Het is alom bekend, dat men in de politiek er van bewust moet zijn, dat ethiek en vooral moraal hoog in het vaandel gehouden dient te worden. Elke burger heeft in een democratisch land het volste recht om te gaan naar welke organisatie of politieke partij hij dan ook wil gaan. Het is trouwens een goed recht, maar het advies dezerzijds is: maak een goede en de juiste keuze. In andere landen is dit geval/fenomeen niet zo bekend, maar het komt wel voor. Zie recent nog het voorbeeld in Guyana. Men verlaat zijn partij wel vrijwillig. En wat de drijfveren zullen zijn, zal het eerder gaan om ideologische redenen.
Het overlopen gebeurt overal in de wereld en het zal blijven gebeuren. Als men naar een andere partij overstapt, is er dan sprake van verraad? Er zullen legio redenen zijn, bijvoorbeeld het niet eens zijn met de te volgen koers en geen erkenning. Ook kan het zijn, dat men niet kan bereiken wat men wil. Met andere woorden speelt heden ten dagen eigen en familiebelang een belangrijke rol en het staat voorop!
Het is wel frappant, dat leden van de regerende partijen de oversteek doen naar de oppositionele partijen. In Suriname is het alom bekend, dat men eerder overstapt naar de regerende partijen. De laatste ontwikkelingen wat het overstappen betreft, spreken wel boekdelen. Uit ervaring is mij gebleken, dat overgelopen politici als voornaamste redenen opgeven, dat corruptie zijdens de regering niet toelaatbaar is en dat de leiding van het land de burgers en het land tot armoede leidt. Voorts, de huidige sociaaleconomische situatie en geen boodschap hebben aan partijgekonkel.
Deze en andere argumenten zijn wel te betwijfelen aangezien men eerder aan eigen belang denkt en dat men niet gaat voor het nationale en ’s landsbelang.
Wij, als oprechte Surinamers moeten waakzaam zijn voor de z.g. “valse profeten”. Hetzij gesteld, dat een overloper nooit in vertrouwen wordt genomen. De historie in acht nemend, zijn er legio voorbeelden, zoals: tijdens de onafhankelijkheid van Suriname in 1975 en tijdens de coup van Surinder Rambocus in maart 1982. De meeste politieke partijen zijn trouwens slachtoffers geworden van dit euvel.
Ik wil tenslotte de z.g. gelukszoekers of de overlopers meegeven, dat men zijn partij vaarwel kan zeggen, maar wees objectief, eerlijk en vooral oprecht en hang dan geen vuile was naar buiten. De retorische vraag, die wordt gesteld, is n.l.: hoe betrouwbaar is een overloper?
Men moet weliswaar niet vergeten, dat verraad en overlopen sedert het bestaan van de mensheid een feit is. Judas verraadde Jezus en denk aan onze politici en de historie. Julius Caesar deed de volgende uitspraak tegen Marcus Brutus, voordat hij stierf: “Ook gij mijn zoon? ”
Roy Harpal