“Minister, waar leeft u; woont u in Suriname?”, vraagt parlementariër Diana Pokie (ABOP) aan de minister van Volksgezondheid, Antoine Elias, die De Nationale Assemblee gisteren te kennen gaf dat de situatie niet van dien aard is zoals die door de ziekenhuizen en deskundigen is gesteld.
Pokie vindt dat de minister zich beter moet gaan oriënteren, want als er alleen gekeken wordt naar de Spoedeisende Hulp van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP) liggen er patiënten daar tot de volgende ochtend. Ze kunnen niet geholpen worden, omdat de apparaten het niet doen en verouderd zijn.
Pokie verwijst de minister naar het binnenland en zegt dat hij niet verder hoeft te gaan dan Guyaba. De bewoners aldaar worden niet verwezen naar specialisten in Paramaribo, omdat hun transportkosten niet gedekt worden. Zelfs zit ze in de vaste commissie van Volksgezondheid en krijgt ze te horen hoe er “boetoe boetoe-beleid” uitgevoerd wordt vanwege gebrek aan financiële middelen. De meest banale zaken als verbruiksmiddelen, schoonmaakmiddelen en zelfs toiletpapier zijn er niet in de ziekenhuizen.
Elias gaf gisteren in De Nationale Assemblee een reactie op de gezamenlijke verklaring van de ziekenhuizen en specialisten. Hij zegt dat crisis dwingt tot creativiteit, het dwingt mensen tot nadenken en indien eerlijkheid prioriteit is, zal men zich zodanig aanpassen dat het juiste wordt gedaan met als basis het win-winprincipe. Een ziekenhuis houdt zich met drie hoofdactiviteiten bezig, te weten: acute zorg, operaties en intensive care.
In situaties als deze stelt hij het op prijs als de ziekenhuisdirecties met voorstellen naar de regering komen over hoe en wanneer ze denken oneigenlijke activiteiten te zullen afstoten. Ter verduidelijking legt hij uit dat oneigenlijk betreft activiteiten zoals het opereren van een mortuarium.
Hij voerde verder aan dat de bevolking ook ervan overtuigd moet worden dat een ziekenhuisopname geen voorwaarde is voor beterschap en vooral geen opvang is voor hulpbehoevende seniorenburgers. “Eerlijkheid, zelfreflectie en eigen verantwoordelijkheid zijn de sleutel van deze tijd,” zegt Elias.
Ook gaf hij aan dat bij ziekenhuizen er sprake is van onnodige hospitalisatie, dubbele verrichtingen en een oneigenlijke vergoedingssystematiek. Het gaat niet alleen om complexe financiële uitdagingen, maar er is ook een disbalans tussen zorgvraag en -aanbod.
Vishmohanie Thomas