoofdkapiteins goed werd bevonden?
Neen, Erney Landveld heeft duidelijk andere motieven. Waarom zet hij trouwens personen binnen de Amina Bee aan om illegale handelingen te verrichten? Nog recentelijk forceerde zijn groep zich toegang tot de bestuurskantoren en rituele ruimten van de gaama te Asindo’opo en bedreigde de ouderen in het dorp die hun afkeuring lieten blijken. Hoe kan het inbreken in andermans woning, zijnde een illegale handeling, legitimiteit opleveren?
Tijdens de recente gesprekken met de raadsadviseurs bedreigde hij de heren Jozefzoon en Emmanuels die als intermediair optraden. Nu vindt hij dat de president zijn mening moet herzien ofwel politie en militairen naar het gebied zal moeten sturen. Wat bedoelt Landveld? Gaat hij met zijn groep beginnen moorden?
Zulke uitspraken komen ons echter bekend voor. Zij zetten aan tot geweld en fundamentalisme. Zij worden gedaan door personen die de staat en wettelijke regeringen willen ondermijnen. Alleen de eigen groep telt en de “leider” heeft altijd gelijk. Al de anderen zijn verkeerd ook al is dit de keuze van de meerderheid. Democratie telt niet bij deze personen. Slechts eigenbelang is de drijfveer.
Landveld schuwt alvast niet het uiten van bedreigingen, noch het gebruiken van geweld. De geschiedenis heeft dat al aangetoond. Maar zijn niet al deze zaken kenmerkend voor terrorisme, het ontwrichten van een samenleving door het zaaien van terreur?
Laten we daarentegen de houding van de groep Banai in beschouwing nemen. Ook zij hebben geijverd voor een gegeven waarvan zij dachten een recht op te ontlenen. Zij hebben zich neergelegd bij de keuze van de president en aangegeven dat zij de granman niets in de weg zullen leggen.
Deze houding opent de deur naar dialoog en naar verzoening. Zij opent perspectieven voor groepen met tegenstrijdige uitgangspunten om te onderzoeken waar er toch raakvlakken zijn en hoe wederzijdse ondersteuning kan groeien. Per slot van rekening gaat het over de ontwikkeling van de hele rivier en het hele gebied en alle dorpen en Lo moeten daarin worden betrokken. Hun houding dwingt respect en bewondering af, Saamaka Sembe waardig.
Misschien kan Erney Landveld daar alsnog een voorbeeld aan nemen.
Hoofdkapitein Mutu Poeketie
Matjaw-Lo