President Chan Santokhi heeft bij zijn recente bezoek aan Nederland de diaspora hartverscheurend en enthousiast opgeroepen om naar Suriname te komen en samen de schouders te zetten onder de grootste uitdagingen waar het land sinds zijn bestaan voor staat. Een lege staatskas, grote werkloosheid, de etnische emoties, een zeer laagopgeleide bevolking, en dito productie, kortom aanhoudende tekorten en beperkingen over alle linies.
Samen met de president waren er ook een aantal ministers en kennelijk vertegenwoordigers van prominente staatsbedrijven meegereisd. Het was voornamelijk hun one-man-shows over hun ambities, zonder geld. De president vertelde van zijn veel kansrijke en veelbelovende ontmoetingen met het Nederlandse bedrijfsleven, regeringsvertegenwoordigers maar ook met bijvoorbeeld burgemeester Femke Halsema van Amsterdam, een grote fan van Suriname.
Zelfs de koning van Nederland zijne excellentie Willem-Alexander heeft toegezegd de banden met Suriname aan te halen. Last but not least heeft de president verklapt dat er honderden miljoenen dollars in aantocht zijn van grote donoren als het IMF en de IDB. De melk en honing zijn in aantocht. Komen jullie naar Suriname, un mus set a kondre bun.
Gaat de diaspora nu massaal naar Suriname om te helpen opbouwen? In Nederland wonen ongeveer 350.000 Surinaamse Nederlanders. De liefde voor Suriname, gelet op de jaarlijkse geldzendingen, pakketten en containers is enorm. Ongeveer 20.000 mensen bezitten er een woning of meer. Maar je baan hier opgeven en daar gaan wonen en werken is voor velen toch een brug te ver. De duizenden pensionado’s piekeren er niet over om met die luie ambtenaren te gaan werken. Ze gaan niets aannemen en zullen doorgaan met hun ‘spookambtenaren’ -mentaliteit.
Gaat een Surinaamse Hollander ineens baasje spelen? Heeft de president en zijn ministeriële staf de medewerkers al gebriefd dat de diaspora in aantocht is en dat er nu serieus en hard gewerkt moet worden? En hebben alle medewerkers nu een contract getekend dat ze gaan luisteren en leren? Of is dit een grote comedy, van een doorgeslagen enthousiaste president? Want als het niet werkt, dan krijgt de diaspora de schuld, ze weten niet te kijken door en handelen met de Surinaamse bril.
Surispora denkt dat er zeker diaspora en vrienden naar Suriname willen om te helpen opbouwen. Maar niet volgens het concept van de president. De inschatting is dat er een aantal tientallen voor korte of iets langere tijd naar Suriname komt. Niet zozeer om te werken tussen de onwillige ambtenaren. Maar om eigen bedrijven en organisaties op te zetten van diaspora en door diaspora. Om het verschil te laten zien en om resultaatgericht te zijn en daarmee de Surinaamse medewerkers te laten zien dat er wel kansen zijn en resultaten geboekt kunnen worden. Immers de diaspora heeft een andere drive, mindset en slagvaardigheid. Dus een diaspora-aanpak, als NGO of particulier initiatief kan kansrijk zijn.
Verder zal de diaspora door de vele gelijkgestemdheid een eigen community bouwen: Diaspora Village. Het succes kan een voorbeeld zijn voor andere lokale gelijkgestemden zich te organiseren om kracht en vooruitgang te genereren. Eigenlijk bestaat dit fenomeen al heel lang in Suriname. Excellente initiatieven midden in een deplorabele samenleving. De private sociëteiten als Oase, Dolfijn en de Witte Lotus floreren al jaren. Het zijn netwerken van hoogopgeleiden, topkader, sportieve prestaties en behoorlijk bestuur. Het kan dus! Naar dit voorbeeld kunnen er diverse villages in Suriname ontstaan, groeien en bloeien.
Waarom wordt dit concept niet meer uitgewerkt en benut? Het jarenlange bestaan van deze sociëteiten tonen het tegendeel van het Surinaamse verval. Als president Santokhi serieus de diaspora wil uitnodigen en accommoderen, dan is het zeer aan te bevelen om dit concept snel op te pakken. Waar een wil is, is een weg. Uiteraard ook het tegenovergestelde. Laten we denken in kansen!
Surispora
Kamal Ramkalup, Nerish Kalpoe en Anand Jharap