De regering heeft zowat haar hele bestaan opgehangen aan steun van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), ondersteund door de gelovigen van de Vereniging van Economisten in Suriname (VES) die nu nuchter zijn geworden en aan het backtracken zijn. In talloze artikelen onder de titel âDe heilloze weg naar het IMFâ, heb ik betoogd dat een eventuele overeenkomst met het IMF geen oplossing zal brengen voor de problemen waarmee wij te kampen hebben.
Om de doodeenvoudige reden dat het IMF een eerste hulp oplossing biedt, het slechts helpt met een noodverband, maar dat je voor de echte hulp naar de operatiekamer moet. Echter omdat onze leiders sinds 1975 het niveau missen om het land te ontwikkelen, en hun zogenaamde regeren slechts bestaat uit corruptie, het houden van uitverkoop van onze natuurlijke hulpbronnen, het strooien met giften, banen en geld. En daarvoor hebben ze geld nodig. Suriname is immers een bodemloze put. Echter, het IMF geeft niet zomaar geld.
Van het brengen van ontwikkeling, van vooruitgang, van perspectief, is geen sprake. Daarvoor heeft men gewoonweg het verstand niet. Dus we blijven een bodemloze put, we blijven zitten met een Nexus van problemen. Met Nexus wordt bedoeld een gordiaanse knoop, een samensmelting dan wel samenvoeging van wederzijds afhankelijke problemen.
Daarom zal ik hier diverse aspecten van de Surinaamse Nexus ontleden. Marx zei: âals je de wereld wilt veranderen dan moet je haar eerst analyserenâ.
Nexus nummer één: leiderschap oftewel de demasqué van de VHP
Een samenleving, een kudde, elke sociale organisatie van dieren en van mensen, haar toekomst en wel en wee hangt af, van de kwaliteit van haar leiderschap. In de dierenwereld wordt er vaak gevochten om het leiderschap, het is een gevecht op leven en dood. De kudde zal nooit de domste onder haar als leider dulden. In een democratie echter eindig je vaker met een incompetente leider. In het huidige tijdsbestek kan slecht leiderschap de dood van velen in de samenleving betekenen.
Jair Bolsanaro in Brazilië heeft de dood van 300.000 mensen op zijn geweten. Donald Trump in de Verenigde Staten van Amerika even zo circa 200.000 mensen. Maar Narendra Modi van India verslaat ze allemaal omdat hij vreselijk nalatig, onverschillig en incompetent gedrag tentoon heeft gespreid welke de dood van misschien een miljoen Indiërs tot gevolg zal hebben.
Vanwege de etnische fragmentatie van de samenleving krijg je natuurlijk etnisch verzuild politiek leiderschap. Immers, er is geen ideologisch cement welke de diverse segmenten aan elkaar bindt. De ideologie van het creools nationalisme welke overheerst, ook omdat de andere partijen daartegenover geen andere betere ideologie stellen, is de ideologie van armoede. Het is een ideologie welke armoede schept. Omdat het geen ideologie is van productie, van investeringen en export, van schepping van productieve werkgelegenheid, et cetera. Met als gevolg dat er haast op elk gebied een tekort is, armoede is.
Er is sprake van creolizatie van de heersende ideologie omdat het creools nationalisme langdurig dankzij het kiesstelsel de macht heeft gehad.
Men heeft in 2020 massaal gestemd op de VHP omdat men dacht dat de VHP een hindoestaanse economische politiek zou voeren. Immers, men heeft de mond vol van landbouw en productie en van investeringen en veel ondernemers en intellectuelen zijn van hindoestaanse komaf. Echter de VHP is ideologieloos. Men gebruikt gezegden van de Bengaalse Nobelprijs winnaar literatuur Rabindranath Tagore zoals âeenheid in verscheidenheidâ, âlaat alle winden door mijn huis waaienâ, et cetera.
In de tien jaar dat de VHP in de oppositie heeft gezeten heeft ze geen ontwikkelingsplan gemaakt, simpelweg omdat ze het verstand daartoe niet bezat. Ze heeft het ministerie van Planning en Ontwikkelingssamenwerking (PLOS) met veel geld in portefeuille gehad en niets gerealiseerd in de productie terwijl de latere minister Rick van Ravenswaay lustig projecten, welke tot de taken van Openbare Werken behoorden, uitvoerde met familie en vrienden en met ons geld. De VHP heeft het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) gehad en nooit een project gerealiseerd.
Cultureel is de VHP hindoestaan, moslim of hindoe en in mindere mate christelijk. Etnisch en sociaal idem. Echter voor wat betreft de politieke cultuur is de VHP compleet vernegerd en continueert de politiek van het creools nationalisme, vandaar dat ze niets presteert.
Culture is Destiny is niet zomaar een gezegde.
Nexus nummer twee: het ontbreken van een gezamenlijke ontwikkelingsideologie
De voornaamste oorzaak in het ontbreken van een kritische massa aan dragers van een gemeenschappelijke ontwikkelingsvisie is gelegen in de culturele en etnische fragmentatie van het land. De enige manier om die culturele en etnische fragmentatie te kunnen overbruggen is gelegen in het formuleren van een door brede lagen van de samenleving gedragen ideologie. Echter de groep, het segment van de bevolking, die dankzij het discriminerende kiesstelsel in de driver seat zit van het bestuur van het land en die dus de taak heeft om een dergelijke ideologie en visie te formuleren, die is daartoe om diverse redenen niet in staat. De voornaamste reden is dat men in overwegende mate nog tribaal, emotioneel en minder rationeel is. Hun handelen is gebaseerd op tribale instincten, en instincten zijn genetisch vastgelegde instructies in het DNA.
Zo heeft in Indonesië Bung Karno (Soekarno), de Pentjaksila ideologie geformuleerd. In Maleisië heeft Mahathir Bumiputra ideologie als leidraad voor het overheidshandelen ingevoerd.
In Suriname daarentegen is er op dat punt niet veel gebeurd omdat de nationalisten niet beschikten over een ideologie als basis voor de sociaaleconomische inrichting van het land. Hun enige ideologie was het woord ânationalismeâ wat dat ook zou mogen zijn, immers men heeft er nooit een concrete invulling aan gegeven behalve de gebruikelijke symboliek en rituelen welke dienen om de aanhang het gevoel te geven dat er iets meer is dan brood alleen.
Immers het streven van de nationalisten was niet gericht op het ontwikkelen van het land, maar op het verkrijgen van staatsmacht gelijk de nationalisten in Guyana hadden gerealiseerd, om zodoende voor lange tijd de politieke macht in het land te kunnen behouden. Macht is zowel doel als middel in het denken van de creoolse etnische groep.
Men komt niet verder dan patronage en vriendjespolitiek, het opmaken van de staatsbegroting behoort tot de hoofdtaak van de betreffende nationalistische politici, af en toe gelardeerd met wat showprojecten.
Wij bemerken derhalve een continu falen van het politiek leiderschap in Suriname. Men faalt op alle fronten. In het kort komt het erop neer dat men niet eens in staat is geweest om datgene wat men overgeërfd heeft van de kolonisator om dat in stand te houden. De gemeenschap valt het merendeels niet op omdat het grootste gedeelte van de gemeenschap de koloniale tijd niet heeft meegemaakt, dus ze hebben geen goed functionerende cultureel Centrum Suriname meegemaakt, ze hebben niet een goed functionerende gemeenschap in Moengo en in Wageningen meegemaakt. Ze kunnen dus de hedendaagse complete ineenstorting van onze productiecapaciteit niet vergelijken met de productiecapaciteit van vóór 1975.
De verloedering op het vlak van ethiek en moraliteit is voor hun een normaal verschijnsel. Aan de basis van het verval van de sociaaleconomische toestand van Suriname liggen verschillende oorzaken waarvan de belangrijkste zijn incompetentie, onvermogen om te managen, te organiseren en te plannen, afwezigheid van een prestatiecultuur, en vooral de afwezigheid van enige kennis op het vlak van de sociaaleconomische inrichting van een nieuwe natiestaat van een ex-kolonie.
De intellectuele capaciteit van de politieke top is beschamend laag. Over het kader kunnen wij beter zwijgen. Vanwege het lage niveau van ontwikkeling van de gemeenschap kiest men constant voor populistische leiders die vooral ook gebruik maken van etnische sentimenten. Dat gebeurt ook in Brazilië waar men een blanke racist gekozen heeft, terwijl meer dan 75 procent van de Braziliaanse bevolking negerbloed heeft. In Argentinië is een persoon president geworden door als een papegaai IMF en Wereldbank te citeren als gevolg daarvan moest hij bij het IMF weer gaan lenen.
Het economisch benul van de populistische leiders is marginaal. Turkije is daardoor in economische problemen geraakt. Het door een aantal landen toegepaste economische model van de neoliberale economie of zoals ik het uitdruk âECONOMIC system of greedâ, een economisch systeem gebaseerd op hebzucht zonder enige sociale solidariteit leidt automatisch tot een marginalisering aan de onderkant van de samenleving en van de mensen aan de onderkant van de samenleving die kiezen voor populistische leiders zoals gebeurd is in de Verenigde Staten en in Europa.
Richard B. Kalloe