De afwezigheid van een langetermijnplan in de landbouwsector is heel erg zichtbaar en voelbaar als je de recente ontwikkelingen binnen deze sector in beschouwing neemt. Slechts met een goed doordacht en breed gedragen lange termijn ontwikkelingsplan, met een duidelijke ontwikkelingsrichting zal de agrarische sector van ons land tot ontwikkeling worden gebracht. Hierbij is een actieve participatie van de boeren en samenwerken aan concrete doelen met realistische financierbare en uitvoerbare programma’s en projecten een eerste vereiste.
De politieke cultuur waarbij kennelijk beleidsmakers niet in staat zijn of weigeren om met elkaar samen te werken in het belang van de sector zal de landbouw in ons land niet vooruitbrengen. Deze werkwijze demonstreert de onmacht van onze leiders om gecoördineerd het landbouwbeleid te formuleren en ook zo de uitvoering ter hand te nemen. Helaas blijkt weer dat de NDP nog steeds aan het stuntelen is om leiding te geven aan de ontwikkeling van ons landbouwsector.
De discussie over wie nou wel en hoeveel heeft bijgedragen aan de neergang van de sector kan lang en breed worden gevoerd. Daarmee zijn nog geen oplossingen aangedragen. De verschillen in zienswijze tussen de agrarische organisaties daaromheen demonstreert de zwakte en de verdere verdeeldheid binnen de sector en is puur gericht op het kortetermijnbelang van enkele personen. Een soortgelijke ontwikkeling hebben we in de rijstsector gezien, een van de grootverdieners voor Suriname.
Boerenorganisaties en de vereniging van rijstexporteurs zijn kapotgemaakt om het kleine eigen belang en politieke invloed. Het is nu wel overduidelijk dat machtsbeluste politici zullen moeten afblijven van daar waar Suriname geld aan verdient.
Het laatste voorbeeld is SML-Wageningen die uitgegeven wordt aan een NDP-topper die reeds veel verdiend had door bevoordeling. De regering zou in dit geval ook weer het landsbelang voor ogen moeten houden en de rijstboeren bijeen moeten brengen in een enkele sterke organisatie, waaraan SML-Wageningen zou moeten zijn toegevoegd als verwerkingsbedrijf. De hele sector had vervolgens hiervan kunnen profiteren.
Het ontbreken van goede kortetermijnmaatregelen gebaseerd op een gedegen langetermijnplan, slechte beleidsformulering en uitvoering, onthouding van noodzakelijke financiering, gebrek aan en het niet willen inzetten van beschikbare deskundigheid en zeker ook corruptie heeft als gevolg dat de grote potentie van de agrarische sector teniet wordt gedaan. Er is dringend een eenduidige ontwikkelingsrichting noodzakelijk die gestoeld is op een visionaire ontwikkelingsvisie. Dit kan tot stand worden gebracht indien de ware belanghebbenden betrokken worden bij de beleidsformulering en uitvoering en samen een lange termijn sectorplan wordt ontwikkeld. Een plan dus met een breed maatschappelijk draagvlak. Zodoende zal worden gegarandeerd dat de uitvoering van het plan wordt voortgezet gedurende opeenvolgende regeringen. Alleen op deze wijze kan de agrarische sector tot ontwikkeling worden gebracht waarbij duizenden Surinamers multimiljonair kunnen worden.
PALU