Ik heb het nieuws omtrent het vertrek van de leden uit de NDP op de voet gevolgd. Het is natuurlijk heel erg vervelend wanneer leden nare dingen hebben meegemaakt. Wanneer iemand een nare ervaring meemaakt, betekent het niet per definitie dat de andere partij slecht is. Uit de reacties van de ex-NDP-leden in de media blijkt hoe emotioneel de personen reageren. Een politiek activist maakt je nog geen goede bestuurder, geen econoom en zeker geen goede politicus. Iedereen is vrij om adviezen te geven aan de president. Maar het is president Bouterse die uiteindelijk beslist of hij dat advies overneemt of niet. Iedereen wil komen beslissen voor de president wat hij wel of niet mag doen. Als je president wilt worden, richt dan een politieke partij op en zorg ervoor dat je genoeg stemmen krijgt om ook president te worden. De politiek is keihard en kent geen emoties. We willen allemaal verandering in Suriname, maar zodra het tegenzit dan worden we emotioneel en roepen allerlei zaken die kant noch wal raken.
Een van de ontevreden NDP’ers die de partij heeft verlaten, roept dat er corruptie is en een kleine top plundert het land en heeft het volk tot armoede gebracht. De prijzen van olie en goud kelderen. Suriname komt in een economische crisis terecht en iedereen roept: “Het is Bouta schuld.” Was Bouterse inderdaad zo machtig om de prijs van goud en olie op de wereldmarkt te beïnvloeden? Noch de NDP noch president Bouterse hebben corruptie uitgevonden. Corruptie in Suriname bestaat al zeker sinds de onafhankelijkheid van Suriname. Nergens in de wereld is er een land zonder corruptie. Misschien wel in Wonderland van Alice. Misschien kan de ontevreden NDP’er met Wim Bakker gaan praten. Die kan je alles vertellen over de foute zaken binnen de NPS tijdens haar regeerperiode.
De andere ontevreden NDP’er roept dat die de partij heeft verlaten om haar zielenrust. In het leven van de mens zal er altijd iets zijn dat onrust zal veroorzaken. De kunst is om als mens te leren omgaan met onrust, zodat je wel rust kan krijgen. Vluchten naar een andere politieke partij en een ander de schuld geven van je eigen falen is een teken van zwakte. De NDP heeft bewezen dat zij het meent met land en volk. Zie de vele verworvenheden die zijn gerealiseerd onder de regering-Bouterse 1.
Ondanks de zware tegenwerking vanuit de oppositie die met het jaar steeds ergere vormen lijkt aan te nemen. Een strijd voeren om het goed te willen doen, is een hele zware job. Strijders hebben het nooit makkelijk gehad. Kijk maar naar Anton de Kom, Louis Doedel, Nelson Mandela en Mahatma Gandhi. Ondanks de vele tegenslagen die zij hebben meegemaakt zijn ze blijven vechten om op te komen voor wat goed is. De enige persoon in Suriname die ik aan dat lijstje van strijders kan toevoegen, is onze eigen volkspresident Desiré Delano Bouterse. Hij is een vechter die altijd zijn uiterste best heeft gedaan en doet om ontwikkeling te brengen in Suriname door te investeren in productiebedrijven, waarbij een land dat praktisch meer dan veertig jaar stil heeft gelegen. Ik heb het dan over vernieuwing en investeren in de infrastructuur. We kunnen niet verwachten dat je binnen vijf tot tien jaar kunt zorgen voor welvaart in Suriname. Ik verwijs u naar mijn artikel “Volk van Suriname, laat je niet misleiden!” waarin ik uitgebreid ben ingegaan op waarom we zo moeizaam vooruitgang boeken.
Wanneer je de NDP verlaat en kiest voor de VHP, dan kies je voor een grote achteruitgang. Alle goede zaken die de partij van de revolutie heeft gerealiseerd, maak je in één keer kapot. Dit, omdat onder andere de VHP talloze keren heeft bewezen een racistische partij te zijn die alleen opkomt voor de belangen van mensen die lijken op de voorzitter van de VHP. Terwijl de NDP juist altijd heeft laten zien met iedereen samen te werken ongeacht bevolkingsgroep, politieke kleur en geloof. Dat is waar de voorzitter van de NDP continu naar streeft. Eenheid om samen te werken aan de ontwikkeling van Suriname.
Zie maar toen in 2010 de heer Bouterse in De Nationale Assemblee werd gekozen tot president. Hij heeft zijn handen uitgestrekt naar de oppositie om samen te werken. Dezelfde oppositie die nu pretendeert op te komen voor het volk. Hoe hypocriet is dat! Natuurlijk zijn er rotte appels in de partij die geen goed voorbeeld geven. Maar dat heb je in elke politieke partij. Niets nieuws! Je ziet ook dat de meeste NDP’ers die de partij verlaten altijd voor eigen belang kiezen boven het nationale belang. Tegen zulke mensen zeg ik: “Opgeruimd staat netjes”.
Riyaz Akhtar