Enkele parlementariërs hebben steun toegezegd aan de Stichting Tehuis voor Vrouwen in Crisissituatie (Sticris). De assembleeleden zullen Sticris ondersteunen door met de overheid te praten om personeel ter beschikking te stellen voor deze stichting. Leden van het stichtingsbestuur hebben woensdag een onderhoud gehad met volksvertegenwoordigers op uitnodiging van Patricia Etnel.
De parlementariërs Cheryl Dijksteel, Soerjani Mingoen-Karijomenawi, Genevievre Jordan en Ronny Aloema waren eveneens aanwezig bij het gesprek met de stichting. In december 2011 is het tehuis door brand verwoest. Desondanks hebben zij met een team van vrouwen het bestuur in datzelfde jaar kunnen overnemen.
De opvang heeft dertien slaapkamers beschikbaar voor dertien vrouwen en 39 kinderen. In dit opvangtehuis zullen mishandelde vrouwen worden opgevangen en begeleid evenals hun kinderen.
Na een jarenlange zoektocht hebben zij met behulp van Quota Suriname fondsen kunnen werven voor de herbouw van het vrouwenopvanghuis. Door Apache Corporation is voor een nieuwe vrouwenopvang US$ 450.000 beschikbaar gesteld en US$ 110.000 is afkomstig van overige donoren voor de inrichting, schrijft Dijksteel op haar Facebookpagina.
De stichting startte in 1985 met een pilotproject door een opvangtehuis op te zetten voor mishandelde vrouwen. Sticris is een van de weinige particuliere instellingen, die opvang biedt aan geestelijk- en lichamelijk mishandelde vrouwen en hun kinderen. Toen waren er opvangmogelijkheden voor zeven vrouwen. In 1994 vond er een uitbreiding plaats naar veertien kamers.
Etnel riep onlangs alle vrouwen in het parlement op om een vuist te maken en te tonen dat zij meer willen zien wanneer het gaat om vrouwenrechten en bescherming van deze groep. Volgens haar moet het niet blijven bij woorden, maar zichtbaar zijn in de uitvoering. Etnel haalde aan dat er een goed doorgangshuis moet komen waar vrouwen terechtkunnen wanneer ze problemen hebben, want dat is er niet.
De parlementariër merkte verder op dat veel gezegd kan worden, maar dat het uiteindelijk begint met een goede opvang voor vrouwen. Ze vervolgde door te pleiten voor het opzetten van meer opvangcentra in de diverse districten om daadwerkelijk te wijzen dat vrouwen ergens terechtkunnen wanneer het hen te veel wordt. “Wij vrouwen moeten nu zeggen, nee.”