De burgerij van Marowijne wordt vanuit alle kanten beperkt in haar zekerheid. Terwijl zij de gevolgen van de huidige COVID-19-maatregelen waarbij zij vooral de bewegingsvrijheid als riskant ervaart, duiken daarnaast telkens nieuwe gevolgen op. Een zwarte markt effect heeft zich snel kunnen ontwikkelen in het district en het heeft geresulteerd in wat wij ’tijdbom’ noemen. Zal de regering optreden?
De aanlevering van allerhande voedingsmiddelen is nu in handen van individuen, die het sociale aspect niet begrijpen en alleen maar uit zijn op winstbejag. De prijzen zijn dan torenhoog. Voor een pak Fernandes puntbroden moet een huishouden SRD 15 neertellen, terwijl busbroden SRD 20 per pak kosten. Babyvoeding, rijst, vleeswaren zijn allemaal producten die schaars zijn en waarvoor er nu het dubbele van de ‘normale prijs’ neergeteld moet worden. Noemenswaardig is dat de term ‘normale prijs’ al jaren niet meer legitiem is in Suriname. Ook de groenteprijzen zijn afbeulend.
De winkelprijzen doen ook niet onder; elke dag een nieuwe prijs. Schappen raken tegelijkertijd leeg. Traditionele leveranciers komen niet. De onrust als gevolg van de onzekerheid neemt toe. We kunnen met zekerheid stellen dat de mentale balans van de Marowijners naar aanleiding van deze ontwikkeling op drastische wijze achteruit gaat. Voor het grootste deel van de huishoudens is het door de regering beloofde overbruggingspakket een illusie. Momenteel is de meest cruciale vraag; hoe verder?
Velen zijn hun baan kwijtgeraakt. Er is geen inkomen, terwijl vaste lasten bekostigd moeten worden. Ondernemers worden met de dag onzeker, omdat hun voorraad opraakt en ze niet kunnen aanvullen. Er is nu maar een openingstijd en die is heel kort. De afzet neemt af en noodzakelijke maatregelen zijn dan getroffen, waaronder het bedanken van personeelsleden.
Intussen tikken de minuten weg, de tijdbom kan elk moment exploderen. Het is nu maar een kwestie van tijd. We horen en merken niks van de overheid en onze districtscommissarissen als het gaat om het faciliterend optreden, zoals het hoort bij een regering die haar verantwoordelijkheid kent. De effecten van de dispensatie voor de essentiƫle diensten ervaren wij niet. Huishoudens hebben het nu het zwaarst te verduren. Ik denk dat dit een nationale issue aan het worden is.
Daniƫl M. Prika