Het ontslag van Adelien Wijnerman als minister van Financiën is hard aangekomen bij grote delen van de samenleving. Zelfs delen van de NDP achterban waren niet te spreken over de actie van president Desi Bouterse.
Bij haar beëdiging op 15 juni 2011 werd zij door president Bouterse alom geprezen voor haar deskundigheid op Financiën. Wijnerman had bij haar aantreden ruim twintig jaar ervaring op het ministerie en was zelfs meer dan vijf jaar departementsdirecteur. De president zei dat Wijnerman genoeg kwaliteit in huis heeft om de zware taak uit te voeren. Ook de oppositie was positief gestemd bij het aantreden van Wijnerman.
Delen uit samenleving vragen zich nu dan ook terecht af waar het zo mis is gegaan met deze minister. Of moet de zaak worden omgedraaid en moeten we ons afvragen als de president dan wel een juiste keus heeft gemaakt om in 2011 voor Wijnerman te kiezen? Of zijn er andere redenen die de president tot het ontslag heeft doen besluiten?
Hoewel er reeds langer geruchten de ronde deden dat de positie van Wijnerman onzeker was, kwam de aankondiging van haar ontslag toch als een donderslag bij heldere hemel, zeker ook in NDP-gelederen. In de verschillende talkshows die ons land kent, blijkt dat velen zich afvragen waarom dit besluit door de president is genomen. Hoe kan iemand die zo de hemel in werd geprezen nu ineens worden afgedankt, omdat ze het nu ineens zo slecht doet?
Schade berokkenen
De redenen die de president in een verklaring over het ontslag van Wijnerman gaf zijn bij velen ook hard aangekomen. De president noemde drie redenen voor het ontslag: het trage verloop van betalingsverplichtingen van de Staat aan derden, de administratieve onoverzichtelijkheid en geen transparantie van de financiële administratie en het ontbreken van effectieve communicatie met belanghebbenden, zoals dienstverleners.
Hoe dan ook moet worden gesteld dat deze redenen bijzonder hard zijn en ook schade berokkenen aan de integriteit van Wijnerman. De redenen kwamen ook hard aan bij topfunctionarissen op Financiën. De tijd zal leren wat hiervan de gevolgen zullen zijn.
De president heeft na het publiceren van de verklaring niks meer van zich laten horen. Het zou misschien van fatsoen getuigen als hij persoonlijk of via zijn woordvoerder nader op de zaak, of beter gezegd op de redenen van het ontslag, zou ingaan.
Beëdigingsceremonie
Van de spraakzaamheid die de president kort geleden bij de staatsomroep in Bakana Tori etaleerde, is bar weinig van overgebleven. Waarschijnlijk zal de gemeenschap deze week al getuige kunnen zijn van een nieuwe beëdigingsceremonie op het presidentieel paleis. Hierbij zal de president dan wederom zeggen hoe goed en geweldig de nieuwe minister is.
Maar na het ontslag van elf ministers en onderministers in zijn kabinet en ruim honderd in de jaren tachtig, moet men niet opkijken als er straks weer eentje eruit vliegt. Wat dit betreft kan worden gesteld dat de president kampioen is in het wegsturen van ministers.
Who’s next
Het benoemen en ontslaan van ministers is het prerogatief van de president. Dat zal niemand betwisten, het staat in onze grondwet, in artikel 110 lid e om precies te zijn. Maar de vraag die we hierbij moeten stellen is wanneer ontsla je een minister? Het is voor de continuïteit van beleid en de stabiliteit in het kabinet niet verstandig om zo vaak van dit zwaar instrument, ontslag van een minister, gebruik te maken.
De president moet ook weten dat hij onzekerheid in zijn ministersploeg creëert als hij telkens maar weer ministers wegstuurt. Immers, het zwaard van Damocles hangt dan constant boven het hoofd van de overgebleven ministers. “Who’s next”, zullen de ministers denken.
Beoordelingsvermogen
Door de radiostilte die er bij het kabinet van de president lijkt te zijn, zijn de speculaties over de ware redenen van het ontslag van Wijnerman alleen maar toegenomen. Moet misschien niet de vraag worden gesteld of er niet iets schort aan het beoordelingsvermogen van de president om de juiste mensen te kiezen voor zijn regering? Is het niet de minister die het beleid van de president moet uitvoeren? Was het dan echt de minister die niet deugde of was het beleid van de president niet goed? Allemaal vragen waarop helaas geen antwoorden zullen komen.
Een luisteraar maakte terecht in het programma Bakana Tori de opmerking dat de redenen van Wijnerman’s ontslag erg hard zijn en vroeg zich af waarom de president de redenen van Abraham’s vertrek niet bekendmaakte. Het is ook niet altijd duidelijk of ministers worden ontslagen of dat ze zelf ontslag nemen.
President Bouterse zou er goed aan doen om zijn volk toe te spreken en de redenen van het ontslag van Wijnerman toe te lichten.
Follow-up
Na het ontslag van de minister van Financiën moeten we verder en de vraag is dan wat nu: wat is de follow-up? Wie komt en wie gaat de kar op Financiën nu trekken?
Het is mogelijk dat de president in zijn laatste jaar, na goedkeuring van zijn laatste begroting, meerdere ministers gaat wegsturen. Hij heeft de overige coalitiepartners dan niet meer nodig om te regeren. Dan zullen we zien als het dan nog steeds “Mi casa es su casa” is.