Tijdens crisis van de jaren dertig van de vorige eeuw hebben de Britse minister van Financiën, John Maynard Keynes en zijn Amerikaanse ambtgenoot een samenkomst gehad in het Amerikaanse stadje Bretton Woods. Daar is besloten om de goudstandaard te hanteren voor de waardevastheid van nationale munten. Immers, John Maynard Keynes maakte zich zorgen over het feit wat er zou gebeuren als de talloze Britse koloniën onafhankelijk zouden worden.
Dan zouden voormalige stamhoofden nu verkleed als presidenten en minister-presidenten, de goederen uit de beschaafde wereld willen importeren. Hoe zouden zij dan betalen. Toch niet met spiegeltjes, kralen en boomstammen of met slaven. Slavernij was immers al afgeschaft. Ter voorkoming van waardeloos geld kwam de goudstandaard van Bretton Woods. Het heeft voor stabiliteit gezorgd.
Na de Tweede Wereldoorlog kwamen de International Bank of Reconstruction and Development (IBRD), later Wereldbank genoemd en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) op het wereldtoneel. De Amerikaanse president Franklin Roosevelt heeft de Britse premier Winston Churchill aangezet om India onafhankelijk te verklaren met de woorden: “Wil jij na Rusland en China dat ook India communistisch wordt”.
Zo werd door de Amerikanen Jozef Luns ook bewerkt om Nieuw-Guinea te laten voor Indonesië. Immers, zo redeneerde Roosevelt, die inboorlingen gaan toch het land niet kunnen ontwikkelen, ze weten geen raad met hun bodemrijkdommen, onze multinationals gaan hun afhelpen van hun natuurlijke rijkdommen. Dankzij het mismanagement van de leiders in de derde wereld belanden ze allemaal bij het IMF en de Wereldbank, met uitzondering van die in Azië.
IMF komt naar Suriname
Het is haast evident dat zowel de huidige coalitie als een eventueel te vormen nieuwe coalitie na de verkiezingen de weg richting IMF zal opgaan. Het wordt als vanzelfsprekend beschouwd. Echter moeten we als samenleving goed bedacht zijn op de te nemen stappen bij het herstructureren van onze economie omdat in de eerste plaats het niet alleen gaat om het herstructureren van de economie maar vooral ook om bestuurlijke herstructurering en herstructurering van de rechterlijke macht. Immers, de huidige deplorabele economische situatie is het resultaat van de politieke cultuur sinds 1975 en deze politieke cultuur vindt haar basis in de sociaaleconomische en bestuurlijke inrichting van ons maatschappelijk bestel.
De schulden die de vorige coalitie gemaakt heeft zullen tientallen jaren vergen om ze te kunnen aflossen. Maar intussen dreigt de samenleving ten onder te gaan midden in de chaos van de coronaviruscrisis en sociaaleconomische en bestuurlijke chaos van eigen makelij.
Het herstellen van het macro-economisch en monetair evenwicht vereist de realisatie van het begrotingsevenwicht, monetair evenwicht en wisselkoersevenwicht. Echter zonder een opleving in de reële sfeer van de economie van werkgelegenheid, prijzen, rente, en koopkracht, zal het bereikte macro-economisch evenwicht niet duurzaam blijken te zijn.
Het betalen van schulden door de overheid zonder monetaire financiering zal een heidens karwei blijken te zijn. De behoefte aan suppletiemiddelen is derhalve groot. Echter het IMF die de rol van brandweer en EHBO speelt bij dit soort van calamiteiten op mondiaal niveau, verstrekt niet zomaar de middelen die haar ter beschikking zijn gesteld namens de belastingbetalers van de lidstaten.
Wij staan bekend als een verwend land met brutale politieke leiders die weinig geschoold zijn in gezond economisch management en wij zijn internationaal geïsoleerd. Omdat wij alleen Den Haag en Miami kennen. Wij verwaarlozen door pure onkunde het grote achterland van Latijns-Amerika.
Voorwaarden
Dus het IMF gaat voorwaarden stellen. U moet ongeveer denken aan het voorgestelde SAP van Coopers & Lybrand, later het Warwick Research Institute, welke halfslachtig is uitgevoerd. Men zal onze regering discipline bijbrengen. En u gaat het gelag betalen. Immers, loonsverhogingen zullen voorlopig van de baan zijn, subsidies zullen afgeschaft moeten worden. Hier moet opgemerkt worden dat bepaalde subsidies in werkelijkheid geen subsidies zijn, maar eerder begroting suppleties zijn van bedrijven die dankzij corruptie in de problemen zijn geraakt. Prijzen van licht, water en telefoon zullen stijgen.
Het complete sociaal bestel welke ondersteuning biedt aan de on- en minvermogenden voor wat betreft de medische zorg, dreigt in gevaar te komen.
Voor alle diensten van de overheid zoals vuilophaal zal een fikse vergoeding betaald moeten worden. Wij gaan merken wat het betekent wanneer men sinds 1975 waardeloos economisch management in dit land gevoerd heeft. Tot nu toe hebben toevallige meeropbrengsten uit de sector van de natuurlijke hulpbronnen en ontwikkelingshulp, ons het lijden bespaard. Echter staan we nu aan de vooravond van een opeenvolging van apocalyptische calamiteiten waarvan een niet te onderschatten dreiging uitgaat.
Meeropbrengsten
Aan de meeste hervormingen valt niet te ontkomen en het gaat pijn doen. Wij kunnen echter door verstandig management de pijn voor de bevolking grotendeels verzachten. Door vooral de corruptie in te dammen en te werken aan de schepping van meer toegevoegde waarde aan onze natuurlijke hulpbronnen in plaats van die goedkoop te exporteren. In deze moet indachtig de realisatie van meeropbrengsten uit de bauxietsector, begin jaren zeventig door premier Henck Arron, getracht worden meeropbrengsten uit de goudsector te realiseren. Sinds 2002 hebben wij voor meer dan 30 miljard Amerikaanse dollars aan goud geëxporteerd. Hiervan is minder dan 3 miljard Amerikaanse dollars in onze schatkist terechtgekomen.
De multinationals, als je hun mag geloven, draaien allemaal op verlies. Ze schroeven hun kosten op om op die wijze minder af te dragen aan ons land. Verder voeren ze meer goud het land uit dan ze werkelijk opgeven. Immers, we hebben sinds het contract met Golden Star en Cambior geen goudinstituut in het land opgezet welke voorzien was in de betreffende contracten.
Het management van Grassalco heeft de middelen gewoon opgemaakt. Het goudinstituut had controle moeten uitoefenen op de maatschappijen werkzaam in de goudsector.
De prijs van goud bedraagt nu meer dan US$ 1700 per troy ounce. In tijden van onzekerheid stijgt de prijs van goud altijd. Het is dus zaak om in plaats van de samenleving te pijnigen met bezuinigingen van het IMF om met de goudmaatschappijen te gaan heronderhandelen omtrent de vergoeding te betalen aan de staat.
Industrialisatie op basis van eigen hulpbronnen
Rijke landen zijn rijk geworden dankzij industrialisatie dan wel manufacturing. De hoogste waardetoevoeging aan grondstoffen aan je natuurlijke rijkdommen vindt plaats door industrialisatie dan wel door manufacturing. Ruwe palmolie brengt US$ 400 gemiddeld per metrieke ton op, terwijl verdere down streamontwikkeling producten oplevert met een waarde van 2500 Amerikaanse dollars per metrieke ton.
Evenzo geldt het voor bijvoorbeeld hout. De export van rondhout brengt circa 200 Amerikaanse dollars per metrieke ton op terwijl verwerking van hetzelfde hout tot meer duurzame producten als laminaten, life time coated parketvloer, MDF-platen en andere engineered houtproducten meer dan US$ 1000 per kubieke meter opbrengen. Het zijn geen ondernemers maar sjacheraars die de export van rondhout bepleiten. Het zijn technologisch invalide individuen.
De kiezer zal dus moeten kiezen voor haar eigenbelang, het algemeen belang en moeten kiezen voor meeropbrengsten uit de natuurlijke hulpbronnen middels heronderhandelen van bestaande contracten en industrialisatie van haar eigen natuurlijke hulpbronnen.
Eigenlijk hebben we IMF helemaal niet nodig
De grootste heikele issues zijn de buitenlandse schulden en de sanering van het ambtenarenapparaat. Er moet dus een schuldherschikking plaatsvinden. Omdat dit onderwerp een specialistische behandeling vereist zal ik dit onderwerp later behandelen. Voor de rest kunnen we met degelijk en goed beleid het land uit de problemen halen, terwijl wij de schulden in een black box plaatsen.
IMF exit, maar deskundigheid inbrengen
Onze politici zijn gewend om met geld te strooien, ze kennen geen financiële discipline, ze hebben geen verstand van hoe het land te ontwikkelen en ze hebben ook geen verstand van economisch management. Kortom, als ze niet eens een herstelplan goed kunnen maken hoe gaan ze dan in hemelsnaam een IMF-programma goed kunnen uitvoeren?
Ze weten niet hoe ze de talloze natuurlijke hulpbronnen van het land kunnen gebruiken voor de schepping van duurzame welvaart. Vergeet Nederland en Washington. Onze buurlanden zijn bereid om ons te helpen als we goed beleid voeren. En om goed beleid te maken heb je deskundigheid nodig.
Geen enkele politieke partij beschikt over de deskundigheid om het land uit de problemen te halen. Maar tezamen onder leiding van mensen die het wel kunnen op basis van een bewezen trackrecord, gaat het wel kunnen. Het opvoeren van de verdiencapaciteit van het land tezamen met hervormingen en saneringen zijn de drie belangrijkste sporen die gevolgd moeten worden.
Richard B. Kalloe