Sunil Sookhlall en Kris Mahabier zijn geen aanwinst voor Suriname Herald en dat heeft alles te maken met het feit dat beide heren niet kunnen schrijven. De kop van het artikel klopt niet, omdat het beheren van een stichting niets zegt over de kans van wie dan ook om directeur te worden van een parastataal bedrijf in Suriname. Als Leo Brunswijk directeur zou willen worden van Telesur, dan heeft hij niets aan zijn voorzitterschap van A Marron Kompas.
Dat de directeur van Telesur de problemen over de telefoonverbindingen met het binnenland niet serieus nam, wordt ook bevestigd door Gerold Rozenblad in de Ware Tijd van 7 juli. âNu moet ik eerlijk zeggen dat ik vind dat Antonius zich maar makkelijk afdeed van het probleem van niet functionerende masten in het binnenland, waardoor telecommunicatie en tv in delen van het binnenland reeds geruime tijd onmogelijk is.â
Sunil Sookhlall en Kries Mahabier noemen de reactie van Leo Brunswijk die eiste dat Mike Antonius zijn functie maar moet neerleggen als hij niet in staat is de defecte telefoonmasten die het telefoonverkeer met het binnenland onmogelijk maken, te repareren, misleidend. Zouden deze twee heren niet weten wat het woord betekent? Je kunt als commentator schrijven dat de reactie van Leo Brunswijk overdreven is, vooral als jij zelf niet in het gebied woont waar men de ongemakken ervaart van de defecte telefoonmasten. Maar met misleiding heeft die reactie niets te maken.
Ze komen in hun commentaar niet verder dan schelden en zich denigrerend uitlaten over de Stichting A Marron Kompas. Het is mij als lezer niet duidelijk waarom zij die organisatie onbeduidend noemen. Onbeduidend voor wie? De Stichting Shri Vishnu is voor Chinezen, Javanen, Afro-Surinamers en Inheemsen een onbeduidende organisatie, maar niet voor Hindoestanen. Als Leo Brunswijk het ontslag van Antonius eist, dan is dat niet zo merkwaardig, want Telesur valt onder het ministerie van TCT, waar een ABOPâer de scepter zwaait. Waarom Sunil Sookhlall en Kries Mahabier die eis hondsbrutale arrogantie noemen, wordt nergens in hun commentaar toegelicht.
De heren lichten de kwalificatie âmisleidendâ toe door erop te wijzen dat ze Leo Brunswijk niet gehoord hebben toen de in hun ogen best presterende minister van de ABOP in de problemen kwam en mogelijk ongegrond ontslagen zal worden. Komen Sookhlall en Mahabier soms uit de Tora Bora krotten van Afghanistan, want alleen dat zou een verklaring zijn waarom zij het aanstaande ontslag van Diana Pokie ongegrond noemen.
Je zou Leo Brunswijk van selectieve verontwaardiging kunnen beschuldigen, maar ook dat gaat niet op, want de auteurs hoorden te weten dat mevrouw Pokie in haar hoedanigheid als minister handelingen gepleegd heeft die niet door de beugel kunnen en dan mag je niet van Leo Brunswijk eisen dat hij voor haar opkomt. Ze noemen zijn stichting een wannebe organisatie, waarmee ze aantonen dat hun taalbeheersing veel te wensen overlaat. Het woord âwannebeâ kan nooit op een stichting slaan, want het verwijst altijd naar personen.
âOok gaat deze stichting voorbij aan het feit dat het de illegale goudzoekers zijn die gezorgd hebben voor de stroomstoring. In het binnenland storen de illegale porknokkers zich aan God noch gebod, terwijl juist daar veel werk te verzetten is voor deze stichtingâ. Hoe weten Sookhlall en Mahabier dat de illegale goudzoekers de veroorzakers zijn van de schade aan de telefoonmasten? Hebben ze vanuit Nederland een onderzoek laten verrichten?
Ze gebruiken het bijwoord âdaarâ om te verwijzen naar de illegale goudzoekers, terwijl zelfs de kinderen van de vijfde klas van de school op Asidonhopo weten dat âdaarâ een bijwoordelijke bepaling van plaats is en kan dus nooit refereren aan personen.
Ze beweren dat prominente figuren binnen de ABOP verantwoordelijk zijn voor het verspreiden van fake news in het binnenland, maar noemen geen enkele naam. Zo hoort het niet.
Om de lezers te overtuigen van hun testimonium paupertatis schrijven ze het volgende: âOpvallend is dat stichting A Marron Kompas, stelt, dat als de regering-Santokhi, de directeur niet ontslaat, zij voor de consequenties moet instaan bij de komende verkiezingen. Hier laat Leo Brunswijk blijken hoe hij kan chanteren.â Er is hier geen sprake van chantage, want Leo Brunswijk heeft niet de macht om het stemgedrag van de kiezers in 2025 te bepalen. Ik constateer dat het algemene ontwikkelingsniveau van Sookhlall en Mahabier dermate laag is, dat ze niet eens weten wanneer een bepaald gedrag als chantage kan worden gekwalificeerd.
Trouwens, wat heeft Ronnie Brunswijk met het geheel te maken en wat heeft de vermeende overwaardering van de ABOP in de huidige regering met het onderwerp te maken? Niets. Alleen kan je aan dit warhoofdige duo niet duidelijk maken dat alles wat niets te maken heeft met een commentaar weggelaten moet worden in het commentaar.
Iedere commentator hoort enige kennis te hebben van de logica, want zij kan jou beschermen tegen het trekken van dwaze conclusies. Leo Brunswijk levert kritiek op de directeur van Telesur en stelt dat als die niet in staat is om de problemen met de telefoonmasten die het telefoonverkeer in het binnenland mogelijk maken, op te lossen, hij moet vertrekken. Wat schrijven de twee clowns die zich presenteren als commentatoren? Leo Brunswijk wil directeur worden van Telesur.
Ik heb voldoende aangetoond dat we hier te maken hebben met een incompetent duo, dat denkt dat etnische vooroordelen verspreiden een conditio sine qua non is om een degelijk commentaar te kunnen schrijven. Beide heren zijn vergeten dat de beslissing van de ABOP om met de VHP te regeren de grondslag gevormd heeft dat Suriname nu een echte Hindoestaanse president heeft. Betekent dit dat Leo Brunswijk niet mag worden bekritiseerd? Absoluut niet, maar kritiek leveren is per definitie gedoemd te mislukken als de critici zich laten navigeren door dédain met een etnische grondslag.
Drs. Julian S. With