In de republiek Suriname gaat de president sinds zijn inauguratie er prat op dat hij een ‘Pikin iengie boi’ is. Oftewel: een kleine indiaanse jongen. Onze inheemse broeders en zusters hebben hier veel hoop uit geput. De verwachtingen waren enorm hoog. Eindelijk was er een inheemse president van Suriname en zouden de grondenrechten van zijn voorvaderen worden geregeld, zoals hij heeft beloofd. Nu blijken deze beloften na bijna 10 jaar een grote misleiding van zijn trouwste achterban, de eerste bewoners van Suriname. Het verraad dat tegen deze groepen is gepleegd, is nu meer dan ooit zichtbaar.
Wat maakt dat de Pikin iengie boi nooit zijn beloften aan het inheemse volk heeft kunnen waarmaken? Komt dit door het beschermen van de eigen belangen, of die van zijn vrienden en volgelingen? Of interesseert het lot van de inheemsen en tribale volken hem totaal niet? Dat de inheemsen recht hebben op de grondenrechten van het land waar men al eeuwen op woont, staat buiten kijf. Hoe komt het dat er zelfs na een vonnis van het Het Inter-Amerikaans Hof voor de Mensenrechten, de grondenrechten van de inheemse en tribale volkeren niet worden gerespecteerd? Waarom is het zo moeilijk voor de president om te begrijpen dat degene die hij ‘zijn volk’ noemt, niet dezelfde voordelen genieten als de Surinaamse burgers in de stad?
Als nazaat van de inheemsen doet het veel pijn en verdriet om te constateren hoe deze groep zo stiefmoederlijk wordt behandeld door opeenvolgende regeringen. Het Het Inter-Amerikaans Hof voor de Mensenrechten heeft zich over hun grondenrechten gebogen en de Surinaamse overheid tot drie keer toe veroordeeld voor het schenden van hun rechten. De Surinaamse regering had tot 28 januari 2019 de tijd om het Kaliña en Lokono-vonnis uit 2015 uit te voeren. We zijn nu in maart 2020 en er is, afgezien van een aantal toezeggingen, niets van het vonnis gerealiseerd. Dit is het ultieme bewijs dat de ontwikkeling van de inheemse groep de Surinaamse regering niet interesseert.
De oorzaak van het probleem moet echter niet alleen bij de overheid worden gezocht. Vanuit de inheemsen is er zelf ook te weinig besef dat men doelen moet stellen, samenbundelen en één stem moet laten horen. De inheemse organisaties missen helaas een lang termijnplan dat bij structurele uitvoering zal leiden tot duurzame ontwikkeling. Beste inheemse broeders, het is tijd voor verandering. Het ontbreekt ons niet aan voldoende hoger kader om goede beleidsplannen in te dienen, dus laten wij bundelen en samen strijden. Wij weten dat onze toekomst anders kan en moet. Wij zijn bereid om aan deze verandering mee te helpen. Laten wij samen het lot in eigen handen nemen en kiezen voor vertegenwoordigers waarvan u zeker weet dat zij u ook echt zullen vertegenwoordigen.
Bij regeerverantwoordelijkheid zal STREi! met grootschalige preventie campagnes beginnen. Wat wij willen bereiken is bewustwording van zwangerschap bij jonge ouders, het belang van scholing, vergroting van sociale controle onder de inheemsen en het bestrijden van alcoholmisbruik. Wij streven naar een sociaal-cultureel centrum in de stad, waar uw belangen beter worden behartigd. In dit centrum zullen kunst, cultuur, educatieve ontwikkeling en een veilig onderkomen de boventoon moeten voeren.
STREi! wil op termijn studentenhuizen voor kinderen van het binnenland opzetten, renovatie van de internaten ter hand nemen en subsidies voor de bouw van studentenwoningen verstrekken, zodat meer inheemse kinderen kunnen afstuderen. Verder moet er een grootschalig zonnepanelenproject worden geïnitieerd om de dorpen 1×24 uur van energie te voorzien. We moeten beseffen dat we ons nooit meer moeten laten inpakken door belachelijke uitspraken van de kleine indiaanse jongen, maar moeten kiezen voor leiders die daadwerkelijk zijn begaan met het lot van alle Surinamers, niemand uitgezonderd.
Sluit u massaal aan bij STREi! en wij zullen alle gronden die aan derden in de nabijheid van de dorpen van de tribale volkeren zijn uitgegeven, intrekken. Er moeten economische zones rondom de dorpen worden gecreëerd om de ontwikkeling en werkgelegenheid in de dorpen te stimuleren. Hiervoor moet onder andere de weg van Zanderij naar Apoera in zijn geheel worden geasfalteerd om West-Suriname te ontsluiten. STREi! zal bij het verkrijgen van regeerverantwoordelijkheid alle goudexploitaties in de omgevingen van de in stamverband levende inwoners van Suriname evalueren met de mensen in de dorpen zelf. Kap van rondhout voor de export en kwikgebruik moeten worden stopgezet en alternatieve inkomsten voor de gemeenschappen worden gecreëerd. STREi! staat voor bescherming van onze natuur, zodat deze ons ook in de toekomst nog inkomen kan verschaffen.
Peter M. Wolff