Met nog enkele uren naar de verkiezingen toe, maakt de Surinaamse samenleving kennis met een nieuwe politieke partij in oprichting, ‘Vijf Negen Zeven’ (597). Initiatiefnemer Ruben del Prado vertelt heel enthousiast dat ‘Vijf Negen Zeven’ een partij moet worden met een politiek netwerk van netwerken. De partij gaat voor een moderne en technologisch hoogstaande manier van politiekvoering.
“Een partij die niet in een partijgebouw bij elkaar hoeft te komen, maar die door subgroepen op sociale media en in klein verband, respectvol met elkaar discussieert”, licht Del Prado toe.
Op de vraag als ‘Vijf Negen Zeven’ dan wel alle kiezers zal bereiken zegt hij: “Het gaat niet om kiezers, dat is het punt. Politieke partijen doen het alleen voor kiezers en lijsten en verkiezingen, en dat is het grootste verschil met ‘Vijf Negen Zeven’. Wij doen het niet om mee te doen aan verkiezingen en om in het machtscentrum te komen. Wij gaan politiek gebruiken, door politieke netwerken en politieke instituten om de problemen van dit land aan te pakken”. ‘Vijf Negen Zeven’ gaat gebruikmaken van de bestaande politieke partijen, ondanks hun ouderwetse politiekvoering, om in Suriname de zo nodige vooruitgang te brengen.
Ouderwetse politiek voor het oplossen van moderne problematiek
De afgelopen achttien maanden heeft hij met heel veel belangstelling gekeken naar het politieke speelveld in het land en de nieuwe politieke partijen waarbij hij werd aangetrokken door hun modern denken, activisme en het eigenlijk willen afrekenen met partijpolitiek. Del Prado is namelijk van mening dat traditionele politiekvoering vanuit een centraal bestuur en een klein groepje komt.
“Ik had gedacht dat tussen al die verschillende nieuwe partijen misschien wel eentje of twee zouden zijn die het helemaal anders willen doen. Met politieke partijen gemaakt voor problemen van de 19e eeuw proberen we problemen van de 21ste eeuw op te lossen. Politieke partijen en het parlement zijn allang niet meer de plaatsen waar de beslissingen over de samenleving worden genomen. De echte beslissingen, die daarna in De Nationale Assemblee worden bekrachtigd of juist niet, worden genomen in de entourages van partijtoppers en in hun netwerken van kapitaal en macht. Een moderne manier van politiekvoering om te komen tot een beter land voor iedereen moet anders”, aldus de initiatiefnemer.
Hij merkt op dat zoveel politieke partijen nog altijd slechts voor hun eigen mensen opkomen. Dit noemt hij zeer ouderwets. Uit deze ervaringen en vooral ook geïnspireerd door het ‘Seti Sranan Politiek Platfom’ en de ‘Kandidaten van de Volksbeweging’ is vandaag ‘Vijf Negen Zeven’ geboren.
De initiatiefnemer benadrukt dat politieke strategieën noodzakelijk zijn om diepe beleidsbepalende hervormingen te realiseren in het onderwijs; om de gezondheidszorg gezond maken; voor duurzame werkgelegenheid, groei- en ontwikkelingskansen voor kansarmen; milieubescherming en duurzaam gebruik van onze Surinaamse natuur; bescherming en naleving van de rechten van seniorenburgers, mensen met een beperking en mensen van alle seksuele oriëntaties en genderexpressies; preventie en bestrijding van corruptie en andere misdaad en bevordering van de veiligheid, enzovoorts.
Het is onmogelijk om, in deze moderne tijd, een belangenorganisatie te zijn, die geen politieke competenties heeft. “Het moet via de politiek en als jij zelf geen politiek beest bent dan ben je gewoon een van die andere drieduizend ofzo stichtingen die het proberen. Er zijn geweldige ertussen, die geweldig werk doen. En toch, als het erop aankomt moet je een politieke partner zijn van de politiek, om via de politieke structuren dingen, voor het hele volk gedaan te krijgen”, aldus Del Prado.
Onze politieke cultuur is niet progressief
Volgens Del Prado is er geen enkele politieke partij die vers en fris is. Ook niet de nieuwe. Hij geeft aan dat er een paar politieke leiders waren die bereid waren om voor de verkiezingen te werken om gezamenlijk een lijst (DNA/RR) samen te stellen. Hij noemt als voorbeeld de PL en de ABOP. “Ik hoopte eigenlijk dat die moderne progressieve activistische partijen dat ook zouden doen en ik zag dat als iets waar ik als Surinamer een bijdrage aan zou kunnen leveren.”
Del Prado heeft samen met een kleine commissie van goede burgers het voortouw genomen om dit gerealiseerd te krijgen door gesprekken te voeren, wat ook bijna lukte. Twee partijen waren bereid samen te werken. Echter is het op het laatste moment, volgens hem door traditionele politiekvoering misgegaan. “Precies wat ik aanvecht en verschrikkelijk vindt, is dat door autoritair politiek leiderschap, eigen democratische principes binnen de partij worden verworpen. Activisme buiten de deur is oud activisme. Protesteren op straat, en petities aanbieden aan onwelwillende politici is vaak niet succesvol. Modern activisme is binnen. In de kamer aan de tafel waar de politieke besluiten en oplossingen besproken en besloten worden, dwars door politieke kleur en partij. Ik weet dat het kan. Ik doe het al meer dan 35 jaar.”
Gemeenschappelijke draden
De naam ‘Vijf Negen Zeven’ komt van onze landencode, die noodzakelijk is om in contact te kunnen zijn met Suriname. In de komende dagen zal de politieke partij, volgens de wettelijke bepalingen, worden opgericht. Het proces is reeds gestart. Hij weet zeker dat ‘Vijf Negen Zeven’ is een belangrijke behoefte voorziet in Suriname; nu, vooral na morgen, met een pas gekozen politiek leiderschap. Hij hoopt, met dit politiek netwerk van netwerken, een doorbraak te maken in de traditionele politiekvoering in Suriname.
De initiatiefnemer vraagt zich af waarom het een probleem is dat deskundigen van de ene politieke partij vanuit hun partij niet kunnen werken aan oplossingen voor alle Surinamers, tezamen met mensen van andere politieke partijen. “Formeel ja, zou dat in DNA moeten zijn. Het probleem is, dat niet alle welwillende personen die samen zouden moeten werken een DNA-lid zijn. En daarvoor is het politiek netwerk ‘Vijf Negen Zeven.’ Werken in de politieke organisatie ‘Vijf Negen Zeven,’ terwijl lid te zijn van een andere politieke partij zal niet waarschijnlijk zijn”, zegt Del Prado.
“Onwaarschijnlijk ja, in onze ouderwetse politiekvoering. Trouwens, er is geen ontwikkeling mogelijk zonder conflict,” zegt Del Prado. Echter is er binnen politiek Suriname sprake van een ander soort conflict, dat meer neigt naar vijandigheid, vanwege verschil in politieke kleur. Hij is van mening dat, tot nu toe, samenwerking tussen een oppositiepartij en een coalitiepartij gezien zal worden als een manier om de coalitie te ondersteunen om goed werk te doen, zodat ze langer kunnen aanzitten. “Wan bon, so meni wiwiri.” Wan kondre, so meni kloru. ‘Vijf Negen Zeven’ zal het voorbeeld zijn van de verschillende gekleurde draden die ons verbinden. Politiek anders. Samen anders, aldus Del Prado.