Met pijn in mijn hart heb ik vernomen over het gebeuren op Rosebel, afgelopen zondag in Brokopondo. Een kind van het land heeft het leven gelaten en er is één verwond geraakt. Ondanks dit alles hebben wij de volkspresident Desi Bouterse niet gezien of gehoord. Waar is de man die zich volkspresident noemt?
Desi, je hebt als vader van het land gefaald! Al op zondag had jij al jouw afspraken moeten afzeggen en moest jij als president per direct vertrekken naar het gebied. Bouterse wacht altijd wanneer zaken escaleren om in te grijpen. Ik vraag mij af waar al de geweldige adviseurs van hem waren en erger nog het goede verstand van Bouterse zelf. Als president had hij het moeten weten dat hij direct moest optreden. Dat de goudzoekers verhit zijn en zich hebben laten gaan, is een situatie van onmacht.
Desi, ben jij vergeten toen je in het leger was en vóór de coup van 1980 ook verhit was, omdat het leger geen vakbond mocht hebben. Ook ik, Ma Dini, heb ervaren waartoe onmacht kan leiden. Toen ik in 2006 onder de Mamabon protesteerde tegen de regering-Venetiaan, was ik zo verhit dat ik het gebouw waar de first lady nu zit in brand wilde steken. Ik stond op het punt mezelf vast te ketenen en op straat te zitten. Waar moeten de kinderen van het land naartoe, als al de rijkdommen aan buitenlanders worden gegeven. Waarvan moeten zij verdienen?
De regering ziet steeds weer heil in het versterken van banden met communistische landen. Straks hebben wij het ook niet meer voor het zeggen. Wat laten wij achter voor onze kinderen en kleinkinderen? Schaam je dood!
Desi, het wordt tijd dat je opstapt en gaat genieten van het leven wat jou nog rest. Je kunt die job niet doen. Volk van Suriname, nu is het juiste moment om bij elkaar te komen en te bundelen. Laten wij deze regering naar huis sturen, want ze kunnen het niet! Waak ervoor dat er politiek wordt bedreven met de situatie, zoals de ABOP dat doet. Wij weten al sinds jaar en dag dat de Aucaners en de Saramaccaners niet om elkaar geven. De kleine man is degene die eronder lijdt.
Terwijl politici en hun familie, waaronder kleinkinderen en zwager van Bouterse, duizenden spenderen in casino’s, moeten burgers elke maand zien uit te komen. Het hele land is in handen van Bouterse en kornuiten. Het loopt van de cambio’s tot de skalians tot zelfs het visgebeuren te Phedra. Dat Bouterse zich een tijger noemt die wakker is, daar is ben ik niet van onder de indruk: “Pa tigri sribi wiki, maar mi na ma tigri. Mi owru, maar mi ne las mi peni.”
Dini Blokland
bloklanddini@gmail.com