Na het ontstaan van de Republiek Suriname op 25 november 1975, heeft zich in de afgelopen vierenveertig jaar geen wezenlijk welvarende natie ontwikkeld. Onze maatschappij heeft dat tot nu toe onvoldoende onderzocht. Suriname, “de vervallen plantage”, die Nederland voor ons heeft nagelaten, is in het verval gebleven, stelt de Sociaal Democratische Unie (SDU).
SDU vindt het ongepast om in het kader van 44 jaar Srefidensi beschuldigende vingers te wijzen in welke richting dan ook. Uit datgene wat fout is gegaan in de afgelopen decennia, valt lering te trekken. Ondanks alle tegenslagen zijn wij Surinamers. Dat maakt ons allen trots!
In de aanloop naar het verkiezingsjaar 2020, vraagt SDU zich wel doelbewust af: “Hoe verder?” Suriname moet als onafhankelijke natie zichzelf toch in staat achten om afstand te doen van het verval dat Nederland ons als erfenis schonk bij het afscheid in 1975? Wie anders kan die uitdaging aan? Heeft Srefidensi dan geen vruchten afgeworpen en dappere Surinamers gekweekt?
Het is tijd voor welvaart van de Republiek Suriname. Het is tijd voor de nieuwe republiek. Met een ‘nieuwe’ Anthony Nesty, met een ‘nieuwe’ Laetitia Vriesde. Die van jongs af aan systematisch begeleiding moeten krijgen om te groeien naar de wereldtop. Daar waar glans te halen valt voor Suriname. Verwezenlijking van die ‘droom’ vereist dat we instituten inrichten die overeenkomstig handelen.
De nieuwe republiek vraagt om de nieuwe school voor de nieuwe leerkracht (die in principe reeds wordt opgeleid). Willen we welvaart, dan moet het onderwijs wel varen. Welvarend onderwijs begint bij welvaart voor het kind. Het kind is tegenwoordig teveel ‘het kind van de rekening’ binnen ons onderwijssysteem. Daarom maakt SDU zich sterk voor vernieuwing van die sector om stagnaties in de evenwichtige groei van het kind te verwijderen, geeft zij te kennen.
SDU stelt de mens centraal bij het brengen van welvaart. Daaraan verbindt zij onlosmakelijk de gezondheid van die mens. Dat betekent dat zij duurzame ordening van de sector voorstaat. Een land op zoek naar welvaart heeft daarvoor gezonde burgers nodig. Betere toegankelijkheid tot de gezondheidszorg is daarbij het sleutelwoord.
Is dat alles? Ach, nee… SDU zal zich verder diepgaand bezinnen over de toekomst van het land, merkt zij op. Vierenveertig jaar geleden hebben wij die toekomst zelf in handen genomen. Met de verwachtbare weeën rond de ‘geboorte’. En daarna de gangbare kinderziekten. Vandaag staan we op eigen benen. Magertjes tevreden misschien, maar heel blij dat we er staan, in de wereldrij van trotse naties. Nu nog die nieuwe Surinaamse glans toevoegen. De glans van welvaart. Het kan en moet anders. “Wan switi Srefidensi.”