Je oogst wat je gezaaid hebt. Hoop is in Suriname uitgestelde wanhoop. Ondanks de beschikking over informatie omtrent de vernietiging van redelijk welvarende landen in de regio zoals Venezuela, Guyana onder Forbes Burnham en zelfs Suriname, weigeren de kiezers in Suriname om de niet presterende, corrupte en impotente politici van de oude politiek naar huis te sturen. De oude politiek heeft nooit een probleem opgelost, zij weet alleen van potverteren.
De huidige problemen zijn problemen die ze zelf veroorzaakt heeft dus gaat ze die nooit kunnen oplossen. Dan moet men maar op de blaren zitten. Jair Bolsonaro in Brazilië, Nicolás Maduro in Venezuela, Chan Santokhi in Suriname et cetera, allen tonen aan, waarom het presidentieel systeem niet deugt voor zover ons regeersysteem überhaupt betiteld kan worden als een legitiem presidentieel systeem.
In tijden van crisis blijkt of een systeem voldoet of niet. De marktideologie, de markt lost het wel op, de onzichtbare hand zorgt voor de beste oplossing, blijkt tijdens de coronacrisis niet te werken. Het zijn de overheden die sterk moeten interveniëren om de crisis te bezweren. Of het nou gaat om de ontwikkeling van betaalbare vaccins, de voorziening van medische apparatuur en attributen, zonder interventie van de overheid loopt het niet.
De particuliere marktsector voldoet slechts daar waar er (grote) winsten gemaakt kunnen worden, daar waar er flink gegraaid kan worden. Het grootste economische blok, de Europese Unie, is niet in staat voldoende vaccins te leveren voor haar inwoners. Het vaccinatieprogramma loopt hopeloos achter. De bestuurders in de Europese Unie zijn zonder enige uitzondering ambtenaren die gewend zijn papier te schuiven. Men wil AstraZeneca niet, en Spoetnik V ook niet, want die zijn goedkoop. Immers, de meeste politici zitten op één of andere manier op de betaalrol (u moet denken aan commissariaten en dergelijke) van grote bedrijven die dachten flink te zullen verdienen aan de coronacrisis.
In ons buurland dreigen de militairen in te grijpen. Bolsonaro maakt er een potje van. Brazilië heeft veel te laat vaccins besteld, met als gevolg meer dan 300.000 doden. De Amerikaanse president Joe Biden laat de marktideologie links liggen en stapt over op de bestedingsideologie van John Maynard Keynes. In navolging van de Great Society van Lyndon B. Johnson en de Bolsa Familia van Lula in Brazilië komt, komt president Biden met een programma om de armoede te bestrijden en het bedrijfsleven nieuwe impulsen te geven.
Surinaamse politiek is ideologieloos
De huidige crisis gaat veel langer duren. Zeker nog vijf jaar langer dan men denkt. Wanneer Bloomberg op 1 april 2021 op haar website vermeld: “Suriname Defaults as Time Runs Out for Third Debt Payment Delay”, dan wil dat zeggen dat Suriname een stap verwijderd is van een compleet bankroet.
Dat de NDP geen legitieme politieke partij is, maar een criminele organisatie is, die een politiek van verschroeide aarde voert en altijd de kas leegrooft en schulden achterlaat dat had men moeten weten. Echter nadat het Nieuw Front honderden miljarden Amerikaanse dollars aan olie in het continentaal plateau tussen Guyana en Suriname cadeau had gedaan aan Guyana, toen was in 2010 de verleiding groot om de NDP weer een kans te geven. Nu weten we dat de oude politiek alles wat ze aanraakt mislukt, dat is een feit.
De enige echte keuze
De oplossing is dus om niet te doen wat zij (de regering) doet en te doet wat zij nalaat te doen. Centraal staat daarbij een einde te maken aan de parasitaire overheid en daarvoor in de plaats een overheid te zetten die investeringen en productie faciliteert en ondersteunt en zo nodig zelf ter hand neemt.
Het is een illusie om te denken dat met het Internationaal Monetair Fonds (IMF) de wisselkoers stabiel gehouden gaat kunnen worden. Het IMF gaat er alles aan doen om de wisselkoers stabiel te houden door de koopkracht sterk te verminderen en te brengen naar het niveau van het kerkhof, immers daar heerst stabiliteit. Monetaire en macro-economische stabiliteit behelst begrotingsevenwicht, monetair evenwicht en wisselkoersevenwicht.
Begrotings- en monetair evenwicht is alleen te bereiken door sterk te saneren. Saneringen zullen de verdiencapaciteit van het land niet negatief beïnvloeden en zullen de overheid efficiënter en effectiever maken. De oude politiek kan niet saneren, wil niet saneren want ze snijdt daarmee in eigen vlees.
Zeventig procent van het personeel kan op wachtgeld gezet worden. Dit zal een nationale economische besparing opleveren aan importbenzine en de begroting sterk verminderen door minder communicatiekosten, verminderde water en elektrakosten en andere beheerskosten. Men zal na het eerste jaar minder loon ontvangen volgens een glijdende schaal. Er zal wel voor productieve werkgelegenheid, omscholing, training, et cetera door de overheid gezorgd moeten worden. Daarom moet je investeringen frontloaden in het SAP-programma. Wie niet wil werken moet naar een andere planeet liefst in een andere kosmos.
Tachtig procent van de ambassades kunnen gesloten worden want ze hebben geen enkele nuttige functie. Inventarisatie van de overheidsgebouwen door een degelijk consortium van Surinaamse ingenieursbureaus dient te geschieden. Daardoor heeft men inzicht in hoeveel geld de overheid wegsmijt aan huur.
Een loon- en prijsbeleid formuleren en het koppelen aan een degelijke functieclassificatie binnen de overheidssector. Lonen en salarissen zullen hierdoor aangepast moeten worden. Dit zal initieel al een flinke besparing opleveren want hierdoor kun je objectief de parasieten eruit filtreren.
Verder zal het leiden tot een drastische reductie van het wagenpark van de overheid. Wettelijk voorschrijven dat overheidsbezit (gebouwen, panden, gronden, auto’s, et cetera) pas na een juiste taxatie in het openbaar geveild moeten worden. Dit zal de begroting ten goede komen en zal corruptie reduceren. U heeft intussen al begrepen dat dergelijke maatregelen nooit door de oude politiek, de patronagepolitiek, genomen zullen worden.
De grote bedrijven als EBS, Telesur, SWM, SLM, Staatsolie, etcetera moeten geprivatiseerd worden op basis van een deugdelijk beleidskader bijvoorbeeld zoals het door mij geschreven beleidskader voor privatisering van staatsbedrijven.
Deze bedrijven fungeren als lollypop voor de patronagepolitiek, en hun bijdragen aan de begroting zijn marginaal. Velen ontvangen subsidie in directe vorm en indirect via prijssubsidie. Alles wat gaat via deze bedrijven is duurder dan normaal, vanwege corruptie, inefficiëntie en de parasitaire patronagepolitiek. Privatisering mits goed gedaan, dus niet uit het hoofd maar met behulp van een degelijk beleidskader zal leiden tot lagere prijzen voor de consumenten. Het zal de concurrentiekracht versterken en de verdiencapaciteit ten goede komen.
Wisselkoersevenwicht tezamen met verhoging van de koopkracht is alleen te bereiken door het uitvoeren van investeringen in de exportsector. De werkgelegenheid en de regionale ontwikkeling kan bevorderd worden door het aantrekken van arbeidsintensieve investeringen zoals die van de oliepalm door het bedrijf FFF uit Hyderabad in India.
Centraal dienen te staan investeringen in bezit van Surinamers. Daarmee verzeker je dat de winsten in Suriname blijven. Daartoe zullen agrarische en industriële ontwikkelingscentra in de diverse districten gevestigd moeten worden onder supervisie en coördinatie en als onderdeel van een investering en ontwikkelingsinstituut als IDCS.
Ontwikkeling financiering zal via de Nationale Ontwikkelingsbank moeten plaatsvinden onder de voorwaarde dat die beschikt over een directie die kundig is. Er zal flankerend beleid geslagen moeten worden zoals uitvoering van ruimtelijke ordening, intrekking van alle concessies die niet adequaat zijn benut, et cetera.
Het is een keuze tussen patronagepolitiek, tussen potverteren, tussen uitverkoop van natuurlijke hulpbronnen, tussen corruptie, tussen billenpoetsen, tussen prijsverhogingen, tussen stijgende wisselkoers, tussen voortdurende verarming, et cetera en aan de andere kant opvoeren van de verdiencapaciteit, ontwikkeling brengen van nieuwe sectoren, transformatie naar een bio-economie, sanering en afslanking van de overheid, scheppen van productieve werkgelegenheid, groei van de koopkracht, groei van de productiviteit, het hoofd bieden aan de Nexus van zes grote bedreigingen, te weten stijging van de zeespiegel binnen 50 jaar tot Lelydorp, ziekten en plagen, overbevolking, gevolgen van de klimaatverandering, voedsel- en energiezekerheid en economische onzekerheid.
De oude politiek heeft op geen enkele wijze aandacht voor deze grote bedreigingen. Ze zijn alleen bezig met zakken vullen. Dus het wordt tijd voor een technocratenkabinet.
De schuldenberg
De schuldenberg is een probleem omdat de verdiencapaciteit van het land marginaal is en omdat men weigert het gestolen geld te gaan halen. Dat is de schuld van alle politieke partijen die sinds 1975 het land geregeerd hebben, in het bijzonder de NPS, de NDP en de VHP. De enige oplossing is Suriname bankroet verklaren, want per definitie zijn we al bankroet. Elke andere oplossing gaat meer zuurstof geven aan de patronagepolitiek die erop uit is om nog meer te stelen en te roven niet om het land op te bouwen.
Van opbouwen hebben ze trouwens geen verstand, ze hebben geen plan, het herstelplan is gewoon waardeloos. Zie mijn commentaar gepubliceerd in Suriname Herald. Men heeft een fasering die duidelijk maakt dat men niet snapt hoe een economie werkt en hoe de Surinaamse economie in elkaar zit. Men gaat nooit uit de stabilisatiefase komen want stabiliteit gaan ze nooit bereiken.
Richard B. Kalloe