Ronald Venetiaan, de langstzittende president van Suriname, is vandaag 85 jaar oud geworden. Venetiaan werd in 1991 gekozen tot president van Suriname. Hij werd in 2000 en 2005 herkozen. In 2013 trok hij zich terug uit de actieve politiek.
Venetiaan keerde na zijn studie wiskunde en natuurkunde aan de Rijksuniversiteit Leiden in 1964 terug naar Suriname. Hij begon zijn carrière als leraar wiskunde en natuurkunde aan de Algemene Middelbare School (AMS). Vanaf 1969 was hij directeur van de AMS.
In 1973 werd Venetiaan namens de Nationale Partij Suriname (NPS) minister van Onderwijs en Volksontwikkeling in de regering-Arron. In 1980 kwam door de militaire machtsovername een einde aan zijn ministerschap en werd hij docent aan de Technische Faculteit van de Anton de Kom Universiteit van Suriname.
Na het herstel van de democratie in 1987 werd Venetiaan opnieuw minister van Onderwijs en Volksontwikkeling. Echter kwam ook hier een einde aan toen de regering-Shankar door de zogeheten telefooncoup op 24 december 1990 ten val kwam.
In 1991 werd de toen 55-jarige Venetiaan presidentskandidaat voor het Nieuw Front. Hij won de presidentsverkiezingen van de NDP’er Jules Wijdenbosch, die voor de eerste keer in de Verenigde Volksvergadering werden gehouden. Venetiaan werd op 7 september gekozen.
Tijdens zijn eerste termijn wist president Venetiaan op een tactvolle manier de invloed van de militairen verder terug te dringen. Hiervoor was een grondwetswijziging nodig om een einde te maken invloed van het Militair Gezag. Ook slaagde hij erin Bouterse als bevelhebber te vervangen.
De relaties met Nederland normaliseerden, maar tot een echte hervatting van de ontwikkelingsrelatie kwam het niet. Venetiaan introduceerde in die periode de zogeheten ‘nuloptie’ om de economie weer gezond te maken. Echter slaagde hij er niet in dit af te maken. De parlementsverkiezingen die inmiddels naderden verloor het Nieuw Front. Ook de presidentsverkiezingen verloor Venetiaan van Wijdenbosch.
Venetiaan won de presidentsverkiezingen in 2000 van Wijdenbosch. Op 12 augustus 2000 werd de toen 64-jarige Venetiaan opnieuw beëdigd als president. Venetiaan had een moeilijke start. De economie verkeerde in een slechte staat. Het gelukte hem de wisselkoers voor de Surinaamse gulden te stabiliseren. De gulden werd vervolgens vervangen door de Surinaamse dollar (SRD).
Op 3 augustus 2005 werd president Venetiaan herkozen. Hij won de verkiezing van NDP-kandidaat Rabin Parmessar. Zijn derde termijn werd gekenmerkt door veel spanningen in zijn kabinet. In zijn regering kreeg hij te maken met ministers die moesten aftreden wegens drugs- en corruptieschandalen. In 2010 verloor zijn partij de verkiezingen, waardoor president Desi Bouterse kon aantreden.
Venetiaan is ook actief geweest als dichter, veelal onder het pseudoniem Vene. Zijn gedichten zijn gepubliceerd in de tijdschriften Mamjo (1963) en Moetete (1968) en in de Ware Tijd Literair. Hij schreef cabaretteksten, liedjes en eenakters. Zijn werk, nationalistisch van toon, is nooit gebundeld.
Voormalig president Venetiaan ontving in verband met 45 jaar Srefidensi, op 25 november 2020, de hoogste onderscheiding van president Chan Santokhi. Hij werd benoemd tot drager van het Grootlint in de Ere Orde van de Gele Ster van de Republiek Suriname.