Ervaring maakt het verschil in een heleboel functies, je mag gerust zeggen in zowat alle functies. Ervaring maakt dat de piloot zonder ongelukken kan landen in de Hudsonrivier. Ervaring maakt dat een piloot met een brandende motor op slechts een functionerende motor kan doorvliegen en vervolgens kan landen op het vliegveld van Denver in Colorado.
Vele landen hebben hun pensioengerechtigde leeftijd opgetrokken tot boven de 70 jaar. Velen met ervaring op het vlak van technologische ontwikkeling en sociaaleconomische ontwikkeling blijven actief tot hun dood.
In Suriname telt ervaring niet. In de hoogste functies is men constant bezig met on the job training. Vooral omdat men op geen enkele manier voorbereid was op de te vervullen functies in de politiek-bestuurlijke sector. Intellectueel niet en mentaal niet. Met als gevolg dat men grossiert in fouten.
Een goed voorbeeld is de wisselkoersproblematiek. Mensen die op hoog niveau een functie aanvaarden in de politiek-bestuurlijke sector horen te weten wat de wettelijke basis is van de wisselkoers. De unificatie van de wisselkoersen en afschaffing van de 1.80 koers, geschiedde bij Staatsbesluit (SB 63 en 64 1994). De betreffende staatsbesluiten bepalen expliciet dat we te maken hebben met een zwevende koers die marktconform is en welke genoteerd wordt door de Centrale Bank van Suriname (CBvS).
Let wel de Centrale Bank bepaalt niet de koers, maar noteert deze. De markt bepaalt de koers en de notering mag niet meer dan vijf procent verschillen van de gemiddelde marktkoers. Het is ontnuchterend om vast te stellen dat hooggeplaatsten onder andere bij de Centrale Bank geen kennis van het bovenstaande dragen.
Deprimerend toekomstperspectief
De generatie die de goede tijd van voor 1975 heeft meegemaakt is bezig uit te sterven. In hun plaats zien we steeds meer sjacheraars, gediplomeerde idioten, en sub alterne figuren naar boven komen drijven. Het kiesstelsel en de Grondwet rekruteren de meest ongeschikten voor leidinggevende functies in het bestuurlijke van het land. Uiteindelijk graaft Suriname zijn eigen graf.
We zijn sinds 1975 constant bezig af te glijden naar het niveau van Timboektoe en Haïti. Dat komt door de politieke cultuur, een cultuur van stamhoofden en dorpshoofden. Een cultuur van macht zonder verstand, macht als middel en doel. Mensen die toevallig de macht hebben, hebben de illusie dat zij alleen dan wel alleen met hun mensen de sociaaleconomische problemen van het land zullen kunnen oplossen. Ze weten niet wat ze niet weten.
Zelfs in grote landen lukt het een partij meestal niet. In Suriname heeft geen enkele partij de beschikking over voldoende kennis kunde en ervaring om de ontwikkelingsproblematiek aan te kunnen pakken. Het is hoog tijd om de sektarische politiek te verlaten om plaats te maken voor een meer inclusieve benadering.
Waarom heilloos
Omdat de maatregelen niet gaan werken, ze gaan dus niets oplossen, terwijl de samenleving haar koopkracht gestadig gaat zien dalen. De gebrachte offers zullen voor niets zijn geweest. Omdat in Suriname alles kromgetrokken is wat goed functioneerde door de zogenaamde nationalisten en revolutionairen die nooit iets hebben opgebouwd dan wel nooit een prestatie van betekenis hebben geleverd.
De koers beheersingsmaatregelen gaan niet werken. Meer dan twintig jaar geleden heb ik voorspeld dat de koers nooit meer te beheersen zal zijn. Dankzij de Chinese invasie. Politici zonder verstand maar wel corrupt hebben de Chinese invasie mogelijk gemaakt. Een groot deel van de bevolking besteed 90 procent van het besteedbaar inkomen in de winkels. Daar worden de netto-inkomsten omgezet in dollars en getransfereerd naar de Volksrepubliek China.
Verder hebben we dankzij de Chinese invasie meer dan tienmaal meer winkels en die worden gevuld met goederen gekocht met kostbare deviezen. We importeren daarom voor bijkans US$ 2 miljard per jaar. Alleen maar om Chinese winkels en magazijnen te vullen. Dood kapitaal ligt in de magazijnen terwijl wij kapitaal nodig hebben voor investeringen in de productie.
Vanaf de eind jaren 60 tot en met het jaar 2000 heeft Suriname gemiddeld 450 miljoen Amerikaanse dollars aan inkomsten gehad. Daarvan hebben wij geleefd met een redelijke koopkracht. De koopkracht wordt nu compleet weg gemaakt met de aangekondigde maatregelen van de regering. Was de samenleving al groggy van wanbestuur en corruptie van de vorige regering, nu wordt zij knock-out geslagen door slecht monetair beleid.
Omdat sinds de jaren 80 een groot deel van de importen betaald wordt door de informele sector, het is begonnen met de EA – eigen aanbreng vergunningen. Thans wordt circa 70 procent van de importen betaald door de informele sector.
De getroffen maatregelen gaan de importen drastisch doen verminderen en we krijgen een heuse schaarste aan goederen in combinatie met prijsstijgingen, we krijgen wederom lege schappen in de winkels.
Niet alleen zal er een schaarste zijn aan goederen maar ook aan deviezen. Die twee gaan namelijk samen. Dergelijke maatregelen zoals aangekondigd door de Deviezencommissie hebben pas zin als de verdiencapaciteit aan deviezen op peil is gebracht.
Thans verdienen we gemiddeld 450 miljoen Amerikaanse dollars, evenveel als in de periode eind jaren 60 tot en met het jaar 2000. Echter hebben wij tien tot twaalfmaal meer winkels dan voor de Chinese invasie. We hebben veel meer billenpoetser’s in de publieke sector. We hebben de productiesector kapotgemaakt.
We hebben thans een hoge kosten en lage productiviteit economie. Het IMF-recept beoogt begrotingsevenwicht, monetair evenwicht en wisselkoersevenwicht. En dat door alleen maar bezuinigingen en prijsverhogingen. De economische bedrijvigheid gaat afnemen, de vraag naar goederen en diensten gaat afnemen en de importen zullen drastisch dalen (alleen al door de maatregelen van de Deviezencommissie) en verder gaat de werkloosheid toenemen, et cetera.
De begroting gaat niet sluitend zijn vanwege verminderde inkomsten, de wisselkoers gaat niet stabiel zijn zoals al eerdergenoemd, alleen de geldhoeveelheid kan men inkrimpen met als gevolg hoge rente. Samengevat: niets wordt opgelost, daarom blijven landen tientallen jarenlang verbonden aan het IMF.
De les van het Marshallplan
Het Marshallplan heeft niet alleen voor de wederopbouw van West-Europa gezorgd, maar ook voor die van Japan en van Taiwan. Niet door bezuinigingen, niet door prijsverhogingen, maar door een betere diagnose van het probleem. Een land met een kapotte productie en civiele infrastructuur kan alleen door opbouwen gered worden.
Opbouwen betekent investeringen plegen in de civiele infrastructuur en in de verdiencapaciteit van het land. De ontvangen gelden heeft men niet gezet op een rekening bij de Centrale Bank waar die niets presteren. Maar men heeft de gelden geïnvesteerd. De Amerikaanse minister van Financiën was onder de indruk van het feit dat de Nederlandse minister van Financiën in een eenvoudig rijtjeshuis woonde. Conclusie: alle zeilen moeten bijgezet worden om de verdiencapaciteit op te voeren.
Afgeven op de NDP
Dat de regering-Santokhi afgeeft op de NDP is niet erg. Dat de NDP geen politieke partij is, maar eerder deel uitmaakt van de georganiseerde misdaad is een feit. De schuld geven aan alleen de NDP voor de huidige crisis getuigt van een slecht geheugen. Immers, geld lenen is niet erg, haast alle landen op de wereld hebben een grote staatsschuld. Maar het is in de meeste gevallen in de ontwikkelde landen niet erg omdat ze beschikken over verdiencapaciteit. De gemaakte schulden worden geïnvesteerd in het opvoeren van de verdiencapaciteit.
De oude politiek (VHP, NPS en NDP) heeft hopeloos gefaald om de verdiencapaciteit op te voeren. Integendeel, men heeft die helpen vernietigen.
Het zou de huidige coalitie sieren als men de corruptie van de NDP publiekelijk zou bekendmaken. Waar is de eerste tranche van de Islamic Development Bank (IsDB) voor de renovatie van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo gebleven? Volgens betrouwbare geruchten is het geld gewoon verdeeld onder een aantal NDP-vrienden. Daarom is dat project door de IsDB stopgezet.
Waar is de eerste tranche van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) gebleven ad 90 miljoen Amerikaanse dollars in het kader van de overeenkomst tussen het IMF en de NDP-regering? Volgens betrouwbare geruchten is daarvan 10 miljoen Amerikaanse dollars gewoon gestolen. De toenmalige governor van de Centrale Bank, Glenn Gersie, heeft zich moeten verantwoorden bij het IMF in Washington, DC. Het prijsgeven van de ware toedracht heeft hem de kop gekost.
Slot
De maatregelen gaan niet werken, omdat er niets gedaan wordt aan het opvoeren van de verdiencapaciteit, niets wordt gedaan aan het saneren van de overheid, evenzo het saneren van het winkelbestand, idem het toepassen van een rentebeleid welke investeringen in de productie moet stimuleren, evenals het verlagen van de kasreserve zodat de kredietruimte bij de banken toeneemt en ook herkapitalisatie van de banken met steun van het IMF en de Wereldbank.
Richard B. Kalloe