De financiële wereld lijkt door chaos en anarchie beheerst te worden door een gebrek aan beleid, zegt Henk Ramnandanlal, ondervoorzitter van de PALU, naar aanleiding van het feit de cambio’s de koers hebben aangepast naar SRD 9,50 voor US$ 1,00. Na de aanname van de Valutawet is het regeerbeleid uitgebleven. De houding van de regering van “laat maar gaan” zorgt ervoor dat alles mag en alles kan. De prijzen in de winkels stijgen weer met het omhoog gaan van de koers.
De ideologische argumenten door de NDP-beleidsmakers aangevoerd bij de invoering van de nieuwe Valutawet zijn nergens zichtbaar. De Centrale Bank van Suriname (CBvS) en de particuliere banken hebben ondertussen de nieuwe Valutawet naast zich neergelegd. De regering lijkt dat te accepteren. Maar de chaos gaat verder. Enkele particuliere banken geven inmiddels in ruil voor valuta de SRD-tegenwaarde ondanks de richtlijnen van de CBvS. Welke koers daar gehanteerd wordt is nog onduidelijk. Duidelijk is dat de officiële door de CBvS genoteerde koers van SRD 7,52 voor US$ 1,00 door niemand meer gehanteerd wordt. Terwijl nu juist een krachtig beleid wordt verwacht van de regering, is van regeringszijde slechts een doodse stilte te bemerken.
Het volk wordt inmiddels flink de dupe van de chaos en de anarchie. De prijzen in de winkels zijn omhoog aangepast en het ministerie van Handel, Industrie en Toerisme (HI en T) zit kennelijk met de handen in zijn haar. Ondanks de controle van HI en T blijken winkeliers conform de prijzen van de importeurs te werken die duur hebben betaald voor hun dollars.
Naast bouwmaterialen stijgen ook lokaal geproduceerde eerste levensbehoeften als rijst, fruit en groenten. De CBvS hanteert een andere koers die afwijkt van de eigen wettelijk vastgelegde en gepubliceerde koers. De banken zouden zijn geïnstrueerd om valutatransacties te hanteren tegen een koers van SRD 8,50 voor US$ 1,00. Ondanks dat de afgekondigde Valutawet voorschrijft dat alle transacties moeten geschieden volgens de officieel gepubliceerde koers van de CBvS van SRD 7,52 zien wij dat de moederbank haar eigen beleid uitstippelt.
Klanten van de particuliere banken zitten momenteel helemaal in het donker. Valutaleningen mogen nog steeds niet in SRD’s worden afbetaald, zoals de Valutawet dat voorschrijft. Valutarekeninghouders krijgen ondanks richtlijnen van de CBvS de SRD-tegenwaarde bij PIN-automaten. Welke koers de banken daar hanteren is voor de samenleving onduidelijk.
Dat de cambio’s nu hun koersen omhoog hebben bijgesteld is de laatste handeling van de CBvS die tegen de Valutawet indruist. Het ergerlijke in dit alles is een gebrek aan regeerbeleid. Inmiddels is uitgelekt dat de regering een importstop zal leggen op “luxe goederen”. De vraag rijst waar de grens getrokken zal worden of iets als luxe of als levensbehoeften zal worden aangemerkt. Nu is reeds duidelijk dat de productiesector hard wordt geraakt, niet alleen door de maatregelen tegen de COVID-pandemie, maar ook door een gebrek aan beleid om in elk geval de productiesector tegemoet te treden.
Door de Valutawet is de verwachting dat exporteurs van Surinaamse productiegoederen de SRD-tegenwaarde zullen krijgen via de CBvS en de particuliere banken, maar naar de zwarte markt zullen moeten voor het kopen van de nodige onderdelen en inputs. Net als tijdens de regering-Venetiaan I zullen door het koersverschil vele lokale producenten hierdoor in financiële nood geraken en ten onder gaan.
Met een goed regeerbeleid had dit alles voorkomen kunnen worden. Maar het lijkt erop dat het beleid van de afgelopen vijf jaar ook in deze moeilijke tijden wordt voortgezet waarbij korte termijn partijbelangen de voorrang krijgen. De aandacht van de regering ligt kennelijk om alles aan te doen om het verlies bij de komende verkiezingen voor de NDP te verzachten.
Het leed verzachten voor het volk in deze moeilijke tijden heeft duidelijk niet de aandacht van de NDP-coalitie. Een nieuwe lening bij het IMF is inmiddels in de maak ondanks de regering zo kort voor de verkiezingen elke verbintenis van deze aard zou moeten uitstellen. Met de regering lijkt het volk ten onder te gaan in het NDP-partijbeleid van de afgelopen vijf jaar.