President Santokhi heeft aangekondigd een grote lening aan te gaan tegen een hele lage rente. Het zou om een concessionele lening gaan bij internationale financieringsinstellingen. Cliënten blijven uit en het werkkapitaal levert geen rendement op. Daaruit zou Suriname munt kunnen slaan. Eureka zeggen bepaalde adviseurs aan de president. Waarom doen andere landen dit dan niet? Misschien omdat zij geen onderpand hebben. Hebben wij die dan wel?
Veel onderpand is al weggeven door de vorige regering. De opbrengsten na vijf tot zeven jaar uit de olie kunnen nog hiervoor worden gebruikt, maar zijn er dan geen andere projecten die uit te voeren zijn met die opbrengsten? Men staart zich steeds blind op lenen en borg stellen. De financieringsinstellingen begrijpen dat ook, maar dat zal wel bij de onderhandelingen naar voren komen. Er wordt al gezegd om te gaan lenen alleen maar om het volk niet in opstand te krijgen vanwege de inkomstenverhogende maatregelen.
De regering was juist op de goede weg om de buikriem strakker aan te halen en nu worden de eigen poten zelf afgezaagd of is dit een drogreden om juist niet te komen aan de hoge inkomens. Kom niet aan de lage lonen of hou de inhouding van deze groep heel laag, dan kan dit traject toch gewoon doorgaan en dan hoor je het volk ook niet drammen. Wat gebeurd is, dat bepaalde belangen worden geschaad en deze groep van de hoge inkomsten manipuleert de groep van de lage inkomens om in verzet te komen.
De regering moet zich beperken tot het stoppen van dubbele lonen en onterechte lonen, extra voorzieningen voor mensen die dit niet verdienen, het terughalen van gestolen vermogens van de staat en inkomstenverhogende maatregelen en geen onnodige dubbele posten creëren die geldverslindend zijn. Een voorbeeld is het binnenhalen van een media-adviseur, terwijl er een communicatiedienst is opgezet met integere personen op mediagebied. Personen die in meerdere commissies of RvC’s zitten moeten een gemiddelde onkostenvergoeding ontvangen en niet per instelling.
Miljarden lenen bij de buitenlandse internationale financieringsinstellingen wordt vaak binnengebracht onder het mom dat het buitenland wil investeren. Is dit nu wel investeren of lenen? Bij het laatste alleen verval je dus weer in het beleid van de vorige regering en niemand zit hierop te wachten. Dat betekent dan weer vervallen in de vicieuze cirkel van stelen, jatten, accommoderen of nepotisme, gaten dichten, oude leningen aflossen, plezier maken en nalaten bedrijven op te zetten.
Om dit eureka-traject in te gaan hoort de regering grote niet alledaagse projecten in kaart te brengen die inkomsten kunnen genereren en daarvoor de lening aan te vragen. Dus kiezen voor investeren en een miniem deel cashen. De vorige regering heeft alleen leningen aangevraagd voor projecten die nooit zijn opgestart of initieel om zand in de ogen te strooien en vervolgens zijn ze beëindigd omdat het geleende ergens anders naartoe moest.
Informeer het volk over grote projecten waarvoor de lening wordt aangevraagd en binnen hoeveel tijd zij het resultaat kunnen zien van die lening. Tegelijkertijd zijn die projecten als onderpand voor de lening waarop toezicht wordt gehouden in de uitvoering. Dit geeft zekerheid aan het volk en aan buitenlandse instellingen voor werkgelegenheid en inkomsten en dan spreken wij van investeren in een land. In veel landen wordt er daarom ook geen geld gegeven aan de regering voor andere doeleinden, maar worden de projecten opgezet en begeleid en wordt het land hierdoor in ontwikkeling gebracht.
Geef maar als voorbeeld het opzetten van katoen, fruit, suikerriet of koffieplantages en ook fabrieken voor deze eindproducten, zie daar de ontwikkeling, werkverschaffing, de oogst, de stabilisatie, de export en uiteindelijk de kasversterking van de overheid.
Regering, het verantwoord lenen is dan een feit voor inkomstenverhogende maatregelen en geen instantie zal uw miljardenlening afkeuren, maar zien als licht in de duisternis voor uw beleid.
Hein Taus