Allereerst wil ik voor de oprechte lezers duidelijkheidshalve het begrip āquorumā uiteenzetten. Quorum is het minimaal aantal personen dat aanwezig moet zijn om een vergadering of stemprocedure geldig te laten verlopen. Vooraf aan een vergadering dienen de aanwezigen een presentielijst te tekenen om te bepalen of er een meerderheid is.
De Surinaamse De Nationale Assemblee (DNA) is vertegenwoordigd met 51 zetels. Om een vergadering te beleggen en/of om een stemprocedure geldig te laten verlopen, moet de helft van de leden aanwezig zijn. In onze DNA is dat de helft plus Ć©Ć©n, dus: 51:2 = 25 rest 1 (26 leden). In Nederland geldt ook de quorumregel, daar zijn er 150 zetels in de Tweede Kamer, dan moeten er 76 Kamerleden aanwezig zijn.
Het is al de zoveelste keer, dat de uitgeschreven openbare DNA-vergaderingen niet doorgaan. Recent was dit ook het geval toen vanwege het gebrek aan quorum de wet inzake het ānotarisambtā niet kon worden behandeld. Een zeer kwalijke zaak is, dat alhoewel DNA-leden in het parlementsgebouw aanwezig waren, ze toch de presentielijst niet hebben getekend. Hierbij waren ook enkele assembleeleden aanwezig, die deel uitmaken van de coalitie en voor ons onbekende redenen, de lijst niet hebben getekend.
Het Surinaamse kiezersvolk heeft de DNA-leden gekozen om ht te vertegenwoordigen en zijn belangen te behartigen. Door geen quorum te verlenen, kunnen de belangen van het electoraat niet optimaal worden behartigd, waardoor een aantal wetten en staatsbesluiten blijft liggen.
Opgemerkt dient te worden, dat men altijd quorum verleent, vooral de oppositie als het om eigen belang gaat zoals het verhogen van hun vergoeding, het maken van buitenlandse reizen en andere privileges. Zie thans het voorbeeld van de assembleeleden, alsook van de oppositie, die op buitenlandse reizen zijn. De vraag die rijst, is wat het rendement van de deelname is voor Suriname.
Het quorumprobleem kan eenvoudig worden opgelost door de nodige disciplinaire maatregelen te treffen, door het Ordereglement voor DNA-leden aan te scherpen. In het verleden hadden DNA-leden het gepresteerd om voor een lange periode niet in DNA te verschijnen, terwijl ze hun vergoeding normaal toucheerden. Een sprekend voorbeeld van dit euvel is het toenmalige assembleelid, Desi Delano Bouterse, thans president van ons geliefd- en voorbeeldig Suriname.
Tenslotte kan worden opgemerkt, dat de meeste, haast alle politieke partijen overigens een vormende taak hebben. Vooral onze leiders, politici, DNA-leden, leidinggevenden etc. De jeugd zal zich zeker identificeren met de voorbeelden, die onze vooraanstaande leiders geven alsook het niet meewerken om quorum te verlenen.
Roy Harpal