Op 25 november 1975 hebben wij het Nederlandse juk weggegooid, alleen om deze na 44 jaar in te ruilen voor de ketenen van buitenlandse geldschieters. Over een half jaar moet de staat Suriname US$ 7.5 miljoen aan rente betalen. Dit is slechts voor Ă©Ă©n lening. Kan de overheid dit niet betalen, dan krijgen tot nu toe onzichtbare buitenlandse machten, rechten op Staatsolie, royalty betalingen van Iamgold en inkomsten van de Afobaka hydro-dam.
Een staatsschuld ontstaat wanneer een regering meer geld uitgeeft dan zij binnenkrijgt. Dan ontstaat er een tekort op de begroting van het land. In Suriname is het begrotingstekort bijna 20 procent van de omzet in 2019. Dit betekent dat de overheid geld wil uitgeven in 2019, maar dat zij bijna 1/5 van het geld gaan moeten lenen, zodat de overheid haar verplichtingen na kan komen. Dit terwijl de overheidsschuld nu al rond de 90 procent van het totale inkomen van het land is.
44 jaar na onze onafhankelijkheid van Nederland, zien wij dat de oude politieke mentaliteit ons nog steeds achterhoudt. De oude politiek is pakkettenpolitiek. Een pakket om je mond te houden, een pakket om niet te staken en een pakket om te bepalen wat je eet.
De oude politiek maakt het volk afhankelijk en wil het dom hebben. Daarom zien wij dat het Surinaamse onderwijs zienderogen achteruitgaat. De regering sluit de PhD-school op de Anton de Kom Universiteit van Suriname, terwijl een klein land als Curaçao wel zo een school heeft en gepromoveerden aflevert. Volgens de minister van Onderwijs, moeten studenten maar naar het buitenland als ze willen promoveren, een degelijk geloof in andermans kunnen.
De oude politiek heeft ondernemen in Suriname zeer moeilijk gemaakt. Omdat de overheidskosten van elektriciteit en water vooral op het bedrijfsleven worden verhaald. Dit betekent minder groei, minder banen in de particuliere sector en meer afhankelijkheid van een baan bij de overheid, de financiële steun van de overheid en de pakketten van de overheid. Terwijl de consumentenprijzen in ons land elke maand blijven stijgen.
Suriname kan van de economische verdoemenis gered worden als er een ommezwaai in de ontwikkelingsbenadering komt. De verouderde aanpak van de huidige machtshebbers moet verworpen worden, omdat deze niet werkt. Venezuela heeft de grootste oliereserves in de wereld, maar is arm, omdat het meer uitgeeft dan dat het verdient. Onze mindshift moet veranderen van geld uitgeven, bureaucratie en big gouvernement, naar efficiënt, verantwoord, digitaal en vertrouwen in de potentie van de Surinaamse burger. Surinamers willen hengels en geen pakketten.
De huidige machthebbers proberen elk probleem op te lossen door de overheid groter te maken. De overheid hoeft geen cassavefabriek op te zetten, als zij productie wil verhogen. Stel het geld liever via een fonds voor Surinaamse ondernemers beschikbaar en maak ondernemen makkelijker. Dat is pas geloof in eigen kunnen.
Suriname is een land met eervolle mensen, die principes zoals liefde en broederschap hoog in het vaandel houden. De ABOP gelooft dat de nationale eenheid, ons belangrijkste wapen is, om het economisch tij te keren.
Alle Surinamers zijn met elkaar verbonden via de liefde voor ons prachtig land en onze jonge republiek. De ABOP wenst de hele Surinaamse samenleving, een prettige Srefidensi toe.