Om de ‘gemeenschappelijke vijand’, de NDP, af te troeven tijdens de verkiezingen op 25 mei 2020, had een groep burgers het initiatief genomen om een stemadvies uit te brengen. Dit moest ertoe leiden dat, ondanks de ideologische verschillen tussen de verschillende politieke partijen, een strategische bundeling werd gevormd voor het wegstemmen van de NDP-regering.
Er werd ook beweerd dat een stem op de nieuwe- progressieve of kleine partijen een verloren stem zou zijn, vanwege de versplintering die dit teweeg zou brengen. Dat er ook van een verschuiving naar de nieuwe- progressieve of kleine sprake kon zijn, zodat er voor eens en voor altijd afgerekend kon worden met de oude corrupte patronagepolitiek, werd over het hoofd gezien.
Gedwongen door het momentum van de nieuwe- en progressieve kleine partijen, konden Chan Santokhi en andere politieke leiders niet anders dan de activistische programmapunten over te nemen in hun verkiezingscampagne. Vrijwel alle oproepen, zoals het terughalen van de gestolen gelden, het opsluiten van corrupte mensen, openbaarheid van bestuur en het instellen van een deskundig overheidsbestuur, werden klakkeloos overgenomen door de huidige coalitiepartijen. Aanvullend werd gepropageerd dat de koers direct zou worden verlaagd, productie (waarvan?) worden verhoogd, diversificatie van de economie worden doorgevoerd, governmenttake op brandstof afgeschaft en dat er binnen 200 dagen aantoonbaar resultaat zou worden behaald.
Achteraf zijn al deze beloften ouderwets weer een grove vorm van misleiding gebleken. Het is overduidelijk dat het de regering-Santokhi/Brunswijk aan essentiële managementcapaciteiten ontbreekt. Het analytisch vermogen van de president en vicepresident en blijkbaar ook hun adviseurs reikt niet verder dan het volgende ontbijt. Bij belangrijke beslissingen zou men verwachten dat er een redelijke inschatting wordt gemaakt van de gevolgen en resultaten. Echter al na iets meer dan een maand aan het bewind blijken de gevolgen van zwaarwegende beslissingen niet te kunnen worden overzien en moet er constant worden gecorrigeerd. Nepotisme en het accommoderen en familie vieren hoogtij en de blunders stapelen zich dagelijks op.
De nieuwe coalitie heeft vanaf dag één geen rust weten te brengen in de financieel-economische getergde samenleving. Al gauw bleek dat er geen concreet stabiliseringsplan beschikbaar is. Ook was de nieuwe coalitie ‘onaangenaam verrast’ door de ware omvang van de nalatenschap die zij heeft geërfd. Terwijl het ruim voor de verkiezingen duidelijk was dat de vorige regering veel leningen had afgesloten en door wanbeleid een failliete boedel achterliet.
Het regeerakkoord stond boordevol wenselijkheden, terwijl een financiële verantwoording ontbrak. Ondanks het feit dat men kort na de verkiezingen diepgaande gesprekken heeft gevoerd met de vorige regering, konden er op de persconferentie van begin augustus 2020 nog steeds geen cijfers worden gepresenteerd over ons staatshuishouden. Zelfs een simpele PowerPoint-presentatie kon er niet van af.
Het is nu duidelijk dat de regering-Santokhi/Brunswijk vanwege gebrek aan politieke wil en deskundigheid, net als de NDP-regering, alleen uit de portemonnees van het volk kan grijpen door belastingverhogingen. De ondoordachte solidariteitsheffing die men van plan is door te voeren, is nog steeds niet financieel onderbouwd. Reden waarom dit plan al snel werd getorpedeerd door verschillende fiscaal-economen en nu weer naar de tekentafel moet. Onprofessioneel!
De skalianhouders en illegale goudzoekers vergiftigen ons land met ongecontroleerd kwikgebruik. Waarom wordt er onder andere geen milieubelasting van deze mensen geëist? De huidige goudprijs zou een stimulans moeten zijn voor strenge belastingmaatregelen. Helaas kijkt president Santokhi machteloos toe hoe de vicepresident zich als een olifant in een porseleinenkastje gedraagt en komt men vanwege onprofessioneel handelen gewoon niet aan regeren toe. En daarom is Chan Santokhi niet geschikt voor dit ambt. Hij is zwak en chantabel, heeft exponenten in zijn regering niet in de hand en mist samen met Ronnie Brunswijk de professionaliteit en deskundigheid om een failliet land te leiden.
De regering-Santokhi/Brunswijk begrijpt nog steeds niet dat verhoging van de productiviteit de belangrijkste motor is voor het realiseren van economische groei. Economische groei zorgt voor een verhoging van het bruto binnenlands product (bbp). Hierdoor nemen schulden in verhouding af en wordt Suriname kredietwaardiger. Elke minuut dat we meer werk verrichten binnen de dagelijkse acht uren, niet in de rij staan voor het betalen van rekeningen, geen misbruik maken van overheidsgelden én geen dubbele salarissen of spookambtenaren uitbetalen, levert meerwaarde op voor onze economie.
Het is te hopen dat het volk slimmer zal stemmen bij de volgende verkiezing en een nieuwe generatie de kans zal geven om te stoppen met de corruptie, ondeskundigheid en vriendjespolitiek bij de Surinaamse overheid. Achteraf is het “stem slim” advies een onverstandig stemadvies gebleken, gezien de nepotisme intriges, de oude patronagepolitiek en het amateuristisch beleid dat al vroeg weer kwamen bovendrijven. Het burgerinitiatief dat haar nek heeft uitgestoken om deze coalitie aan de verkiezingsoverwinning te helpen, krijgt nu een trap na en ziet met lede ogen toe hoe lood is omgewisseld voor oud ijzer.
Peter M. Wolff
petermartinwolff@outlook.com