Dat politiek een momentspel is, is voor elke rechtgeaarde Surinamer overduidelijk. Men moet als een politicus en leider het volk de realiteit voorhouden. Wij hebben onbaatzuchtige leiders, die door dik en dun in ās landsbelang moeten werken. Leiders met vaderlandsliefde, die tevens bereid zijn offers te brengen en niet slechts om partij – , eigenbelang en vrienden- en familiezaken te behartigen. Het volk heeft geen boodschap aan gebluf en aan de zogenaamde podiumtaal. Dit is o.a. het resultaat geweest, dat vele Surinamers uit vrees en angst het land massaal hebben verlaten, de exodus in 1975. Wat maakt een politieke partij tot een democratische en nationale organisatie?
Wij moeten ervoor waken, dat we verscheurd raken door onderlinge wanbegrip, verhouding van standpunten en we moeten het nodige respect voor elkaar tonen. Politici dienen in alle oprechtheid alles wat ons als landgenoten uit elkaar houdt terzijde leggen. Als wij de meeste politieke partijen nader bekijken en evalueren, dan zijn er slechts enkele partijen, die gerekend kunnen worden tot deze categorie. Deze beoordelingen laat ik over aan de kritische en oprechte burgers.
Traditionele partijen
Zonder de andere partijen tekort te doen, wil ik slechts enkele gevestigde partijen tevens traditionele- of nationale partijen de revue laten passeren. Bij de oprichting van haast alle conservatieve partijen was de gedachtegang om etnisch te werk te gaan teneinde hun eigen mensen te bundelen of achter zich te laten scharen.
Alhoewel er politieke partijen waren of zijn, die ook andere bevolkingsgroepen accommoderen, worden zij tĆ³ch niet gerekend en niet geplaatst onder de noemer van een democratische en een nationale partij. Zo heeft de NPS Surinamers van Hindoestaanse en Javaanse komaf in hun presidium 6. Klinkende personen waren o.a. Islam Ramdjan, wijlen statenlid, Adiel Kallan, DNA-lid en nooit tot minister gepromoveerd, Joemratie e.a. Er waren ook andere bevolkingsgroepen binnen hun gelederen zoals: Paul Somohardjo, Charles Lee Kon Fong, voorts Arichero (inheemse), Vrede (marron), Arthur Tjin A Tsoi, allen parlementsleden. De glorietijd van de NPS, opgericht op 29 september 1946, lijkt thans vervlogen te zijn en hun voorhoederol kwijtgeraakt. Tijdens het Front in 1987 had de NPS: 16 zetels van de behaalde 33 zetels. De VHP: 7, PL: 6 en SPA: 4. Thans heeft de mammoetpartij slechts 3 zetels. Wat opvalt, is overduidelijk, dat de NPS de laatste decennia een duidelijke teruggang meemaakt.
VHP een nationale partij?
Om een evenwicht binnen de partij te bewaren en te laten overkomen als een nationale en democratische partij, had wijlen voorzitter J. Lachmon, die zelf een creoolse als vrouw had altijd andere bevolkingsgroepen binnen zijn gelederen binnengehaald. Enkele voorbeelden: Waldie Esajas, creool (onderminister), Arthur Toelinga, marron/dichter, Eddy Blackman, creool/statenlid, Jarien Gadden, marron/parlementariƫr. Voorts: Fransman/marron, Kiban/inheemse, Eugene Drenthe, creool, Sonny Kartopawiro en Rasam Dasiman, Javanen. Heel frappant is te vermelden, dat Johan Adolf Pengel door J. Lachmon in Saramacca werd gepresenteerd als statenlid en offerde zijn eigen gekozen statenlid Sri Mishier op! Wat een verbroedering, waarin men nooit geloof heeft gehecht. Wij als rechtgeaarde Surinamers hebben altijd als broeders en zusters geleefd.
Over de politieke partijen, die ook een etnische achtergrond hebben, vooral bij de oprichting, wil ik slechts enkele daarvan aanhalen: de KTPI (Iding Soemita/Willy Soemita), PPRS (Ramin Amat/ RenƩ Kaaiman), PL/Pendawa Lima (Salam Somohardjo), PL/Pertjaja Luhur (Salam Somohardjo, muv D. Chitan).
Het zou mij te ver voeren om verder te gaan met deze analyse en de historie in te duiken.
Suriname is een gezegend land; wij moeten met ons allen het gezonde verstand laten prevaleren en het land op een democratische en harmonische wijze leiden.
Hetzij gesteld, dat we zonder eerlijke en goede leiders geen goede toekomst zullen beleven!
Roy Harpal