“San mi kan teki nanga bon mo teki. Ik heb het nodig, ik kom niet uit. Ik werk, maar het lukt me niet meer”, zegt een moeder van zes kinderen die in vreugde vertrekt met haar waardebonnen van de pop-up voedselbank van Stichting Amor Vitae.
Een seniorenburger die rijkelijk laat aankwam kon het begrip niet opbrengen dat zij geen pakket kon ontvangen. “Mi na Gayanees? Lijk ik op een Haïtiaan? Ik ben Surinamer. Je geeft goed of je geeft niet”, tierde de senioren mevrouw.
Behoefte
Met de pop-up voedselbank legt Stichting Amor Vitae een enorme behoefte bloot. Dat is de tweede zondag op een rij gebleken. Dit keer was de voedselbank aan de Latourweg waar vroeger Home Boys Taxi was gevestigd. Reeds om 07.00 uur stonden behoeftigen op de locatie om zo vroeg mogelijk een nummer te bemachtigen. “We hebben 120 nummers verstrekt”, zegt bestuurslid Revelino Dongo. Daarnaast hebben personen waardebonnen van Combé Markt ter waarde van SRD 300 ontvangen en restant middelen, waaronder toiletpapier en thee.
Een van de mensen die waardebonnen heeft ontvangen is de 51-jarige Gaytrie. Het huilen stond haar nader, toen bijna bleek dat ze buiten de boot zou vallen. De mevrouw uitte enkele verwijten richting de organisatie. Toch ging ze uiteindelijk weg met SRD 300 aan waardebonnen. Het huilende gezicht veranderde in een brede smile. “Ik kan toch kopen wat ik nodig heb”, besluit de 51-jarige.
“Ik ben zo blij want ik ben een alleenstaande moeder van vier kinderen. Mijn zoon van 31 draait op voor de huishouding. Ik ben een moeder die lijdt aan schildklier, sikkelcelziekte en astma. Ik kan niets doen om te ondersteunen. Ik ben blij dat ik mijn zoon kan ondersteunen met dit pakket. Ook al was het één item, zou ik tevreden zijn.”
De mens moet met alles tevreden zijn met wat ze krijgt”, zegt een andere behoeftige vrouw op middelbare leeftijd.
Aanloop
Initiatiefnemer Gail Eijk zegt dat ze de enorme toeloop had verwacht omdat het om een volksbuurt gaat. Dat de behoefte groot is blijkt uit de aanmeldingen. Personen van Abrabroki en Munder hebben de tijd genomen om zich te verplaatsen naar Latour om een pakket te bemachtigen.
Hoewel het geheel goed georganiseerd is met een gedegen administratie die eropna wordt gehouden, komt de organisatie handen tekort om de behoeftigen in toom te houden. De vriend van Eijk, Marack Accord, roept keer op keer om de COVID-regels in acht te nemen. Als blijkt dat de pakketten haast op zijn, lijkt het even te ontaarden. Maar de organisatie kan de gemoederen bedaren door de waardebonnen te verstrekken.
Registratie
Aan de tafel zitten twee dames die aan de hand van het familieboek en ID-kaart de registratie doen. De naam, het adres, mobiele nummer en het aantal kinderen wordt geregistreerd. Het is tijdens het verstrekken van de pakketten gebleken dat hetzelfde adres afkomen op de ondersteuning. De organisatie strijkt vaker over haar hart, dan dat ze de mensen afwijst.
Waar nodig houdt de organisatie het been stijf als blijkt dat het om behoeftigen van hetzelfde adres gaat. Ook mensen die de vorige week een pakket hadden ontvangen en vandaag weer zijn komen aankloppen worden afgewezen.
Tussen de behoeftigen bevindt zich ook de 61-jarige mevrouw Zegelaar. Ze is enorm blij met haar pakket, hoewel zij niet daarvoor uit huis was vertrokken. “Ik was onderweg om mijn haren te vlechten. Ik zag dat er pakketten verdeeld werden. Ik ging in de rij staan voor een nummer. Ik ben blij, want ik had helemaal geen rijst meer in huis. Ik heb twee schoolgaande kinderen. Ik ben een AOV’er en kom niet meer uit. Ik ben meer dan dankbaar voor dit pakket”.
Zegelaar ziet graag dat de organisatie ook haar wijk Ephraimzegen aandoet om ook behoeftigen aldaar te helpen. “Ik ben bereid mijn trottoir ter beschikking te stellen van de organisatie”, besluit Zegelaar tevreden.
Eijk roept de samenleving en het bedrijfsleven op dit initiatief verder te ondersteunen. De volgende mobiele voedselbank zal in Commewijne zijn. “Alleen kunnen wij het niet. De behoefte is groot”, besluit de barmhartige initiatiefnemer voldaan.
Naomi Hoever