Op 2 september 2020 bereikte mij het droevige bericht dat plotseling van ons is heengegaan Roel Dayala. Roel Dayala, een Nederlander met Surinaamse referenties, is een belangrijke politiek activist van voor de onafhankelijkheid van Suriname. Ik ontmoette hem voor het eerst bij een politieke actie van Surinaamse Nederlanders in de Brakke Grond (bij de Dam) in Amsterdam. Sindsdien zijn wij bevriend gebleven. Roel was door en door Surinamer.
Voor menig landgenoot heeft hij bemiddeld voor werkgelegenheid in Nederland en in Suriname. Roel was altijd goed op de hoogte van het actuele politieke nieuws uit Suriname. Roel had een eigen opvatting over de Surinaamse politiek, en kende de volksaard door en door.
Tot enkele dagen geleden spraken wij elkaar nog over ditjes en datjes. Vaak corrigeerde hij mijn politieke acties, die ik dan op tijd kon bijstellen. Hij kon geamuseerd en gedetailleerd praten over de ingewikkelde Surinaamse familierelaties. Hij komt met zijn familie uit de Hendrikstraat in Paramaribo. Hij kon een boek schrijven over de bijdragen van buurtbewoners van weleer waaronder Henck Arron, Paul Somohardjo en anderen, allen buurtbewoners van “Pastoor Baka Dyari”, aan de Surinaamse Politiek.
Roel was gespecialiseerd in medische vraagstukken, en zwom als een vis in de Nederlandse en Surinaamse zorgsector. Bij veel sociale acties voor transport van medisch apparatuur naar Suriname vervulde hij een cruciale rol. Roel is het type mens die je als vriend kan hebben voor altijd. Hij had een hekel aan vriendjespolitiek en etnische haarkloverij. Een echte dya dya Srananman was hij. Iemand die de daad bij het woord voegde en recht voor zijn raap zei waar het op stond. Hij draaide nooit om de hete brei heen. Hij sprak vanuit zijn hart. Ook voor Radio Tamara was hij van betekenis. Een echte feitenkenner en een vriend in tijden van nood. Roel, we gaan je missen.
Zijn familie bestaat uit vele prominente Surinamers. Toen ik in 1994 in een informatieve rechtszitting vermanend werd toegesproken door de Officier van Justitie, Maureen Dayala (zijn nicht), ervoer ik de discipline waarin de familie is opgevoed. Strak en ter zake deskundig. Hij troostte mij achteraf met de woorden dat zijn nicht bezig was ervaring op te doen in het gecompliceerde juristenvakgebied in Suriname.
We konden beiden hartelijk lachen om de Surinaamse tekortkomingen en bijzonderheden. Roel is niet meer onder ons. Waka bun mi mati. Uit het oog is niet uit het hart. Wij zullen jou nagedachtenis nog lang onder ons dragen en je strijdlust, kennis van zaken, als voorbeeld stellen voor de komende generaties. Moge zijn ziel rusten in vrede. Tan bun mi mati, Sranan zal je nooit vergeten, daar zorgen wij voor.
Ludwich van Mulier