Met lede ogen moet ik als lid van de vaste commissie van Volksgezondheid waarnemen, hoe de huidige regering hun bittere inborst goed heeft laten botvieren op de gezondheidszorg. Alles dat opgebouwd was door de vorige regering, is kapotgeslagen en het volk gaat er letterlijk dood van.
Beknopt opgesomd kunnen we het volgende vaststellen:
Alle huisartsenpraktijken die duizenden burgers hulp aanboden zijn opgedoekt. Het decentralisatieproces van de zorg is hiermee doodgebloed. Alle Cubaanse artsen, inclusief het verplegend personeel, zijn door deze regering teruggestuurd. De laatste groep vertrekt binnenkort. Het zijn wederom de achtergestelde buurten en het binnenland die zorg zullen ontberen. Bazo-kaarten van 130.000 mensen zijn ingetrokken en deze groep zit thans zonder zorg. Ook studenten worden niet geholpen, terwijl er elke dag wordt geadverteerd hoe men een kaart moet aanvragen.
Daarnaast zijn zelfs de kaarten van zwangere vrouwen ingetrokken, met het noodlottige gevolg dat een moeder en kind het leven hebben gelaten. Dit geval is zelfs aangekaart door een collega van mij in het parlement. Van een structuur waar meer dan 90 procent van de bevolking van gezondheidszorg verzekerd was, is in een keer 25 procent van de burgers afgevloeid. Momenteel heeft een op de drie Surinamers geen toegang tot gezondheidszorg. Medicijnen zijn uit de klapper geschrapt, waardoor veel meer mensen nu moeten (bij)betalen voor medicatie die zij eerder gratis konden krijgen.
Er wordt door de huidige regering bitter weinig geĆÆnvesteerd in de zorg. Het is zo zorgwekkend en triest dat de cardio-afdeling van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo, op het punt stond te stoppen met hartoperaties. Ook de kinderafdeling ligt op de intensive care. Ernstig zieke kinderen kunnen niet meer opgenomen worden voor behandeling.
De afgang binnen de gezondheidssector is van dusdanige aard, dat de minister van Volksgezondheid artsen oproept om patiƫnten niet onnodig te verwijzen voor laboratoriumonderzoeken. Veel specialisten en specialistisch verplegend personeel verlaten het land. Velen wachten op een kans om te kunnen emigreren. Erger nog, de regering c.q. de minister van Volksgezondheid schijnen de kluts kwijt te zijn met betrekking tot het Covid-19-beleid. Die zorg is totaal verwaarloosd. De minister van Volksgezondheid heeft de verantwoordelijkheid bij het volk gelegd en loopt schotvrij weg van de wettelijke verantwoordelijkheden van het ministerie.
De huisartsen worden ingezet om COVID-patiƫnten te monitoren. Die willen SRD 1000 per patiƫnt. Er kunnen nauwelijks nieuwe patiƫnten worden opgenomen in de ziekenhuizen. De burger is helemaal op zichzelf aangewezen. Binnen een jaar is het deze regering gelukt om de zorg met de grond gelijk te maken. Op een snelle verbetering schijnt er geen kans te zijn.
De minister van Volksgezondheid heeft immers zijn hoop gevestigd op de aalmoezen die hij vanuit het buitenland verwacht. Beleid maken en oplossingsgericht denken en werken behoren kennelijk niet tot zijn competenties. Deze ontwikkelingen zijn triest, terwijl de regering pronkt met een surplus – omdat schulden niet worden betaald – en de president tot in Nederland aangeeft dat de crisis reeds voorbij is.
Claudie Sabajo
Lid van De Nationale Assemblee