Dromen in slaap zijn bedrog die geen werkelijkheid worden. Dromen in bewustzijn en in fysieke toestand zijn ook bedrog, mits de dromer werkt om zijn droom te realiseren.
Chan droomt dat VHP 28 zetels haalt en gaat voor een absolute regeermacht in 2020. NDP droomt ook hetzelfde. PL haalt 10, ABOP 12 en NPS ook rond 12 zetels; ze zijn wat realistischer en gaan voor meer regeermacht. Als de droom van VHP en NDP uitkomt wat ik hen van harte gun, dan zijn de overige politieke partijen weggevaagd en hebben geen politieke inspraak meer. Het beleid vanaf 2010 gestoeld op dictatoriale macht onder de mom van democratische beginselen krijgt dan een vervolg en worden de Surinaamse economie en haar volk naar de afgrond geleid. We krijgen dan de situatie als Venezuela en vele andere landen met absolute heerschappij, waar het volk geen of nauwelijks inspraak heeft, waardoor ongehinderd vernietigend beleid wordt gevoerd met alle gevolgen van dien. De ontevredenheid bij het volk neemt toe. Dat moeten we in ons geliefd Suriname niet willen. Als er wordt uitgegaan van alle optimisme en redelijkheid dan zal de zetelverdeling in 2020 per politieke partij als volgt kunnen zijn: VHP 16 tot 18 zetels, NDP 10 tot 14, NPS rond 12, PL 5, ABOB 6 en de kleinere partijen elk 1 tot 3 zetel(s).
Verbod op pre-electorale combinaties vóór de verkiezingen is zeker goed, ondanks het slecht zal uitkomen voor de kleine politieke partijen. Het is daarom belangrijk voor krachtmeting tussen de afzonderlijke partijen. Nadeel is wel dat er heel wat reststemmen verloren zullen gaan. Voordeel is duidelijkheid in het aantal behaalde zetels door de individuele partijen. Na de uitslag van de verkiezingen moet een samenwerking met de politieke partijen met gelijkgestemd verkiezingsprogramma mogelijk en noodzakelijk zijn. Voor de hand ligt dan een coalitievorming. Er moet dan een coalitie komen als voorheen die telkens in staat is geweest het vernietigende regeerbeleid waarin NDP de grootste machtsfactor was, de economie weer te herstellen. Het volk krijgt een beter toekomst. VHP en NPS hebben met andere partijen in coalitie bewezen dit wel te kunnen. Denk ook aan de verbroederingspolitiek van Lachmon en Pengel. Deze moet tussen de verschillende etnische groepen nu en op lange termijn gegarandeerd zijn.
Hoewel pre-electorale samenwerking wordt verboden, geldt dit verbod niet om vooraf intentie van samenwerking tussen partijen aan te gaan. De partijen kunnen hun partijprogramma vooraf met elkaar afstemmen en de intentie uitspreken voor een samenwerking na de verkiezingen in 2020. Afwijzing van bepaalde partijen vooraf zal ook uitgesproken moeten en kunnen worden, bijvoorbeeld op basis van partijprogramma, gevoerd beleid, onbehoorlijk bestuur, onbetrouwbaarheid, beleid om corruptie te faciliteren en op andere gronden. Deze standpunten vooraf geven de kiezers meer zekerheid en de resultaten zullen meer in lijn der verwachtingen van de kiezers liggen.
Harde en realiseerbare werkplannen voor korte en lange termijn zijn belangrijk om zichtbaar te maken welke doelen worden nagestreefd in de volgende regeerperioden. Losse beloftes moeten worden vermeden. VHP heeft al een lange termijn herstelplan opgesteld wat goed van pas kan komen. Zo kan na de verkiezingen van 2020 een capabele, integere en een eerlijke regering verwacht worden. Vooraf is ook noodzakelijk dat de kandidaten in spe voor sleutelposten in de regering, verklaring ondertekenen dat ze een eerlijk beleid zullen voeren, geen corruptie zullen toestaan en zij die in de fout gaan zwaar zullen worden gestraft. Ook is belangrijk vooraf af te spreken hoe de corruptieplegers met terugwerkende kracht aangepakt en berecht gaan worden. Hoe de toetredende regering in 2020 de miljoenen door corruptie en onverklaarbaar verkregen vermogen door de hooggeplaatste figuren zal terugvorderen door een kaalplukregeling. Hier moet de tegenovergestelde bewijslast worden toegepast. De beklaagden moeten zelf bewijzen hoe het vermogen bij elkaar is gebracht. Dit geeft de kiezer vertrouwen.
Sewdat Soekhoe