Ondanks de bar slechte financieel-economische situatie waar Suriname zich in bevindt, vindt president Chan Santokhi het toch nodig om ongeremd met familie en vrienden te blijven reizen. Al deze peperdure en zinloze buitenlandse reizen met zware delegaties worden zogenaamd ondernomen om investeerders voor Suriname te zoeken. Tot nu toe is het resultaat 0,0 en is de staat Suriname miljoenen US-dollars armer.
Dat de grote investeringsdeals die Santokhi in zijn droom heeft vaak niet tijdens officiële plechtigheden of conferenties worden gerealiseerd, heeft de Surinaamse president helaas nog niet door. En zeker niet met zijn alom aanwezige kooplustige vrouw als prominente partner onafscheidelijk aan zijn zij.
Suriname bevindt zich sinds het aantreden van deze regering economisch en politiek op een dood spoor. Eerst werd ervoor gezorgd dat aanverwanten van de familie Santokhi en de familie Brunswijk werden gepositioneerd op cruciale overheidsposten.
Daarna werd met man en macht geprobeerd om de economische problemen en de hoge schulden het hoofd te bieden, door vrijwel elke voorbijvliegende vage investeringskans aan te grijpen of donkere constructies te bedenken om aan diasporageld te komen. Telkens blijkt weer dat men de kneepjes van het internationaal zaken doen niet beheerst en het vereiste zakelijk instinct daarvoor simpelweg mist. Het resultaat is dat men blunder na blunder aan elkaar rijgt.
Schaamteloze smeekbedes president
Eerst werd er door de Surinaamse president een noodoproep richting de Surinaamse Nederlanders gedaan om terug te keren om het door en door corrupte land te helpen opbouwen, echter zonder enige juridische garanties. Hierna werd geprobeerd om zonder tussenkomst van De Nationale Assemblee (DNA) en buiten het bankcircuit om, een eigen investeringsfonds Surfin op te richten.
Zonder wettelijk toezicht werden slechts ministers en topfunctionarissen in de inner circle van de president in het bestuur van het fonds opgenomen. Dit plan was geen lang leven beschoren, nadat er ook nog een geurtje van mogelijke witwasactiviteiten aan kwam te hangen.
Daarna werd er een belachelijke oproep gedaan aan Nederlandse boeren, aangelokt met de belofte van landbouwgrond, om zich te vestigen in Suriname. Santokhi is hardleers en heeft de afgelopen week tijdens de Dubai Wereldexpo weer investeerders in het wilde weg opgeroepen om blind in Suriname te komen investeren. Tot nu toe is niet één keer gevolg gegeven aan deze schaamteloze smeekbedes.
De president heeft na bijna achttien maanden bewindsvoering nog steeds niet door dat Suriname eerst haar huiswerk moet maken, voordat zij buitenlandse investeerders aantrekt. Het land is een hoog risicogebied in het National Risk Assessment-rapport vanwege de welige cocaïnehandel en daarmee gepaard gaande witwaspraktijken.
Terwijl de president tijdens zijn bezoek aan Nederland in het tv-programma College Tour schaamrood beloofde om zaken aan te pakken, gaan corruptie, drugshandel en nepotisme onverminderd door. Suriname staat volgens de Wereldbank op plaats 162 van de Doing business-lijst voor eenvoudig zakendoen.
Alle beloften ten spijt blijken president Santokhi, de ministers Armand Achaibersing (Financiën en Planning) en Albert Ramdin (Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking), de beloftes niet waar te kunnen maken en blijven amateurisme en onkunde zich manifesteren.
De regering blijft zich sinds haar aantreden blindstaren op het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en andere internationale schuldhulpinstanties. Er blijkt totaal geen behoefte te zijn om de eigen productie in Suriname naar een hoger niveau te tillen. Integendeel blijft men zich richten op vage investeerders. Dit zorgde weer voor een andere blunder met het twijfelachtige Deense bedrijf HPSG (Hybrid Power System Groupe), dat zogezegd een waterstofcentrale in Suriname zal bouwen voor 1 miljard euro. Achteraf bleek het juridische contract ook van alle kanten te rammelen.
Suriname wordt door deze regering voor 25 jaar ongeconditioneerd en onherroepelijk vastgepind op afname van leveringen van dit louche bedrijf voor ongeveer 100 miljoen US-dollar per jaar. Onvoorstelbaar in een tijd waarin het Agility en Lean denken (flexibiliteit en efficiënt handelen) kritische succesfactoren zijn in een professionele omgeving.
Door het verouderde kiesstelsel in Suriname is het instituut van de president en vicepresident al jaren ernstig in gevaar. Omdat het in sommige districten in Suriname mogelijk is (vooral in het binnenland) om met weinig stemmen veel zetels voor De Nationale Assemblee te behalen. In DNA worden de president, de vicepresident en de voorzitter van DNA gekozen. Genoeg ‘gemakkelijk’ verkregen zetels maken de weg vrij voor elke min of meer populaire amateur of crimineel om deze cruciale functies te bekleden.
De devaluatie van het instituut van de president en vicepresident was al ingezet door de keus van de verdachte Desi Bouterse als president, en door een veroordeelde Ronnie Brunswijk als vicepresident te kiezen. Deze kentering wordt thans weer pijnlijk duidelijk gemaakt nu is gebleken dat president Santokhi en zijn ‘dreamteam’ vanwege gebrek aan kennis en ervaring, ook niet geschikt zijn om zich op moderne internationale (investering) platforms als professionals te begeven. Het instituut van de president wordt hierdoor flink gedevalueerd en de Surinaamse belastingbetaler betaalt de prijs.
Peter M. Wolff
petermartinwolff@outlook.com