Aan alle leden van de vakbonden zeg ik het volgende: u bent belazerd door uw vakbondsleiders en u bent belazerd door de regering. En ik leg uit waarom! Terwijl de prijzen met minimaal 32,6 procent stijgen, krijgt u ongeveer 25 procent compensatie. Dat is 7,6 procent te weinig. Dit is dus geen salarisverhoging, maar een salariskorting! U gaat achteruit, niet vooruit, beste leden van de vakbond. Unu mus begrijp a tori disi bun! Dus a.u.b. niet boos worden, a.u.b. doorlezen, ik sta aan jullie kant…
Vestig uw aandacht op dit artikel Starnieuws. U kunt op de website van de SEOB (Suriname Economic Oversight Board), de bron van dit artikel, alles zelf nalezen. (VES, wakker worden en a.u.b. opletten in dit college dat door mij verzorgd wordt, want jullie snurken te vaak tijdens de les).
In dit artikel staat het volgende, ik citeer: “De gemiddelde inflatie – prijsstijgingen in de laatste 12 maanden vergeleken met de 12 maanden daarvoor – vertraagde eveneens en kwam uit op 32,6 procent in juni 2024.”
Dus wakti even; toppers van de vakbonden, lezen jullie de vetgedrukte zin hierboven a.u.b. nog een paar keer. Als de 12 maandelijkse inflatie 32,6 procent is en jullie hebben 20 procent salarisverhoging gehad met nog wat kruimels erbij zoals SRD 3500, dan kom je misschien uit op 25 procent salarisverhoging. Maar de inflatie is 32,6 procent. Jullie hebben je laten bedriegen, jullie hebben je laten inpakken in die airco-kamer, of er zat wat in jullie waterfles, witte rum, of jullie kunnen geen van allen rekenen.
Jullie hebben je weer laten beetnemen en hebben weer jullie leden goed voor de gek gehouden. Want hoeveel is 32,6 procent – 25 procent? Juist, 7,6 procent! Je komt dus nog 7,6 procent tekort om neutraal uit te komen elke maand. Met andere woorden, je bent helemaal niet vooruitgegaan. De inflatie van 32,6 procent is nog steeds hoger dan die geweldige 25 procent loonverhoging die jullie hebben bedongen. Terwijl de prijzen met minimaal 32,6 procent stijgen, krijgt u 25 procent compensatie, dat is 7,6 procent te weinig. Dus dit is geen salarisverhoging maar een salariskorting!
De vakbondsleiding kan niet rekenen en deugt dus niet als onderhandelaar
Dus oudjes van de vakbond, die niet kunnen rekenen en ook al 48 jaar volk en land voor de gek laten houden door incompetente regeringen, jullie zijn medeplichtig aan het 48 jaar lang gevoerde wanbeleid, slechte regeringen en de belazerij van land en volk. Jullie houden jullie leden weer goed voor de gek! Maar misschien doen jullie wat de leden willen, daarom zitten jullie nog steeds daar als vakbondsleiders.
En misschien verdienen jullie leden het ook om goed te pinaren. Want als je niet kunt rekenen, kun je nooit goed onderhandelen, en als je niet goed kunt onderhandelen, kun je ook nooit fundamentele en structurele verandering doorvoeren. Dus zul je keer op keer hetzelfde krijgen: je wordt belazerd, bedrogen, voorgelogen en bestolen, en dat hevel je over naar je leden die nog minder ontwikkeld zijn. Ondertussen speel je baasje, maar je bent een verlengstuk van de regering. Je bent geen waardige partner van de regering, maar een mede-belazeraar van land en volk.
De houding van de vakbonden is een goede voorspelling van het verkiezingsresultaat van 2025
De oude Viagra-politiek komt in 2025 terug. Dit kun je nu al aflezen aan de grootte van de fopper die Chan in de monden van de vakbonden heeft geduwd, zo vaak: “Tek dya en tab ie mofo”! De vakbonden hadden hun acties kunnen doordrukken, want de regering had ze op de knieën. Ze hadden nu, 8 maanden voor de verkiezingen, de regering op tijd naar huis kunnen sturen, maar dat hebben ze niet gedaan. Dus kan ik nu al voorspellen dat deze zelfde vakbonden ook weer de Viagra-politiek gaan ondersteunen. En dus zal er niets veranderen aan Suriname. Na 2025 zal de brain-drain toenemen. Mensen zullen het land massaal moeten verlaten, want hulp van de vakbonden blijft uit.
Vakbonden spelen een cruciale rol in de samenleving, vooral in tijden waarin politiek leiderschap tekortschiet.
Vakbonden zijn niet alleen belangenbehartigingsgroepen voor werknemers, maar fungeren ook als belangrijke spelers in het bevorderen van sociale rechtvaardigheid, economische gelijkheid en democratische waarden. Hier zijn enkele manieren waarop vakbonden de samenleving kunnen beschermen tegen de gevolgen van slecht politiek leiderschap:
Behartigen van werknemersbelangen en onderhandelen voor beter beleid
Vakbonden zijn van oudsher de verdedigers van arbeidersrechten. Ze streven naar eerlijke lonen, goede werkomstandigheden en werkgelegenheidszekerheid. In situaties van slecht leiderschap, waar overheidsbeleid misschien niet in het voordeel van werknemers is, kunnen vakbonden hun stem verheffen om ervoor te zorgen dat werknemers niet worden uitgebuit en dat hun rechten worden gerespecteerd. Vakbonden hebben de macht om te onderhandelen en invloed uit te oefenen op beleidsvorming. Ze kunnen druk uitoefenen op politieke leiders om beleid te implementeren dat de belangen van de werkende klasse en de bredere samenleving dient. Dit kan variëren van arbeidswetgeving tot sociale regelgeving, die vaak wordt genegeerd door slechte politieke regimes.
Bewustmaking en educatie, organiseren van protesten en stakingen
Een geïnformeerde bevolking is een krachtige tegenmacht tegen slecht leiderschap. Vakbonden spelen een sleutelrol in het opleiden van hun leden over hun rechten en de werking van de overheid. Door bewustmakingscampagnes en educatieve programma’s kunnen vakbonden bijdragen aan een beter geïnformeerd electoraat dat slecht beleid en wanbestuur kan herkennen en afwijzen. Bij falend leiderschap en wanneer dialoog niet voldoende is, beschikken vakbonden over de mogelijkheid om via protestacties en stakingen veranderingen af te dwingen. Deze acties kunnen essentieel zijn om aandacht te vestigen op misstanden en om druk uit te oefenen op de overheid om beleidswijzigingen door te voeren.
Versterken van democratie, allianties en solidariteit
Vakbonden kunnen een sterke democratische kracht zijn door politieke participatie te bevorderen. Ze kunnen hun leden aanmoedigen om deel te nemen aan verkiezingen, zowel als kiezers als kandidaten, en ondersteunen campagnes voor eerlijke en vrije verkiezingen. Door democratische processen te versterken, zorgen vakbonden ervoor dat de macht van slecht politiek leiderschap wordt ingeperkt. Vakbonden kunnen ook allianties vormen met andere maatschappelijke organisaties zoals NGO’s, milieubewegingen en burgerrechtenbewegingen. Door samenwerking kunnen deze groepen beter georganiseerd verzet bieden tegen schadelijk beleid en leiderschap.
Conclusie
In tijden van slecht politiek leiderschap bieden vakbonden een essentiële tegenmacht en een middel tot verandering. Door het beschermen van werknemersrechten, het beïnvloeden van beleid, het opleiden van de bevolking en het organiseren van collectieve actie kunnen vakbonden helpen een eerlijkere en rechtvaardigere samenleving op te bouwen. Hun rol als waakhonden van democratie en sociale rechtvaardigheid maakt hen onmisbaar in het streven naar een betere toekomst voor iedereen.
De Surinaamse vakbonden begrijpen hun rol duidelijk niet. De Surinaamse vakbonden zijn de partij die incompetente regeringen aan de macht brengen en behouden. De vakbondsleden moeten gaan begrijpen dat deze leiders grote knoeiers zijn en de belangen van de leden onvoldoende dienen.
Van zulke vakbondsleiders kan ik niets anders vinden dan dat ze die fopper van Chan verdienen, stevig in hun mond geduwd, en dat hun leden helaas met een korting op hun salaris weer maandenlang tot de verkiezing van 2025 niet gaan uitkomen.
Vakbondsleiding, jullie kunnen niet rekenen, tijd om plaats te maken voor een nieuwe generatie vakbondsleiders. Alleen dan kan men hopen dat het beter zal gaan met Suriname. Anders na 2025 sowieso meer brain drain, het land gaat leeglopen.
Ook de vakbondsleiders zijn duidelijk ouder en dommer geworden, of spelen het spel met de regering mee. Ik begin het rotte systeem van Suriname nu na jaren beter te begrijpen. Het is een grote bende die elkaar zo in het zadel houden en zo het land verder verloederen. En de huidige vakbondsleiders maken deel uit van deze groep lieden!
Daarom lacht Raghoebarsingh en Co in hun vuistje. Als ze hun Blue Label toasten, lachen ze u uit: “Oenoe kisie deng dong vakbondsleiders. Deng mang no sabi rekenen. Deng mang denkie deng mang kisie salarisverhoging foe 25 procent terwijl a sani na wang salariskorting foe 7,6 procent.”
Vakbondsleden, de vakbondsleiding in samenwerking met de regering verkoopt u “por visi voor badjaw.” U heeft geen salarisverhoging gehad, maar een salariskorting van 7,6 procent, onthoud dit goed, mi sisa en mi brada, ik sta aan jullie kant!
Dr. Ashwin Ramcharan RO
