In de hedendaagse politieke constellatie, steken veel verborgen fenomenen de kop op. Is daar het openlijk abjecte opportunisme, waarbij aanhangers van de NDP, maar met name van de voorzitter van die partij, met zicht op een regeringswisseling, opmerkelijk snel, hun langdurig pact met die partij afzweren en slijmend richting de Nieuwe Macht koersen. Zoeken naar openingen, om ook daarbij te mogen horen, is daarbij de leidraad. Dit wordt principieel benaderd, het platte verraad genoemd.
Dan het fenomeen van principiële stellingname. Een leven lang, geveinsd met een multi-etnisch denkend bewustzijn door het leven gaan en daarnaar handelen, totdat het moment van de waarheid aanbreekt. Het moment waar er onder druk van omstandigheden, in etnische, culturele, of religieuze zin moet worden gekozen.
In dat laatste geval komt in de psyché en het gedrag, de ware aard naar boven. In het huidige Surinaamse politieke spel, vallen veel maskers af en komt het etnisch cultureel denken, vanuit het onderbuikgevoel naar boven. Zij die hun eerder verborgen, of geheimgehouden sektarische voorliefde voor het eigen ras met exclusief denken, thans richting een VHP-regering, de vrije loop laten en zelf tot het onbeschaafde aan toe, publiekelijk een staatshoofd tutoyerend met de voornaam duiden, dat is nog eufemistisch uitgedrukt, psychisch beladen hypocriet.
Zij die daarbij op jacht naar roem, eer en eigen principeloos voordeel, de eigen partij de rug toekeren, zijn de hedendaagse Judassen en Brutussen, oftewel, de symbolen van hoogverraad.
Van dit type schepselen krijg ik op de maag een onpasselijk gevoel en denk aan Jezus die op Palmzondag in Jerusalem met een Hosanna, Hosanna, Hosanna werd verwelkomd, om drie dagen later, na te zijn gemarteld, bespot en beestachtig gemarteld, aan het kruis genageld en vervolgens vermoord.
Wie zijn wij simpele zielen dan wel, om verbaasd te kijken naar de huidige in Suriname aan de gang zijnde dans macabrè van mensen met een zwak ontwikkelde geest en dito moraal?
Roy de Miranda