Met een Huurwet kan je het huisvestingsprobleem van een land niet oplossen. Het doel van de Huurwet woonruimte 2018 is niet om het huisvestingsvraagstuk op te lossen, benadrukte initiatiefnemer van de wet, Jennifer Simons, gisteren tijdens de behandeling van de ontwerpwet houdende regels inzake huur en verhuur van woonruimte en instelling Huurcommissie (Huurwet woonruimte 2018).
Het huisvestingsplan is het beste antwoord op het huisvestingsprobleem. Simons heeft echter geconstateerd dat slechts een klein deel van het plan is uitgevoerd. Ze moedigt de regering aan om voor het einde van de zittingsperiode het plan te vernieuwen. Wat in het plan is opgenomen, is volgens Simons nog valide. Het is een plan dat rekening heeft gehouden met verschillende invalshoeken.
Simons voerde aan dat er twee vraagstukken zijn die van elkaar onderscheiden moeten worden. Een is het huisvestingsvraagstuk, waarbij personen met een redelijk inkomen toch moeite hebben om in hun woonbehoefte te voorzien vanwege diverse barriĂšres zoals financiering en grond.
Het andere is het armoedevraagstuk. Simons maakte duidelijk dat het armoedevraagstuk niet wordt opgelost met een huisvestingsbeleid. Wanneer personen een armoedevraagstuk hebben, kunnen ze niet in hun huisvestingsbehoefte voorzien, omdat ze te arm zijn. âWanneer mensen een armoedevraagstuk hebben, kunnen ze niet eens voorzien in hun kleding- en transportbehoeftes,â benadrukte Simons.
De initiatiefnemer geeft aan dat men het armoedevraagstuk niet moet verwarren met het huisvestingsvraagstuk, omdat je het ene niet kunt oplossen met de oplossingsmiddelen van het andere. Met de Huurwet moet men niet proberen het armoedeprobleem op te lossen.
De Huurwet is een onderdeel van een totaal huisvestingsbeleid, omdat bij het huisvestingsbeleid de overheid met name voorzieningen treft voor de doelgroep, omdat ze financieel te zwak is om voor zichzelf volledig te kunnen voorzien in een eigen woning of huurwoning.
Vishmohanie Thomas